Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Θα ξεκινήσει ποτέ η αυτοκάθαρσή μας;

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύθηκε στον Parsifal στις 27 Ιουνίου. Ήταν οι μέρες που η τοξική φούσκα των στημένων αγώνων έσκασε στα μούτρα των πάντα "ανυποψίαστων" αρχών του Ελληνικού ποδοσφαίρου (αλήθεια, θα μιλήσει ποτέ κανείς για το απόλυτα "φυσιολογικό" ΑΕΚ-Βόλος 0-4;). Χαιρετίσαμε τότε το σπάσιμο του αποστήματος, αλλά σημειώσαμε πως ελάχιστα έχουν γίνει σχετικά με μια άλλη, ακόμα μεγαλύτερη πληγή του ποδοσφαίρου: τη βία στα γήπεδα. Και επειδή, όπως λέει και η (εικονιζόμενη στο blog) Λουλού η Αεκάρα, για να φτιάξεις τον κόσμο πρέπει πρώτα να φτιάξεις τον εαυτό σου, ξεκινήσαμε την κριτική από τους οπαδούς της δικής μας ομάδας. Που ακόμα περιμένουμε να τους δούμε να κάνουν την πολυαναμενόμενη αυτοκάθαρσή τους...

Και με τη βία στο ποδόσφαιρο τι θα γίνει;


Δύο είναι, κατά τη γνώμη μας, οι εστίες μόλυνσης στο Ελληνικό ποδόσφαιρο: τα «στημένα» παιχνίδια, και ο φασισμός της οπαδικής βίας. Το πρώτο «απόστημα» ήδη έσπασε, και τίποτα πια δεν φαίνεται ικανό να σταματήσει το ποτάμι των αποκαλύψεων που θα πνίξει, ελπίζουμε, τη μαφία των υποκοσμικών στοιχείων με τον ογκώδη σωματότυπο και τα δολοφονικά ένστικτα! Δεν γνωρίζω αν το όλο θέμα αποτελεί αντιπερισπαστικό ελιγμό της πολιτείας ώστε να εκτρέψει την κοινή γνώμη από την επικείμενη επιβολή των βάναυσων οικονομικών μέτρων, και ούτε με αφορούν τη στιγμή αυτή οι δίκες προθέσεων. Σημασία έχει μόνο πως ο τροχός άρχισε επιτέλους να ξεκολλάει από τη λάσπη!

Στο θέμα της βίας, όμως, η λάσπη δείχνει μέχρι στιγμής να κερδίζει θριαμβευτικά την παρτίδα. Χρόνια τώρα οι μηχανισμοί της πολιτείας αποδεικνύονται ανίσχυροι (ή μήπως κι απρόθυμοι;) να εξαλείψουν ένα νοσηρό φαινόμενο που διώχνει σιγά-σιγά τους πραγματικούς φιλάθλους από τα γήπεδα. Και, για να διασφαλίσω την αξιοπιστία μου, θα περιοριστώ στα όσα αφορούν την ομάδα μου, την ΑΕΚ. Μια ομάδα που μπορούσε κάποτε να περηφανεύεται πως οι φίλαθλοί της ήταν φορείς ενός άλλου επιπέδου πολιτισμού, τον οποίο έφεραν στις αποσκευές τους αυτοί που ήρθαν απ’ τις χαμένες πατρίδες (έχω ιδίαν γνώση γι’ αυτό...). Τα χρόνια όμως πέρασαν, οι παλιοί πρόσφυγες άρχισαν σιγά-σιγά να «φεύγουν», και μαζί μ’ αυτούς χάθηκε και το μοναδικό ήθος των φίλων της ΑΕΚ. Η παραδοσιακά «οικογενειακή» δομή του συλλόγου έδωσε τη θέση της στη δυναστεία της εξέδρας, και μέσα απ’ αυτήν κάποια στιγμή αναδείχθηκαν καιροσκόποι με επικοινωνιακές αρετές και ηγετικά χαρίσματα, οι οποίοι συμπύκνωσαν γύρω τους πυρήνες φανατικών οπαδών. Πυρήνες που σταδιακά διευρύνθηκαν σε αληθινούς στρατούς τυφλά φανατισμένων (νεαρών κυρίως) ατόμων, πειθήνιων οργάνων έρμαιων στις βουλήσεις του «αρχηγού». (Σας θυμίζει τίποτα αυτό από την ιστορία της Γερμανίας την περίοδο του μεσοπολέμου;)

Οι λεγόμενοι «οργανωμένοι» οπαδοί της ΑΕΚ εξάντλησαν(?) τα όρια ανοχής των αθλητικών αρχών όταν εισέβαλαν με βίαιο τρόπο στον αγωνιστικό χώρο αρκετά λεπτά πριν τη λήξη του φετινού τελικού του Κυπέλλου Ελλάδος, χτυπώντας αντίπαλους ποδοσφαιριστές και διαιτητές. Δεν μπήκαν από ασυγκράτητη παρόρμηση να πανηγυρίσουν πρόωρα, ούτε με σκοπό να διαμαρτυρηθούν (η ομάδα τους κέρδιζε ήδη με ευρύ σκορ, έχοντας απολαύσει και σχετική εύνοια από τη διαιτησία). Ήθελαν μόνο να κάνουν επίδειξη δύναμης, να βροντοφωνάξουν πως η βία τους είναι πάνω από αθλητικά ιδεώδη και έντιμες νίκες μέσα στους αγωνιστικούς χώρους...

Και το πέτυχαν απόλυτα! Ο διαιτητής της συνάντησης δεν τόλμησε (ως όφειλε) να κηρύξει τον αγώνα διακοπέντα εις βάρος της ΑΕΚ, η αντίπαλη ομάδα δεν τόλμησε με τη σειρά της να κάνει ένσταση, με την οποία θα κέρδιζε το παιχνίδι (έστω «στα χαρτιά»), και, σαν κερασάκι στην τούρτα, η ΑΕΚ (της οποίας η διοίκηση επί σειρά ετών δέχεται ως ισότιμο συνομιλητή τον άνθρωπο που εισήγαγε το χουλιγκανισμό στο σύλλογο) γλίτωσε με μια τιμωρία-χάδι που, ακόμα και σε πολλούς απ’ τους φιλάθλους της, φαντάζει σκάνδαλο! Και η πολιτεία εξακολουθεί να κλείνει φοβισμένη το μάτι στους ταραχοποιούς, προσπαθώντας γι’ ακόμα μια φορά να κατευνάσει τα άγρια ένστικτά τους με το βότανο της ατιμωρησίας...

Αποτελούν σίγουρα τεράστια νίκη για τις αθλητικές αρχές της χώρας οι χειροπέδες στα χέρια κορυφαίου παράγοντα του ποδοσφαίρου (ο «αποκεφαλισμός»* του ονόματος του οποίου αποκαλύπτει τις πραγματικές ηθικές διαστάσεις του ανδρός!). Αρκεί, βέβαια, το μαχαίρι να φτάσει όσο βαθιά χρειάζεται για να καθαρίσει οριστικά το άθλημα από τη μαφία της παράνομης κερδοσκοπίας. Μήπως όμως κάποια στιγμή πρέπει να πάρουν σειρά και οι βαρόνοι της εξέδρας; Για να φύγει, επιτέλους, από τα γήπεδα η οργανωμένη αλητεία των περιθωριακών, τους οποίους οι «ηγέτες» αυτοί μεθοδικά στρατολόγησαν και εξακολουθούν να χρησιμοποιούν ως δυνάμεις κατοχής των ομάδων που υποτίθεται πως «αγαπούν»!

*«Αποκεφαλισμός» λέξης: Η αφαίρεση του πρώτου γράμματός της.

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

Η μαγεία των νερών...

Τελευταίες μέρες διακοπών στο Νέο Πύργο, το όμορφο προσφυγικό Αεκοχώρι στη Βόρεια Εύβοια. Τελευταίο φιλμ και για την παλιά, αγαπημένη μας, συμβατικών προδιαγραφών ψηφιακή κάμερα, που θα αποσυρθεί οσονούπω για να ξεκουραστεί από την πολύχρονη ταλαιπωρία της, δίνοντας τη θέση της στη σύγχρονη ηλεκτρονική μαγεία του High Definition. Κύκνειο άσμα της, η καταγραφή της υπνωτικής γοητείας των νερών της θάλασσας του Ν.Πύργου...


Waters of Neos Pyrgos (2011) by costaspap

Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

Μια νέα αρχή...

Απευθύνω ένα μεγάλο "ευχαριστώ" σε όλους τους φίλους που στήριξαν με τις τακτικές επισκέψεις τους το Aekphile από τη μέρα της δημιουργίας του. Ξεπερνώντας προσωπικές απογοητεύσεις που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω οδυνηρές, και λαμβάνοντας υπόψη τις ενστάσεις των φίλων για την απενεργοποίηση του blog, πήρα την απόφαση για μια νέα αρχή, μια πορεία μοναχική αυτή τη φορά. Γιατί, στο αχανές Διαδίκτυο, η μοναχικότητα είναι προτιμότερη από την καχυποψία που γεννά το άγνωστο και που συχνά δηλητηριάζει κάθε -καλοπροαίρετη, έστω- απόπειρα αμιγώς ηλεκτρονικής συνύπαρξης...

Το Aekphile ΔΕΝ είναι οπαδικό blog: αγαπούμε το ποδόσφαιρο και, φυσικά, την ΑΕΚ, και καλοδεχόμαστε κάθε επισκέπτη που κουβαλά τις δικές του αγάπες χωρίς να μισεί αυτές των άλλων! Θα συνεχίσουμε να προβάλλουμε θέματα γενικότερου ενδιαφέροντος -ιστορικού, πολιτικού ή καλλιτεχνικού-, "υποκλέπτοντας", όπου χρειάζεται, υλικό κι από τα αδελφά blogs Parsifal και AthensLover. Η επικοινωνία με τους αναγνώστες μας είναι πάντα ανοικτή και ευπρόσδεκτη!

ΚΠ

Μια άλλη ΑΕΚ...

Για μας, η συμβατική ΑΕΚ -αυτή που κάποτε αγαπήσαμε με πάθος- πέθανε οριστικά τη νύχτα του ντροπιαστικού τελικού του Κυπέλλου, όταν η "μεγαλύτερη οργάνωση οπαδών της", που χρόνια τώρα κατ' ουσίαν την διοικεί, λέκιασε για τελευταία φορά την ιστορία και την αξιοπρέπεια του συλλόγου... Εδώ στο προσφυγικό χωριό της Βόρειας Εύβοιας, όμως, υπάρχει στις καρδιές των ανθρώπων χαραγμένη μια άλλη ΑΕΚ, αυτή που ίδρυσαν πριν 87 χρόνια κάποιοι πρόγονοί τους απ' την Πόλη. Δεν είναι καθόλου παράξενο που οι τοπικές ποδοσφαιρικές ομάδες φέρουν ονόματα όπως Βυζάντιο ή ΑΕΚ Ν.Π. Όσο για μας τους παραθεριστές, μένουμε με τις μνήμες των γιαγιάδων και των παππούδων των παιδικών μας χρόνων, που οι ιστορίες τους δεν διέφεραν πολύ σε σασπένς από τη θρυλική Οδύσσεια Ενός Ξεριζωμένου! Και με τις μνήμες μιας ΑΕΚ για την οποία δεν υπήρχε κάποτε λόγος να μελαγχολούμε...