Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Το Aekphile σας εύχεται...


Και, για πρωτοχρονιάτικο μποναμά, σας αποκαλύπτουμε ένα πολύτιμο μυστικό: Τι πρέπει να κάνετε για να αναρριχηθείτε σε υψηλές πολιτικές (και ενδεχομένως και κυβερνητικές) θέσεις με την υποστήριξη και την προστασία υψηλά ιστάμενων κομματικών παραγόντων!

Πατήστε εδώ!

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Σωθήκαμε!

- Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω ότι την επόμενη -ή το πολύ την μεθεπόμενη- εβδομάδα θα τοποθετηθώ οριστικά πάνω στο ζήτημα της ημερομηνίας κατά την οποία θα αποφασίσω αν θα σκεφτώ την πιθανότητα να ανακοινώσω την απόφασή μου να εξετάσω το ενδεχόμενο να τοποθετηθώ πάνω στο ζήτημα που... Τι λέγαμε;

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

Από τις ψεύτικες ελπίδες στην "παραίτηση"...

Άρθρο του ΓΙΑΝΝΗ ΞΕΝΑΚΗ

Ήταν Δεκαπενταύγουστος, κάναμε μπάνια στις παραλίες, όταν μπήκε στη ζωή της ΑΕΚ ο Δημήτρης Βιντιάδης. Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, αλλά ακόμα να φανεί. Σχολιάζει ο Γιάννης Ξενάκης.

Ήταν Δεκαπενταύγουστος, κάναμε μπάνια στις παραλίες, όταν μπήκε στη ζωή μας, στη ζωή της ΑΕΚ ο Βιντιάδης, Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, προσπαθούμε να φυλαχτούμε από το κρύο (πολλοί συμπολίτες μας και χωρίς πετρέλαιο), αλλά ακόμα να φανεί ο Βιντιάδης.

Θα έρθει, λοιπόν, και το σωτήριο έτος 2013 κι εκεί θα κριθεί πλέον οριστικά και αμετάκλητα, πόσα ψέματα σέρβιρε από το καλοκαίρι στον κόσμο της ΑΕΚ ο Ανδρέας Δημητρέλος. Κατ' εντολή του "κέντρου αποφάσεων" που εδρεύει στη Γλυφάδα και του οποίου προΐσταται ο Σταύρος Αδαμίδης.

Η ΑΕΚ διανύει τα πιο ζοφερά χρόνια της σχεδόν 90χρονης ιστορίας της, διότι την εγκατέλειψαν τα αφεντικά της και οι διορισμένοι (έμμισθοι και άμισθοι) υπάλληλοι που έμειναν πίσω, το μόνο που κάνουν είναι να κερδίζουν χρόνο. Φτιάχνοντας σενάρια και πουλώντας παραμυθάκια για να κρατήσουν ζεστό τον κόσμο. Καλλιεργούν κλίμα αισιοδοξίας, ανεβάζουν στα ύψη τον πήχη των προσδοκιών και επί της ουσίας σερβίρουν ψεύτικες ελπίδες.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερος κόπος για να στοιχειοθετηθεί, πως και με ποιο τρόπο, το παρεάκι "Γλυφάδας - Σπάτων" κινείται σ' αυτόν τον άξονα και κρατά σιδηροδέσμια την ΑΕΚ. Πάρτε για παράδειγμα τον Ανδρέα Δημητρέλο. Παράτησε στις 2 Φεβρουαρίου όλες του τι δουλειές και ασχολείται 14 ώρες το 24ωρο με την ΑΕΚ. Αρκετοί (δύσπιστοι) αναρωτιούνται πως και από πού ζει ο πρόεδρος της ΑΕΚ, που δεν είχε την τύχη να υπογράψει σύμβαση, ανάλογη με εκείνη που είχε συνάψει ο Νίκος Θανόπουλος με την ΠΑΕ ή αργότερα ο Σταύρος Αδαμίδης με τον Πέτρο Παππά.

Έστω ακόμα κι αν τρέχει (σαν τον ...Βέγγο) όλη μέρα, με μια τσάντα στο χέρι, αποκλειστικά και μόνο από υπερβολική αγάπη για την ΑΕΚ, ο πρόεδρος της ΠΑΕ είναι υπόλογος απέναντι στους φιλάθλους για τα ψεματάκια που σέρβιρε (συνειδητά ή όχι) το τελευταίο τετράμηνο. Ο Ανδρέας Δημητρέλος που στις 16 Δεκεμβρίου 2012 δηλώνει στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ ότι "νομίζω πως μέχρι τις 17 Ιανουαρίου εάν δεν υπάρχουν λύσεις και αποτελέσματα, δεν έχω κανέναν λόγο να παραμείνω γιατί δεν μπορώ να στηρίξω μόνος μου οικονομικά την ΑΕΚ. Τότε θα παραιτηθώ", είναι ο ίδιος άνθρωπος που μέσα σε διάστημα 11 ημερών τον περασμένο Σεπτέμβριο, έδωσε 3 συνεντεύξεις (!) στα ισάριθμα αθλητικά ραδιόφωνα και μας έκανε να πιστέψουμε ότι όπου να 'ναι θα πέσουν βροχή τα εκατομμύρια στα Σπάτα και ότι Βιντιάδης και Χάρις βρίσκονται μισό βήμα πριν πάρουν τα κλειδιά του μαγαζιού.

Ας θυμηθούμε τις ωραίες (και κάθε άλλο παρά αθώες) ιστοριούλες που σκαρφιζόταν ο Δημητρέλος,σε μια εποχή που ο οπαδός της ΑΕΚ περίμενε (και φυσικά ακόμα περιμένει) εναγωνίως να πιαστεί από κάπου.

Ένα μικρό δείγμα:

*ΕΡΑ ΣΠΟΡ, 7 Σεπτεμβρίου 2012, Ανδρέας Δημητρέλος: "Η περίπτωση των Βιντιάδη, Χάρις είναι πολύ αξιόλογη. Με τον Δημήτρη Βιντιάδη έχω συναντηθεί και ο τρόπος με τον οποίο χειρίζονται την υπόθεση είναι επαγγελματική. Θετικές εξελίξεις αναμένεται να έχουμε μετά τις 15-20 Σεπτεμβρίου και μακάρι να έχει αίσιο τέλος. Συζητούν να βάλουν στην ΠΑΕ άμεσα ένα ποσό 10-12 εκατομμύρια ευρώ. Μπορεί να φαίνεται μεγάλο, αλλά δεν είναι. Βέβαια, αν δεν είχαμε τα παλαιά χρέη προς τους παίκτες και το προσωπικό, και είχαμε μόνο τα χρέη προς την εφορία, η ΑΕΚ με αυτά τα χρήματα φέτος θα μπορούσε να είναι κερδοφόρα..."

*SENTRA FM, 13 Σεπτεμβρίου 2012, Ανδρέας Δημητρέλος: "Είμαστε αρκετά κοντά στο να επιτευχθεί κάποια συμφωνία, είμαστε σε διαπραγματεύσεις, τις τελευταίες μέρες ανταλλαγή οικονομικών στοιχείων που δείχνουν ότι υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον.... Μετά το σαββατοκύριακο που θα χουμε αυτές τις επαφές και θα δουν με τα μάτια τους κάποια πράγματα, από Δευτέρα θα μπορούμε να πούμε με σιγουριά, ενώ στη Γ.Σ στις 10 Οκτώβρη θα ξεκαθαρίσουν."

*NOVAΣΠΟΡ FM, 18 Σεπτεμβρίου 2012, Ανδρέας Δημητρέλος: "Οι άνθρωποι προσπαθούν να βρουν τη φόρμουλα με την οποία θα προχωρήσουμε και νομίζω πως είναι σε καλό δρόμο. Η φόρμουλα στην οποία αναφέρομαι αφορά τα οικονομικά στοιχεία, τι χρήματα θα χρειαστούν, σε τι χρονικά διαστήματα, πώς θα οργανωθεί διοικητικά η ΠΑΕ κτλ. Αφού ξεκαθαρίσουν αυτά στο επόμενο δεκαήμερο θα μπορούμε να πούμε κάποια πράγματα παραπάνω. Λεφτά πριν αποφασίσουν να μπουν στην ΠΑΕ δεν πρόκειται να μπουν, οπότε δεν μπορούμε να απαιτήσουμε κάτι τέτοιο. Μου έχουν πει ότι μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου θα έχουμε κάποιες συγκεκριμένες απαντήσεις".

Αν έχετε την υπομονή να "γκουγκλάρετε" τον Δημητρέλο στον μήνα Οκτώβριο, θα βρείτε άλλες πέντε - έξι συνεντεύξεις, που όποιος τις διαβάσει, θα πιστέψει ότι είναι θέμα ημερών η είσοδος Βιντιάδη. Τον Νοέμβριο ο Δημητρέλος άρχισε κάπως να το χαμηλώνει για να φτάσουμε πλέον στις 16 Δεκεμβρίου και τη δήλωση περί πιθανής παραίτησης του αν δεν βρεθεί λύση μέχρι τις 17 Ιανουαρίου. Ουδείς βεβαίως έχει καταλάβει, για ποιον λόγο θα πρέπει να αναβληθεί (για τις 17 Ιανουαρίου) η γενική συνέλευση της 31ης Δεκεμβρίου. Η ΑΕΚ καίγεται, αλλά είναι προφανές ότι για το "παρεάκι" προηγείται ο εορτασμός της αλλαγής του χρόνου.

Θέμα Βιντιάδη σαφέστατα και υπήρξε, αλλά θα έπρεπε να μπει από την αρχή στη σωστή διάσταση και όχι να λανσάρεται από "Σπάτα-Γλυφάδα" ως η περίπτωση του κροίσου που θα σώσει την ΑΕΚ. Ο Βιντιάδης, γόνος σοβαρής εφοπλιστικής οικογένειας που χαίρει εκτίμησης στους ναυτιλιακούς κύκλους, είχε από μόνος του διαθέσιμο ένα πολύ μικρό ποσό για την ΑΕΚ. Τα υπόλοιπα θα έπρεπε να βρεθούν από συμπαίκτες. Και καταπώς φαίνεται δεν έχουν βρεθεί (ακόμα). Διότι είναι αφελές να πιστέψουμε το καινούριο παραμυθάκι που εντέχνως σερβίρει τις τελευταίες μέρες ο Δημητρέλος περί φορολογικού. Ένα ζήτημα που δεν το άγγιξε με δηλώσεις καμιά πλευρά το προηγούμενο τρίμηνο. Ακόμα και ο ίδιος ο Βιντιάδης, στη δεύτερη και τελευταία δημόσια τοποθέτηση του (9 Νοεμβρίου 2012) πουθενά δεν κάνει λόγο για την εκκρεμότητα του φορολογικού. Παρά μόνο ανακοινώνει την έναρξη των διαπραγματεύσεων με τους πιστωτές της ομάδας, εκφράζοντας την ελπίδα ότι θα δείξουν κατανόηση και διάθεση συνεργασίας.

Το φορολογικό σαφέστατα και αποτελεί αγκάθι για οποιαδήποτε υπερχρεωμένη εταιρεία, αλλά είναι ακατανόητο μέχρι στιγμής, για ποιο λόγο δεν βγαίνει να το πει δημοσίως ο ίδιος ο Βιντιάδης, Να δείξει έτσι στον κόσμο της ΑΕΚ (ενδεχομένως και να πιέσει) ότι όλα είναι έτοιμα και το μόνο που μένει είναι μια τροπολογία. Αυτή που ψιθυρίζεται πως έχει "κλειδώσει" αλλά δεν κατατέθηκε προς ψήφιση: 48 δόσεις, 400 χιλιάρικα η μηνιαία δόση της ΑΕΚ προς το Δημόσιο και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Το Δημόσιο που μέσα σε τέσσερα χρόνια θα έχει εισπράξει τα λεφτά του και η ΑΕΚ που θα έχει σωθεί με τα λεφτά του Βιντιάδη και όσων στηρίζουν το εγχείρημα. Αλλά ακόμα κι αν περιμένει την ψήφιση του φορολογικού ο Βιντιάδης, εφόσον όλα τα υπόλοιπα είναι λυμένα, τι τον εμποδίζει να κάνει μια γενναία ταμειακή διευκόλυνση έτσι ώστε να πάρει βαθιά ανάσα η ΑΕΚ; Προσέξτε, δεν λέμε να χαρίσει ούτε ευρώ στην ΑΕΚ πριν αποφασίσει πως θα μπει στην ΠΑΕ. Να δανείσει, λέμε, με τη γνωστή μέθοδο της εκχώρησης μελλοντικών τηλεοπτικών εσόδων. Ούτε αυτό έχει γίνει και η ΑΕΚ ψάχνεται και ψάχνει να βρει με το τουφέκι το ευρώ.

Η ιστορία Βιντιάδη για να έχει χάπι έντ, θα πρέπει άμεσα να πέσουν στο τραπέζι 10-12 εκατομμύρια ευρώ. Οποιαδήποτε άλλη μεθόδευση από "Σπάτα-Γλυφάδα", θα παραπέμπει σε άλλου είδους καταστάσεις που δεν θα λύνουν κανένα πρόβλημα της ΑΕΚ. Και σίγουρα θα το επιτείνουν...

ΥΓ: Ούτε Φετφατζίδης, ούτε Ζαραδούκας, ούτε Τάτος. Μόνον αξιοπρέπεια. Κάποιος να ενημερώσει σχετικά τον Λίνεν, διότι τα πράγματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι και τόσο αθώα. Είναι άλλο να παίρνεις δανεικό με οψιόν αγοράς τον οποιονδήποτε Φετφατζίδη από τον Ολυμπιακό και άλλο να σε κάνει ο Μαρινάκης "Πανιώνιο του β' γύρου της σεζόν 2010-2011". Όταν δάνεισε στη Ν. Σμύρνη τον Μήτρογλου και αυτός με 8 γκολ σε 11 ματς πήρε από το χεράκι την ομάδα και την έσωσε.

ΥΓ2: Επίσης κάποιος να πει του Δημητρέλου ότι είναι άλλο να παίρνεις ελεύθερο τον Δομάζο, τον Μητρόπουλο, τον Σαραβάκο από τους ανταγωνιστές σου και άλλο να δανείζεσαι από την ομάδα που θέλει μόνο το κακό σου.

ΥΓ3: Εύστοχη η δήλωση - παρατήρηση του Λίνεν ότι ένας καλός σέντερ φορ και μπάλες να μην πάρει, επειδή ακριβώς έχει ποιότητα θα βρει τον τρόπο να προκαλέσει ρήγματα και να φτιάξει ευκαιρίες. Συνεπώς, σέντερ φορ ...χθες

ΥΓ4: Ανδρέας Σταματής, ετών 19: 9 λεπτά με Αστέρα Τρίπολης. 20 λεπτά με Βέροια. 23 λεπτά με Γιάννινα. 22 λεπτά με Πανθρακικό. 26 λεπτά με Ατρόμητο. Στο σύνολο, 100 λεπτά, 3 γκολ. Καιρός να πάρει περισσότερο χρόνο αυτό το παλικάρι. Και στη σωστή θέση. Του φουνταριστού...

ΥΓ 5: Respect: "...Η μεγάλη οικογένεια της ΑΕΚ περιλαμβάνει ανθρώπους χωρίς χρώμα και σύνορα. Οι μισάνθρωποι δεν χωράνε ανάμεσά μας..." (αυτά, μάλιστα, είναι original λέξεις...)

Πηγή: contra.gr

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Να τα πούμε;


...τα κάλαντα απευθύνονται στη μεγάλη παρέα που τα μέλη της, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εμπλέκονται σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της εποχής: το δικαίωμα που εκχωρήθηκε στον γράφοντα να ταλαιπωρεί το ήδη καταταλαιπωρημένο πανελλήνιο με κείμενα ανούσιας φλυαρίας και απύθμενης κενολογίας, από τις σελίδες αυτού εδώ του ιστότοπου! Με αγάπη και γιορτινή συγκίνηση, λοιπόν, απευθύνω τα φετινά κάλαντα στους κάτωθι...

Διαβάστε τα... κάλαντα!

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Τελεσίγραφο της "Οργάνωσης" προς τους καταστροφείς της ΑΕΚ!

- Και σε προειδοποιώ ότι από εδώ και στο εξής δεν θα ανεχτώ να σε βλέπω να καταστρέφεις την ΑΕΚ!


Και η ατάκα της χρονιάς:

Έχουμε όλη την καλή διάθεση να δώσετε λύση (!!!)

Κι εγώ έχω όλη την καλή διάθεση να αφήσετε, επιτέλους, ήσυχη την ΑΕΚ, αλλά...

Διαβάστε...

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Και το δούλεμα συνεχίζεται!

Τίτλος άρθρου από site που εκφράζει τις απόψεις -και χαϊδεύει τ' αυτιά- ατόμων αυτοπροσδιοριζόμενων ως "οπαδών" της ΑΕΚ:

Αδαμίδης: Συνεχίζει ο Βιντιάδης και έχει μαζέψει πάνω από 10 εκατ. ευρώ (!!)

Πάρτε τώρα γεύση από έγκυρη δημοσιογραφία (οι υπογραμμίσεις δικές μου):

Σύμφωνα με μαρτυρίες ο πρώην πρόεδρος της ΑΕΚ ισχυρίστηκε ότι ο υποψήφιος επενδυτής έχει συγκεντρώσει ένα ικανό ποσό και περιμένει τον διακανονισμό με την εφορία...

Σύμφωνα με μαρτυρίες ανθρώπων που ήταν στη συνάντηση, ο Αδαμίδης πιέστηκε να πει τι γίνεται με τον Βιντιάδη...

...ο Αδαμίδης φέρεται να ισχυρίστηκε ότι ο Δημήτρης Βιντιάδης συνεχίζει να ασχολείται με την ΑΕΚ, πως έχει συγκεντρώσει πάνω από 10 εκατ. ευρώ και περιμένει τη λύση του φορολογικού (...) προκειμένου να κάνει δικό του το πακέτο των μετοχών της ΠΑΕ ΑΕΚ...

...ο Αδαμίδης είπε στην ORIGINAL ότι ο Βιντιάδης έχει μιλήσει τηλεφωνικά με τον Δημήτρη Χατζηχρήστο και πως επίκειται ραντεβού μετά την επιστροφή του από το εξωτερικό... (σ.σ.: Καλά, αυτό δεν το ήξεραν ήδη στην Original, περίμεναν να το μάθουν από τον Αδαμίδη;)

Ως προς το τερατώδες
Επίκειται συνάντηση Βιντιάδη - ORIGINAL
αν τελικά επαληθευθεί, ένα μόνο έχω να πω: Σιχάθηκα να βλέπω "διοικήσεις" της ΑΕΚ, τη μία μετά την άλλη, να ζητούν τις ευλογίες του Χ΄΄χρήστου προκειμένου να τους "επιτραπεί" να κάνουν τη δουλειά τους! Αν είναι έτσι, παύω να ασχολούμαι με το σκιάχτρο της ΑΕΚ, έτσι όπως το κατάντησαν οι νταβατζήδες επαγγελματίες χούλιγκαν. Η σημαία στο γραφείο μου μού αρκεί...

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Πόσο κομπλεξικός είναι, τελικά!

Ο γνωστός "δημοσιογράφος" του aek365.gr έδειξε για μια ακόμα φορά το αρρωστημένο του σύμπλεγμα! Την ώρα που η ομάδα βουλιάζει στον απόλυτο αφανισμό, αυτός εξακολουθεί να αναμασά τον εμετό με τον οποίο ταΐζει συστηματικά τους αναγνώστες του site για ένα θέμα του οποίου η συντήρηση έπαψε προ πολλού να είναι απλά κουραστική: έχει καταντήσει αηδιαστική -για να μην πω και ύποπτη- και καθιστά τον ίδιο, στην καλύτερη περίπτωση, γελοίο!

Δεν μπαίνω καν στον κόπο να ευτελίσω τη σελίδα του blog αναπαράγοντας το διχαστικό κείμενο και το σκουριασμένο φωτογραφικό υλικό που το συνοδεύει, όπως αυτά δημοσιεύθηκαν σήμερα στο site-φερέφωνο της "μεγαλύτερης οργάνωσης οπαδών της ΑΕΚ" (sic)! Αρκούμαι να σας δώσω το link για να τα απολαύσετε μόνοι σας...

Πατήστε εδώ

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Το άσυλο των ζώων: Μια μουσική εμπειρία στην Κόλαση...

Δεκέμβρης... Στο κέντρο της αγαπημένης, τραγικής πόλης, τα φώτα –που ανάβουν τώρα πιο τακτικά– προσπαθούν να δώσουν μια κάποια ψευδαίσθηση γιορτής, να φτιάξουν μια μαγική εικόνα αναβίωσης αλλοτινών, ανυποψίαστων (μα τελικά όχι αθώων) καιρών... Ψυχή της γιορτινής αυταπάτης, η μουσική που ακούγεται από παντού... Ο Dante έγραψε, παρατηρώντας με θλίψη το μαρτύριο της Φραντσέσκας στην Κόλαση, πως δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από τις μνήμες ευτυχισμένων καιρών σε στιγμές δυστυχίας.

Παραφράζοντάς τον, τίποτα δεν πονάει περισσότερο από το άκουσμα μιας χαρούμενης μουσικής σε καιρούς δίχως αύριο. Και η Κόλαση μπορεί να είναι πολύ πιο κοντά απ’ όσο νομίζουμε...

Διαβάστε το άρθρο...

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Όχι, δεν θα ξεκρεμάσω τη σημαία της ΑΕΚ!

Στην Αμερική –και κόντρα στη συντηρητική τοπική κουλτούρα- παρακολουθούσα φανατικά το “Dallas”. Θυμάμαι το τελευταίο επεισόδιο μιας τηλεοπτικής σεζόν, όπου οι εχθροί του J.R. Ewing κατορθώνουν τελικά να του κατασχέσουν το φετίχ του, την εταιρεία πετρελαίων “Ewing Oil”. Το μόνο αντικείμενο που απέμενε στο άδειο πια γραφείο του ήταν το κάδρο με τη φωτογραφία του πατέρα του, ιδρυτή της εταιρείας.

Στη μελαγχολική παρατήρηση του γιου του, John Ross, ότι η οικογενειακή επιχείρηση χάθηκε για πάντα, ο J.R., με εμφανή συγκίνηση στη φωνή και δείχνοντας προς το κάδρο, είπε στο γιο του: «Όχι, αγόρι μου, ΑΥΤΗ είναι η Ewing Oil!» Φέρνω συχνά στο μυαλό μου εκείνο το επεισόδιο του “Dallas” αυτές τις μέρες, καθώς συνάδελφοι αλλά και φοιτητές μου με κοροϊδεύουν που έχω ακόμα αναρτημένη στο γραφείο μου τη σημαία της ΑΕΚ.

Κι εγώ, σαν άλλος J.R., δείχνοντας προς το σύμβολο μιας μεγάλης ιδέας (που όλως συγκυριακά απέκτησε αιτιώδη συνάφεια με μια αξιοθρήνητη, χρεοκοπημένη ΠΑΕ του επαγγελματικού ποδοσφαίρου), τους απαντώ: «Όχι, φίλοι μου, ΑΥΤΗ είναι η ΑΕΚ!» Αφιερωμένο εξαιρετικά σε ερασιτέχνες γιαλαντζί «επενδυτές», σε νοσηρά εγωκεντρικούς «οργανωμένους οπαδούς», και σε τενεκέδες δήθεν «υποψήφιους αγοραστές» που κάνουν εσχάτως ανέξοδη ρεκλάμα στην πλάτη της!

ΤΟ ΒΗΜΑ

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Τετέλεσται...!


Πειραματόζωο ερασιτεχνών τενεκέδων 
γιαλαντζί "επενδυτών"... 

Έρμαιο νοσηρά εγωκεντρικών 
οργανωμένων "οπαδών"...

Εύκολο θύμα βιασμού
διεφθαρμένων "κορακιών"...

Ανέξοδη ρεκλάμα καραγκιόζηδων
δήθεν "υποψήφιων αγοραστών"...

Να γιατί το μόνο της "αύριο"
είναι το ΧΘΕΣ!

ΤΟ ΒΗΜΑ - Ο θείος Νικήτας, το «Βήμα» και το τέλος της πολιτικής αθωότητας

Ας μου συγχωρήσει ο αναγνώστης τον ιδιαίτερα προσωπικό χαρακτήρα του σημερινού κειμένου. Είναι ένα μικρό αφιέρωμα στον άνθρωπο χάρις στον οποίο επέλεξα να ταλαιπωρώ κάθε λίγο το πανελλήνιο μέσα από τις ηλεκτρονικές «στήλες» αυτής εδώ της εφημερίδας. Χωρίς την παραμικρή διάθεση κομπασμού, λοιπόν, ισχυρίζομαι ότι γνωρίζω προσωπικά τον φανατικότερο και πιο παλιό αναγνώστη του «Βήματος»!

Διαβάστε το άρθρο...

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Ε, άντε και... επιτέλους!

- Ναύτη, καλέ ναύτη, ζει ο Μέγας Επενδυτής της ΑΕΚ; 
- (Φωνή απ' τη θάλασσα) Το άλλο με τον Τοτό και τις τρεις μαϊμούδες το ξέρεις; 


ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΑΕΚ ??? 

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Όσα δεν πρόβλεψε η Σχετικότητα!

- (Φωνή από το βάθος της αίθουσας) Και ποιο είναι το ανατρεπτικό κι ανέλπιστο επιστημονικό αποτέλεσμα που θα μας ανακοινώσετε σήμερα, κ. καθηγητά; Ανακαλύψατε λάθη στη θεωρία σας για το Σύμπαν;
- Όχι. Κέρδισε η ΑΕΚ! 

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Το φαινόμενο της πεταλούδας και οι παράλληλοι κόσμοι του «Αν...»

Στο βιβλίο του «Μουσική και Λόγος», ο διάσημος μαέστρος Wilhelm Furtwängler δεν κρύβει την αντιπάθειά του για τους κριτικούς Τέχνης. Παρομοιάζει τον δημιουργό με τον Φάουστ και τον κριτικό με τον Μεφιστοφελή, λέγοντας για τον δεύτερο πως ό,τι γεννιέται από αγάπη το θεωρεί άξιο ν’ αφανιστεί! Κάπου παρακάτω γράφει πως η κύρια μέριμνα του κριτικού είναι ο εντοπισμός και η επισήμανση των «λαθών» στο έργο Τέχνης, ενώ ο ίδιος συχνά αδυνατεί να δει τη δύναμη και το μεγαλείο ενός αληθινού αριστουργήματος.

Οι σκέψεις του Furtwängler μου ήρθαν στο νου καθώς παρατηρούσα την εναγώνια προσπάθεια των κριτικών κινηματογράφου να εντοπίσουν τα «λάθη» στο «Αν...», την πρώτη κινηματογραφική απόπειρα του Χριστόφορου Παπακαλιάτη (Ελλάδα, 2012)...

Διαβάστε την κριτική για την ταινία

Διαζύγιο!

- Βαγγέλη, θέλω βοήθεια στο σταυρόλεξο: Πώς λέγονται δύο τύποι που όλο κανονίζουν να βρεθούν στο Σύνταγμα αλλά ποτέ δεν καταφέρνουν να συναντηθούν εκεί;
- Συνταγματολόγοι!

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Και η ΑΕΚ έκανε μεγάλη υπομονή με τον Αλεξόπουλο!

(Από άρθρο του Κ. Κετσετζόγλου στο aek365.gr)

Ο Αλεξόπουλος είναι από τα πιο συμπαθή παιδιά που έχουν περάσει από την ΑΕΚ. Από τα παιδιά που η ατυχία δεν τους άφησε να κάνουν περισσότερα από αυτά που έκαναν στην καριέρα τους. Χθες έκανε προσφυγή για τις 64.000 προλαβαίνοντας να πάρει το πάνω χέρι στην υπόθεση - κούρεμα. Δεν νομίζω να το έκανε για οποιοδήποτε άλλο λόγο εκτός αν πιστεύει πως θα πιέσει τον... Δημητρέλο και θα του τα δώσει. Σαφώς και έχει κάνει τεράστια υπομονή για τα λεφτά που του οφείλονται από τότε που είναι παίκτης, τα 45. Τα 19 έχει να τα παίρνει σαν βοηθός του Κωστέ πράγμα που σημαίνει πως είτε δεν πήρε ευρώ όσο ήταν στην ομάδα ή ότι είχε απίστευτα μεγάλο μισθό για την θέση. Μην ξεχνάτε π.χ πως οι βοηθοί του Κονσεϊσάο θα έρχονταν από την Πορτογαλία με 1500 ευρώ τον μήνα. Επειδή όμως είμαστε ΑΕΚ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως και η ΑΕΚ έκανε μεγάλη υπομονή με τον Αλεξόπουλο. Η καριέρα του ουσιαστικά τελείωσε το καλοκαίρι του 2006, το παιδί σακατεύτηκε για την ΑΕΚ εννοείται, αλλά έμεινε στην ομάδα μέχρι το 2010. Τέσσερα χρόνια. Λίγες ομάδες δείχνουν τέτοια ευαισθησία σε αυτές τις περιπτώσεις. Και εκτός αυτού τον δέχτηκε σαν βοηθό προπονητή χωρίς δίπλωμα προπονητή και έστω... μισή ώρα εμπειρίας, αφού πρώτα του είχε δώσει και θέση σκάουτερ, και βέβαια του επέτρεψε να λείψει από όλες σχεδόν τις προπονήσεις των πλέι οφ, στο πιο κρίσιμο σημείο της χρονιάς δηλαδή, για να παρακολουθήσει τα μαθήματα του Τέλη Μπατάκη και να πάρει το δίπλωμα της Β Εθνικής. Να τα λέμε όλα λοιπόν. Και βέβαια να τα πάρει τα λεφτά του ο Γιώργος. Μετά τον Αργυρίου και τον Καφέ είναι ο τρίτος Ελληνας που κάνει προσφυγή για πολύ λιγότερα χρήματα βέβαια. Μπορεί να είναι ντροπή για την ΑΕΚ να κάνουν παίκτες της προσφυγές αλλά δεν είναι και άσχημο νούμερο με δεδομένα τα οικονομικά προβλήματα των τριών τουλάχιστον τελευταίων ετών. Δείχνει πως τουλάχιστον οι Ελληνες παίκτες δείχνουν ακόμη εμπιστοσύνη στην ΑΕΚ. Κανονικά πρέπει να εξαιρέσουμε και τον Καφέ γιατί τα λεφτά είναι πάρα πολλά και οποιοσδήποτε στην θέση του θα έκανε αυτό που μπορούσε για να τα εξασφαλίσει.

aek365.gr

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Προσφυγή έκανε ο "βάτραχος"!

Ο προδότης-βάτραχος Ντούσαν Μπάγεβιτς

Πισώπλατη μαχαιριά στην ΑΕΚ από τον εικονιζόμενο Ντούσαν Μπάγεβιτς! Την ώρα που ο σύλλογος ζει τις χειρότερες και πιο δύσκολες μέρες της ιστορίας του, βρήκε την ευκαιρία να διεκδικήσει κι αυτός -σαν κοινός επαγγελματίας, όπως τόσοι άλλοι- τα δεδουλευμένα του. Και μάλιστα, με τον πιο σκληρό τρόπο: καταθέτοντας επίσημα προσφυγή κατά της ΠΑΕ ΑΕΚ!

Αλήθεια, ποιος μπορεί να ξεχάσει τον απάνθρωπο τρόπο που φέρθηκε στον "Γιώργο ψυχάρα, για πάντα Αεκάρα" Αλεξόπουλο, που τον πέταξε στο δρόμο μια κρύα νύχτα του χειμώνα, αναγκάζοντάς τον να ζητήσει καταφύγιο και θαλπωρή στα media (λέγε με και Καπετανάκο!) στα οποία αποκάλυψε όλη την αλήθεια για τον διεστραμμένο και άκαρδο χαρακτήρα του "προδότη-βάτραχου"! Ρίχνοντας -άθελά του, φυσικά- νέο λάδι στη φωτιά του εμφύλιου που κατέτρωγε και πάλι τα σωθικά της ΑΕΚ...

Και όμως, το χρυσό αυτό παλικάρι, που στις φλέβες του κυλάει μόνο κιτρινόμαυρο αίμα, έκανε πέτρα την καρδιά του, έσφιξε τα δόντια του και φέρθηκε σαν αληθινός Αεκτζής με σφραγίδα γνησιότητας από το "δωματιάκι". Και δεν διεκδίκησε ούτε δραχμή από την αιμορραγούσα ομάδα της καρδιάς του! Σε αντίθεση με τον εικονιζόμενο στυγνό επαγγελματία Μπάγεβιτς, που τα διεκδικεί όλα μέχρι δεκάρας! Αν δεν το πιστεύετε...

...διαβάστε εδώ! 

Ένα άρθρο που αρνήθηκε να δημοσιεύσει το "Βήμα"...

Είναι πλέον ελαφρώς ανεπίκαιρο, ήταν όμως πολύ πιο επίκαιρο πριν λίγες μέρες, όταν το υπέβαλα στο "Βήμα". Για λόγους άγνωστους σ' εμένα, η καλή εφημερίδα (με την οποία συνεργάζομαι τακτικά) αρνήθηκε να το δημοσιεύσει. Τηρώντας την δεοντολογία, απέφυγα να το αναρτήσω πρώτα στα blogs. Εξ ου και η καθυστέρηση...

Διαβάστε το άρθρο...

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Αυτές πώς του γλίτωσαν;

- Κι εσύ για τη λίστα Λαγκάρντ ψάχνεις; 
- Όχι, αλλά μη φωνάζεις... Μήπως σου βρίσκεται η λίστα Τατσόπουλου; 

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Να σε βιάζουν και να λες κι "ευχαριστώ" που σε αφήνουν να ζεις!

Το αναρτώ λίγο... καθυστερημένα, αλλά δυσκολεύτηκα να εντοπίσω την πηγή της πληροφορίας. Τελικά, μου έστειλε το κείμενο και το σχετικό link σήμερα ο Δημήτρης Τ., οπαδός του Παναθηναϊκού, με την εξής δική του υποσημείωση: "Η ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!"

Σκληρή απάντηση Καραπαπά


Την δική του απάντηση στην ΠΑΕ ΑΕΚ για την ανακοίνωσή της αλλά και σε όσους αμφισβήτησαν την νίκη του Ολυμπιακού στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ, έδωσε ο Κώστας Καραπαπάς(*) με δηλώσεις του στην Nova και σε παρέμβασή του στην «Αθλητική Κυριακή». «Πανηγυρίζουμε τη νίκη κόντρα σε μία ομάδα που για μας παραμένει μεγάλη και έτσι την αντιμετωπίζουμε. Όσοι αμφισβητούν την νίκη αυτή, έχουν τα δικά τους κανάλια για να το κάνουν», τόνισε μεταξύ άλλων ο υπεύθυνος επικοινωνίας των «ερυθρολεύκων».

«Πανηγυρίζουμε μία μεγάλη νίκη, απέναντι στην ΑΕΚ γιατί για μας η ΑΕΚ παραμένει μία πολύ μεγάλη ομάδα. Αυτοί που θέλουν να στρέψουν την κοινή γνώμη στις φάσεις του αγώνα έχουν τα δικά τους κανάλια για να το κάνουν», τόνισε ο Κώστας Καραπαπάς και πρόσθεσε αναφορικά με την ανακοίνωση που εξέδωσε η ΑΕΚ.

«Καλό θα είναι πριν βγάλουν τις ανακοινώσεις να σκεφτούν αν θα πρέπει να πουν και ευχαριστώ που παίζουν στο πρωτάθλημα. Το ξαναλέω εμείς πανηγυρίζουμε σήμερα μία νίκη γιατί την κάναμε απέναντι σε μία μεγάλη ομάδα, όπως παραμένει για μας η ΑΕΚ. ΄Ισως κάποιοι, όμως, μέσα στην ΑΕΚ να μην την αντιμετωπίζουν έτσι».

(*)Διευθυντής επικοινωνίας της ΠΑΕ Ολυμπιακός

Πηγή


Ώστε έτσι, λοιπόν! Κάθε φορά που οι μόνιμοι νταβατζήδες της παράγκας μάς... (μπιπ) εν ψυχρώ, να μη βγάζουμε άχνα και να λέμε κι "ευχαριστώ" κι από πάνω που μας επιτρέπουν να παίζουμε στο πρωτάθλημα! Κάτι σαν τη λογική Σόιμπλε όταν μιλάει για τους Έλληνες! Τελικά, το αλαζονικό φάντασμα του Σ. Κόκκαλη εξακολουθεί να πλανάται πάνω από τον Ολυμπιακό και να στοιχειώνει την ιστορία του πάλαι ποτέ ένδοξου συλλόγου. Και τα αποκρουστικά κληροδοτήματα του πιο μισητού παράγοντα του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν λένε να εξαλειφθούν. Σαν παλιοί λεκέδες που μένουν...

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - «Προπηλακισμοί» ή τραμπουκισμοί;

Ακούμε συχνά από τα μέσα ενημέρωσης για ανθρώπους που «προπηλακίστηκαν» από το πλήθος. Πολλές φορές η λέξη αποδίδει την πραγματικότητα. Άλλες πάλι, η χρήση της υποδηλώνει άγνοια της σημασίας της: Προπηλακίζω σημαίνει χλευάζω, εξευτελίζω, καθυβρίζω (ιδιαίτερα, δημοσίως). Όπως είναι φανερό, το εν λόγω ρήμα δεν παρεμφαίνει (για την ακρίβεια, αποκλείει) τη χρήση φυσικής βίας μέσω φυσικής επαφής (άμεσης ή έμμεσης, με ρίψη αντικειμένων) του υβριστή με τον εξυβριζόμενο. Για τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει το ρήμα «βιαιοπραγώ». Όπως και το ουσιαστικό «τραμπουκισμός»...

Διαβάστε το άρθρο...

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Επιταγές ηρωισμού που (δεν) εξαργυρώθηκαν...

Υπάρχουν άνθρωποι που, σε κάποια φωτεινή στιγμή της ζωής τους, έκαναν μια ηρωική πράξη αυτοθυσίας στο όνομα υψηλών ιδανικών που στόχευαν στο γενικό καλό. Και στη συνέχεια εξαργύρωσαν την επιταγή του ηρωισμού τους. Καλοδέχτηκαν τις συνεχείς επευφημίες, ενώ κάθονταν πάντα «αυτονόητα» στην τιμητική καρέκλα κάθε δημόσιας εκδήλωσης. Αρκετοί δέχθηκαν με ευχαρίστηση τιμητικές συντάξεις από την πολιτεία, που τους εξασφάλισαν αξιοπρεπή διαβίωση χωρίς την επιτακτική ανάγκη συμμετοχής στον αφανή ηρωισμό της καθημερινής βιοπάλης...

Κάποιοι προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα: Διεκδίκησαν και «αυτονόητα» κατέλαβαν υψηλές πολιτικές θέσεις και ηγετικούς ρόλους σε κομματικούς σχηματισμούς (το αν συμμετείχαν ή όχι σε σχήματα εξουσίας δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα). Για να καταντήσουν πολιτικά απολιθώματα, φθαρμένες παντιέρες και κομματικοί κράχτες...

Κάποιοι άλλοι, πάλι, έκαναν ηρωικές πράξεις χωρίς ποτέ να τις ονομάσουν «ηρωικές». Γι’ αυτούς δεν ήταν παρά αυτονόητες (χωρίς εισαγωγικά εδώ) δράσεις μιας ζωής που ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Μιας ζωής που σ’ εμάς τους κοινούς θνητούς φαντάζει ηρωική!

Οι μελαγχολικές αυτές σκέψεις έρχονται στο μυαλό καθώς πλησιάζει η 17η του Νοέμβρη. Τις ίδιες ακριβώς σκέψεις κάναμε και πριν λίγες μέρες, στις 28 του Οκτώβρη... Όμως μη ζητάς, αγαπητέ αναγνώστη, να πω περισσότερα. Όπως πάντα, έχω απόλυτη πίστη στη νοημοσύνη σου. Έτσι, θα αφήσω σ’ εσένα το καθήκον να συμπληρώσεις τα κενά...

Κλείνω αισιόδοξα, με μια φράση του Λάκη Σάντα που διάβασα στο «Βήμα» της 30-4-2011 (http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=398262), λίγο μετά τον θάνατο του σεμνού αυτού συμβόλου της εθνικής αντίστασης:

«Δεν κυνηγάω ποτέ τη δημοσιότητα, γιατί θεωρώ ότι έχει εξευτελιστεί το ζήτημα πάρα πολύ. Την αντίσταση δεν την κάναμε μόνο εμείς, έχουν σκοτωθεί χιλιάδες παλικάρια, γυναίκες και άνδρες, 'ανώνυμοι'.»

ΤΟ ΒΗΜΑ

Υποκλίνομαι!

- Που λες, μεγάλε, μαζέψαμε έντεκα πιτσιρίκια, βρήκαμε κι έναν δικό μας διαιτητή, τους παίξαμε διπλό και τους ξεσκίσαμε! 

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Έχω κάρτα διαρκείας στα ΜΜΜ. Μήπως είμαι ηλίθιος;

Καταρχήν, μια προσωπική εξομολόγηση: Η ακροτελεύτια λέξη του τίτλου είναι προϊόν εσωτερικού συμβιβασμού του γράφοντος, προκειμένου να μην «κοπεί» το άρθρο από τους λογοκριτικούς μηχανισμούς του «Βήματος» λόγω χρήσης... άσεμνων όρων!

Προχωρούμε στο θέμα μας. Οι πολίτες αυτής της δύσμοιρης, ατάκτως καταβυθιζόμενης χώρας, εκτός από την αγωνία για την ίδια τους την επιβίωση, έχουν να αντιμετωπίσουν και την αναλγησία των συντεχνιών του δημοσίου, οι οποίες χρόνια τώρα χρησιμοποιούν την ταλαιπωρία των (μη-προνομιούχων, κυρίως) πολιτών ως διαπραγματευτικό μέσο είτε για την επαύξηση (παλιότερα), είτε για την διατήρηση (τώρα) των κεκτημένων τους. Ιδιαίτερα σκληρές, λόγω της κοινωνικής ιδιαιτερότητας της φύσης της εργασίας τους, είναι οι συντεχνίες που σχετίζονται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς (ΜΜΜ), την υγεία, την δημοτική καθαριότητα, και την παροχή της ηλεκτρικής ενέργειας.

Αναρωτιόμαστε συχνά γιατί ο κρατικός Οργανισμός των ΜΜΜ (ΟΑΣΑ) αντιμετωπίζει με τόσο εκνευριστική απάθεια την ταλαιπωρία των Αθηναίων από τις συνεχόμενες απεργίες στα μέσα μεταφοράς. Την απορία μού έλυσε μια πρωινή εκπομπή που άκουσα πέρυσι στο ραδιόφωνο, στην οποία είχε αναφερθεί, μεταξύ άλλων, και μια πολύ λογική κίνηση του «Συνηγόρου του Καταναλωτή»: Είχε ζητήσει από τον ΟΑΣΑ να παρατείνει την ισχύ των καρτών απεριορίστων διαδρομών για χρονική διάρκεια ίση με εκείνη των απεργιών, ή εναλλακτικά, να χορηγεί αντίστοιχη έκπτωση στην επόμενη ανανέωση της κάρτας.

Το πιο σημαντικό κομμάτι της ραδιοφωνικής επιμόρφωσής μου, όμως, συνίστατο στο εξής: Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι ο ΟΑΣΑ έχει σημαντικές απώλειες από τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Τα έσοδα του Οργανισμού προέρχονται κατά κύριο λόγο από τις ήδη προπληρωμένες κάρτες (μηνιαίες ή ετήσιες). Τις μέρες των απεργιών, όπως είναι φυσικό, δεν πληρώνονται οι εργαζόμενοι, ενώ μηδενίζεται και το κόστος κατανάλωσης καυσίμων. Έτσι, για να το πούμε απλά, είναι θεωρητικά δυνατό ο Οργανισμός να έχει ακόμα και κέρδος από τις απεργίες! Δεν πρέπει, λοιπόν, να μας φαίνεται περίεργη η εκνευριστικά –επαναλαμβάνω- παθητική στάση του απέναντι στην ταλαιπωρία του επιβατικού κοινού.

Οι πολίτες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, αντιλαμβάνονται την δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας και υφίστανται αιματηρές θυσίες προκειμένου να συμβάλουν στην υπέρβασή της, ο καθένας ανάλογα με τις δυνάμεις του. Αυτό όμως πόρρω απέχει από το να δέχονται να τους ληστεύει το ίδιο το κράτος! Θυμάμαι ένα παλιό ανέκδοτο, όπου ένας φαντάρος παραπονέθηκε πως βρήκε χώμα μέσα στο συσσίτιό του. Στην παρατήρηση του λοχία ότι αποστολή του φαντάρου ήταν να υπηρετεί την πατρίδα του και όχι να γκρινιάζει, ο φαντάρος απάντησε πως δέχεται μεν να την υπηρετεί, όχι όμως και να την τρώει!

Θα θέλαμε, λοιπόν, να επαναφέρουμε στο τραπέζι των συζητήσεων την άκρως ορθολογική περσινή πρωτοβουλία του «Συνηγόρου του Καταναλωτή». Αν μη τι άλλο, θα έδινε μια κάποια ψυχολογική, τουλάχιστον, ανακούφιση σε όσους –όπως ο γράφων- θεωρούν το ερώτημα που θέτει ο τίτλος του άρθρου ως ρητορικό!

**Το άρθρο το είχα δημοσιεύσει στην «Ελευθεροτυπία» πριν ένα χρόνο. Μια και παραμένει επίκαιρο, σκέφτηκα να το παρουσιάσω (με μικρές επικαιροποιήσεις) στους αναγνώστες του «Βήματος». Στο αγωνιώδες ερώτημα του τίτλου, εν τω μεταξύ, έχω ήδη δώσει καταφατική –δυστυχώς- απάντηση...

ΤΟ ΒΗΜΑ

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Από την ηττοπάθεια στην ανεπάρκεια...

Εξαιρετικό άρθρο του Γ. Ξενάκη

Το χάλι της ΑΕΚ δεν θα είναι λιγότερο... μαύρο, αν μπει στην κουβέντα το επιχείρημα "και ο Παναθηναϊκός είναι λίγο πολύ μια απ' τα ίδια." Ναι, το βράδυ της Κυριακής ο μονόφθαλμος κέρδισε τον τυφλό, σ' ένα ντέρμπι ασορτί με το επίπεδο και την στάθμη του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά τούτο (δηλαδή η γύμνια και του Παναθηναϊκού) δεν μπορεί να τεθεί στα σοβαρά σε συζήτηση, διότι απλούστατα δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα της ΑΕΚ...

Διαβάστε τη συνέχεια...

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

"Επενδυτές": Να τελειώνει κάποτε το δούλεμα!

- Τι θα γίνει, επιτέλους, κ. υποψήφιε επενδυτή; Η ομάδα κάνει έρανο για να πάρει σουβλάκια! Είχατε πει το αργότερο ως την παρέλαση...
- Oh, dear, έγινε misunderstanding! Εντώ στην Ελλάντα έχετε ντύο παρελάσεις. Εσείς μάλλον νομίζατε πως έλεγκα την πρώτη! 

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Πλατανιάς: Μια ιστορία βαμμένη με αίμα ηρώων!

Περνώντας έξω από τα γραφεία του Τομέα των Μαθηματικών, πριν λίγο καιρό, είπα να μπω να πω μια καλημέρα στο Γιώργο. «Έλα, και σε ήθελα!» μου λέει. «Σε δυο βδομάδες έρχεται ο Πλατανιάς να παίξει με την ΑΕΚ στην Αθήνα. Τι θα ‘λεγες να πηγαίναμε παρέα στο γήπεδο;»

Απόρησα, γιατί ήξερα ότι ο Γιώργος είναι οπαδός του Παναθηναϊκού. Μου λύθηκε όμως γρήγορα η απορία: «Ο Πλατανιάς είναι η ομάδα του χωριού μου, στα Χανιά. Και, όπως καταλαβαίνεις, τον βάζω πάνω κι από τον ΠΑΟ! Μακάρι να σας κερδίσουμε, κι ας νικήσετε εσείς τον Παναθηναϊκό την επόμενη Κυριακή!» Τελικά, ο Πλατανιάς έχασε το παιχνίδι από την ΑΕΚ (ομολογώ πως στη φάση του γκολ επέδειξα υπεράνθρωπη αυτοσυγκράτηση για να μην πανηγυρίσω, καθώς ήταν εμφανής η απογοήτευση στο πρόσωπο του παρακαθήμενου φίλου μου!). Αυτό που διέκρινα στους παίκτες της Κρητικής ομάδας ήταν το αθλητικό ήθος και το καθαρό, χωρίς σκοπιμότητες παιχνίδι. Έμαθα όμως και κάποια σημαντικά πράγματα για την νεοφώτιστη ομάδα στην κορυφαία εθνική κατηγορία του ποδοσφαίρου...

«Κόκκινο τριφύλλι, βρε Γιώργο, και κόκκινες φανέλες;» πείραξα τον «βάζελο» φίλο μου. Μου εξήγησε πως το κόκκινο χρώμα υποκρύπτει σημαντική ιστορική σημειολογία. Τα χρόνια της Κατοχής, οι κάτοικοι του Πλατανιά αντιστάθηκαν γενναία στον κατακτητή. Ήταν ανάμεσα σ’ αυτούς που πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος κατά την γερμανική εισβολή στην Κρήτη. Οι νίκες της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας (ακόμα και εναντίον ομάδων επίλεκτων γερμανών ποδοσφαιριστών!) ήταν αληθινές «ενέσεις» ηθικού για το δοκιμαζόμενο χωριό...

Οι αθλητικές ενδυμασίες ήταν, φυσικά, είδος δυσεύρετο την εποχή εκείνη! Πριν από κάποιο σημαντικό παιχνίδι, οι παίκτες του Πλατανιά αναγκάστηκαν να κλέψουν είδη ρουχισμού από τις γερμανικές αποθήκες. Ήταν ρούχα ματωμένα από τις μάχες, όπως ματωμένες έμειναν κι οι αθλητικές φανέλες που φτιάχτηκαν απ’ αυτά. Το σημερινό κόκκινο χρώμα είναι εις ανάμνηση εκείνων των τραγικών στιγμών αθλητικής δόξας μέσα στις φλόγες του πολέμου... Στο ημίχρονο, ο Γιώργος προσπάθησε ανεπιτυχώς να συναντήσει τον πρόεδρο της ομάδας. «Έχω να τον δω κάπου τριάντα χρόνια», μου εξήγησε. «Ήμασταν συμμαθητές στο γυμνάσιο.»

Ως οπαδός της αντίπαλης ΑΕΚ, στέλνω στον κ. Πρόεδρο τα συγχαρητήριά μου για το μικρό αθλητικό θαύμα που πέτυχε, ανεβάζοντας την ομάδα του ιστορικού χωριού της Κρήτης στη «μεγάλη» κατηγορία. Μια κατηγορία στην οποία μόνο με τιτάνιες προσπάθειες, πλέον, θα συνεχίσει να ανήκει η δική μου ομάδα του χρόνου...

ΤΟ ΒΗΜΑ

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Αναζητώντας την κριτική σκέψη στην εκπαίδευση

...Η σκηνή στην αίθουσα διδασκαλίας. Οι φοιτητές διαβάζουν θέματα εξετάσεων που μόλις τους έχουν δοθεί, και καλούνται να διατυπώσουν τυχόν απορίες. Κάποια στιγμή, ένας εξ αυτών (εκπροσωπώντας πιθανότατα και αρκετούς άλλους) σηκώνει το χέρι για να κάνει την εξής ερώτηση: «Στο δεύτερο θέμα, θέλετε εκείνα που γράφει το βιβλίο πάνω δεξιά όπως το κοιτάζουμε, ή αυτά που γράφει κάτω απ’ το σχήμα στην απέναντι σελίδα;»

Το μήνυμα είναι σαφές και άκρως ανησυχητικό: σε πολλούς φοιτητές (αν όχι στους περισσότερους) η «φωτογραφική» απομνημόνευση λειτουργεί ως βολικό υποκατάστατο της δημιουργικής κριτικής σκέψης...

Διαβάστε το άρθρο...

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Το τελευταίο(;) ποτήρι...

- Γιώργο, τι θα κάνω τώρα, που υποσχέθηκα πως αυτό θα είναι το τελευταίο πικρό ποτήρι;  
- Χμμμ... Δεν μου λες, ανέλαβες καμία δέσμευση για φλιτζάνι του εσπρέσο; 

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Μεταδικτατορικά σύνδρομα...

Απόσπασμα από εξαιρετικό άρθρο του Κωνσταντίνου Μανίκα στο "Βήμα":

Όταν τα μεταδικτατορικά σύνδρομα καταπίεσης κάλυπταν για μεγάλο διάστημα με βουβή συμπάθεια κάθε αντιεξουσιατική ακόμα και τρομοκρατική δράση, θεωρώντας και την ελάχιστη αναφορά στην τάξη και την ευνομία ως κατάλοιπο ολοκληρωτισμού, εκθρέψαμε την ανοχή στη βία ως «δημοκρατικό» δικαίωμα. Κάποιοι από αυτούς που σήμερα δικαίως διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για τους φραστικούς ή σωματικούς τραμπουκισμούς, «φίμωναν» επί δεκαετίες κάθε αναφορά στην πατρίδα ως ακραίο εθνικισμό, κάθε δράση ευταξίας ως παρακρατική καταστολή, κάθε φιλελεύθερη μεταρρύθμιση ως ιμπεριαλιστική επιβολή. Ο Ντεκάρτ κι ο Βολταίρος ως φάροι της ελεύθερης σκέψης έχουν εγκαταλειφθεί προ πολλού στη νεοελληνική πραγματικότητα, απλά η απότομη κατάρρευση ενός συστήματος που βιώνουμε σήμερα, έδωσε άλλοθι σε κάθε ακραία συμπεριφορά ως αντικαθεστωτική «απελευθερωτική» στάση.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο...

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Κινηματογραφικός σαδισμός και τεχνική δίχως Τέχνη!

Η κριτική για την ταινία του Μίκαελ Χάνεκε, "Αγάπη"...

Κάποιος φίλος μού έστειλε πρόσφατα ένα αρχείο PowerPoint, απ’ αυτά που κυκλοφορούν «με το κιλό» στο Διαδίκτυο. Με πρώτη ματιά, περιείχε μερικές σχετικά καλές ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Στο τέλος, όμως, υπήρχε μια αποκάλυψη που άφηνε άφωνο τον θεατή: δεν επρόκειτο για φωτογραφίες, αλλά για σχέδια καμωμένα με το χέρι!

Η πρώτη, αυθόρμητη αντίδρασή μου ήταν: «τι σπουδαίος καλλιτέχνης»! Μετά το ξανασκέφτηκα: Είναι, λοιπόν, σκοπός της Τέχνης η πιστή και ακριβής αποτύπωση της πραγματικότητας; Αν ναι, γιατί χρειάστηκε μια τόσο επίπονη προσπάθεια εκ μέρους του σκιτσογράφου; Ένας απλός, ακόμα και σχετικά ατάλαντος φωτογράφος θα είχε αναμφισβήτητα διεκπεραιώσει το έργο με ακόμα μεγαλύτερη τελειότητα!

Το να αναπαράγει κάποιος δι’ άλλων μέσων το αποτέλεσμα της δουλειάς ενός καλλιτέχνη (εν προκειμένω, ενός φωτογράφου) δεν είναι, τελικά, ζήτημα Τέχνης: είναι απλά ζήτημα τεχνικής!

Διαβάστε το άρθρο...

Αυτό το σκέφτηκε κανείς;

- Καταραμένη Τρόικα! Να σε απολύουν χωρίς αποζημίωση, να πεθαίνεις από την πείνα, και να πέφτεις κι από πάνω σε απεργία διαρκείας των συμβολαιογράφων! 

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Πού είναι τα δώρα, οέο;

- Με συγχωρείς, βρε Αντώνη... Αυτός ο παμπόνηρος ο Σόιμπλε φαίνεται μου άρπαξε από την τσέπη το καρότο! Βολεύεσαι για κάνα-δυο μήνες ακόμα με το μαστίγιο; 

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Τα όρια της ελευθερίας των ιδιωτικών ΜΜΕ σε μια (κατά βάση) μη-ελεύθερη αγορά

Το σχόλιο του ΑΝΤΩΝΗ-ΨΕΡΗΜΟΣ για το άρθρο Η σκληρή «Τρόικα» του «Αθήνα 984»:

Φίλε μου Κώστα, καλό χειμώνα, έστω και ετεροχρονισμένα. Η αλήθεια είναι ότι, πολλές φορές έχω αισθανθεί την ίδια απόγνωση με εσένα όταν ακούω περιγραφές αγώνων, ειδήσεις, σχόλια από ιδιωτικούς σταθμούς οι οποίοι, με τον απροκάλυπτο ιδεολογικό χρωματισμό τους μπορούν να σε φέρουν σε σημείο βρασμού. Φαντάζομαι ότι η επιλογή του σταθμού που θα παρακολουθήσεις είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια σου, αλλά ταυτόχρονα και το μεγαλύτερο άλλοθι για την στάση τους. Θα σου θέσω όμως μια παράμετρο που, ενδεχομένως, δεν έχεις λάβει υπ' όψη κατά το σχολιασμό σου: ναι μεν, φίλε μου, το ιδιοκτησιακό καθεστώς δικαιολογεί τις μονόπλευρες τοποθετήσεις και την πολιτική ενός σταθμού, αυτό όμως ισχύει πρωτίστως σε μια αγορά ελεύθερη όπου ο καθένας έχει τη δυνατότητα να φτιάξει τον δικό του ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό σταθμό. Όταν οι ελεύθερες τηλεοπτικές συχνότητες -στην πρωτεύουσα, επί παραδείγματι- είναι ελάχιστες και οι ραδιοφωνικές ομοίως, η δε δέσμευσή τους γίνεται κατόπιν διαγωνισμού που θέτει αυστηρά οικονομικά και λοιπά κριτήρια, δεν μπορούμε να μιλάμε επακριβώς για ελεύθερη αγορά. Από τη στιγμή που το δικαίωμα στην εκπαίδευση και η προσωπικότητα είναι Συνταγματικώς κατοχυρωμένα αγαθά, και δεδομένου ότι η πληροφορία είναι ο θεμέλιος λίθος του σύγχρονου πολιτισμού, μπορεί ευσχήμως να υποστηριχθεί, πιστεύω, ότι οι ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συχνότητες είναι κάτι πολύ περισσότερο από μεγάκυκλους: είναι κοινωνικό αγαθό. Αυτός είναι, εξ άλλου, και ο λόγος που οι καναλάρχες και σταθμάρχες υπόκεινται -λέμε τώρα...- σε ποιοτικό έλεγχο του προγράμματός τους από το ΕΣΡ, το οποίο μπορεί να επιβάλλει μέχρι και την ποινή της ανάκλησης της αδείας τους.

Μα, θα μου πεις, αυτό σημαίνει ότι ο ραδιοφωνικός παραγωγός που συμπεριφέρεται σαν ΟΡΚ του "θρύλου" πρέπει να υποστεί τις συνέπειες; Δεν ξέρω... Τουλάχιστον όμως, έχεις το δικαίωμα να εξοργίζεσαι μαζί του όσο θέλεις και να απαιτείς από τα εκάστοτε φερέφωνα -πολιτικά και αθλητικά- να σέβονται την προσωπικότητά σου η οποία χρήζει προστασίας διότι, στο κάτω-κάτω της γραφής, μπορεί να έχει χαλάσει και το τηλεκοντρόλ ρε αδερφέ!!!

ΑΝΤΩΝΗΣ-ΨΕΡΗΜΟΣ

Δεν θα διαφωνήσουμε καθόλου, αγαπητέ Αντώνη! Καλό χειμώνα και σε σένα - αν και το καλοκαίρι καλά κρατεί! 

Έρχεται -ξαφνικά- την Τρίτη!

- Θα πάω να τους πείσω επιτέλους πως, αν θέλουν να σώσουν τη χώρα τους, θα πρέπει να πάψουν να εφαρμόζουν "τυφλοσούρτη" το μοντέλο σωτηρίας της ΑΕΚ του 2004!

(Photo: ΤΟ ΒΗΜΑ

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Ο ρασοφόρος μάνατζερ... χάλασε τη συμφωνία!

- Ευχαριστώ για το e-mail με την ενδεκάδα της Κυριακής που μου στείλατε, πάτερ! Όμως... χμμμ... είστε απόλυτα βέβαιος πως πρέπει να βάλω τερματοφύλακα τον Στεργιούδα και σέντερ-φορ τον Αρδίζογλου;

(Photo: ΤΟ ΒΗΜΑ)

Διαβάστε το άρθρο

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Η σκληρή «Τρόικα» του «Αθήνα 984»

Κάποιο βράδυ, πριν αρκετά χρόνια, άκουγα στο ραδιόφωνο την περιγραφή του ποδοσφαιρικού αγώνα ΑΕΚ-Ολυμπιακού από την αλήστου μνήμης Ν. Φιλαδέλφεια. Δεν θυμάμαι γιατί, είχα επιλέξει έναν ραδιοσταθμό που ανήκε στον τότε πρόεδρο του Πειραϊκού συλλόγου. Η μεροληπτική υπέρ του Ολυμπιακού περιγραφή του αγώνα είχε αρχίσει να με εκνευρίζει αφάνταστα! Για μια στιγμή σκέφτηκα να διαμαρτυρηθώ στον σταθμό, ύστερα όμως λογικεύτηκα: Ο σταθμός ήταν ιδιωτικός, δεν ζούσε εις βάρος της δικής μου τσέπης, και μπορούσε ως εκ τούτου να επιλέγει όποια γραμμή (αθλητική ή πολιτική) εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του ιδιοκτήτη του. Αν αυτή δεν μου άρεσε, ήταν στην διακριτική μου ευχέρεια να γυρίσω αλλού το κουμπί!

Το δεοντολογικό πλαίσιο, όμως, είναι πολύ διαφορετικό στην περίπτωση των κρατικών και των δημοτικών ραδιοσταθμών. Οι σταθμοί αυτοί συντηρούνται σε μεγάλο βαθμό από το υστέρημα φορολογουμένων πολιτών, προς τους οποίους οφείλουν να δείχνουν σεβασμό. Και, αν μη τι άλλο, να μην προσβάλλουν τους ακροατές, ακόμα κι αν πρόκειται για ένα (μικρό ή μεγάλο) μέρος τους!

Διαβάστε τη συνέχεια...

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Η ειρωνεία των αντιθέσεων...

Σ’ ένα κρεβάτι, στη μονάδα ημερήσιας θεραπείας ενός μεγάλου νοσοκομείου, ένας νεαρός (είναι-δεν είναι εικοσιπέντε χρόνων) δέχεται τη φροντίδα μιας νοσοκόμας. Βρίσκεται εκεί για την προγραμματισμένη θεραπεία στην αρρώστια του. Πριν έξι μήνες έχασε τη μητέρα του απ’ την ίδια αρρώστια. Το ίδιο και τον πατέρα του, πριν δύο χρόνια... Βρίσκει τη δύναμη και χαμογελάει, εκπέμποντας μια υποψία αισιοδοξίας. Έχει στο πρόσωπο μια φανερή, ανυπόκριτη έκφραση ευγνωμοσύνης. Για τη ζωή, που του χαρίζει ακόμα την ελπίδα να παλεύει...

...Η τραγικότητα της ανθρώπινης ζωής, τελικά, πουθενά δεν φανερώνεται τόσο μεγαλόπρεπη όσο στην ειρωνεία των αντιθέσεών της. Μια ειρωνεία, μάλιστα, που συχνά παίρνει τη μορφή άγριου σαρκασμού, όταν θύτης μαζί και θύμα των αντιθέσεων τυχαίνει να είναι στην εξέλιξη της ζωής του ο ίδιος άνθρωπος. Παγκόσμιο μνημείο μιας τέτοιας ακραίας αμφιθυμίας της μοίρας αποτελεί, αναμφίβολα, η περίπτωση του Αριστοτέλη Ωνάση...

Διαβάστε το άρθρο...

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Ο άνθρωπος που προσωποποίησε την μισητή όψη του Ολυμπιακού!

Δεν υπάρχει φανατικότερος αντι-γαύρος από τον φίλο μου τον Αριστείδη! Όχι μόνο επειδή είναι οπαδός του ΠΑΟ. Όπως μου εξομολογήθηκε, υπήρξαν εποχές όπου πανηγύριζε διεθνείς επιτυχίες του (τώρα μισητού αντίπαλου) Ολυμπιακού, όπως, εξάλλου, κάθε Έλληνας οφείλει να αισθάνεται για τη νίκη κάθε ελληνικής ομάδας σε διεθνείς αναμετρήσεις. Τι τον έκανε ν' αλλάξει τόσο δραματικά τη στάση του απέναντι στον ΟΣΦΠ;

Μα, νομίζω, το ίδιο ακριβώς που έκανε κι εμάς τους Αεκτζήδες να φιλονικούμε για το ποιος είναι περισσότερο... αντι-Ολυμπιακός: η παρουσία μιας προσωπικότητας που προσέδωσε στην ομάδα του Πειραιά την όψη του απόλυτα απεχθούς, του σχεδόν οδυνηρά αποκρουστικού! Μια όψη που δύσκολα πια θα μπορέσει να αποσβεστεί από τις φίλαθλες συνειδήσεις...

Δείγμα ιταμότητας κι απύθμενης αλαζονείας η συνέντευξη που έδωσε στις 4-5-2008, μετά την "κατάκτηση" (διάβαζε, κυνική υφαρπαγή από την ΑΕΚ) του πρωταθλήματος του 2008 από τον Ολυμπιακό στα χαρτιά (γιατί, στα γήπεδα βγήκε ηττημένος). Ρίχνοντας την κατ' ουσίαν (πλην όχι τύποις) πρωταθλήτρια ΑΕΚ στην κρεατομηχανή των play-off, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα, συνέπεια της καταρρακωμένης ψυχολογίας της ομάδας. Η καταληκτική φράση στη συνέντευξη -επίδειξη οιονεί χιούμορ- αποτελεί μνημείο αλαζονικής χυδαιότητας στα χρονικά του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου:

Κάντε μια τελευταία (ερώτηση), γιατί θέλουμε να δούμε και τα play-off !  (Ηχηρά, σαρκαστικά γέλια)

Παρουσιάζω το video με μέρος της συνέντευξης, όπως μεταδόθηκε από τηλεοπτικό κανάλι που υποστήριζε τα συμφέροντα της διοίκησης του Ολυμπιακού. Δεν προκαλεί, φυσικά, εντύπωση η εκ μέρους του δουλοπρεπούς δημοσιογράφου αντίληψη της χυδαιότητας ως "χιούμορ"!



Υστερόγραφο: Όλοι θυμούνται πώς, έστω και με αυτές τις μεθοδεύσεις, το "πρωτάθλημα" του Ολυμπιακού κρίθηκε τότε από ένα τέρμα του Μήτρογλου σχεδόν στη λήξη του αγώνα με τη Λάρισα στο "Καραϊσκάκη". Ρώτησα κάποτε φανατικό μέλος της "μεγαλύτερης οργάνωσης οπαδών της ΑΕΚ", για ποιο λόγο πολλά μέλη της οργάνωσης πανηγύρισαν τότε έξαλλα το γκολ του Μήτρογλου. Η απάντηση ομολογώ με αφόπλισε: "Γιατί, φίλε μου, αν δεν έβαζε το γκολ ο Μήτρογλου, σήμερα θα είχες γήπεδο στον ΟΔΔΥ!"

Κι ύστερα σου λένε μερικοί ότι πρόδωσε την ΑΕΚ ο... Μπάγεβιτς!

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Ενας άλλος ρατσισμός...

...Η σκηνή στην κεντρική πλατεία της Ηλιούπολης. Μια γυναίκα τρέχει να προλάβει στη στάση το ακριβοθώρητο λεωφορείο της περιοχής. Στο παγκάκι της στάσης κάθεται μια παρέα νεαρών, πάνω-κάτω σε ηλικία τρίτης λυκείου. Ξάφνου, ένα πόδι απλώνεται απ’ το παγκάκι. Η γυναίκα σκοντάφτει πάνω του και πέφτει, ενώ την ίδια στιγμή η παρέα ξεσπά σε γέλια και σε επευφημίες γι’ αυτόν που είχε τη φαεινή ιδέα! Η γυναίκα σηκώνεται, μαζεύει ντροπιασμένη τα κομμάτια της και μπαίνει αμίλητη στο λεωφορείο, δευτερόλεπτα πριν κλείσει η πόρτα. Είναι φανερό ότι έχει προ πολλού συμβιβαστεί με την ιδέα πως ανήκει σε κατώτερη «ράτσα»...

Διαβάστε το άρθρο...

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Οι γάτες γυρίζουν πίσω...

Εκτιμώ ιδιαίτερα τους σκύλους. Όταν το απαιτούν οι περιστάσεις, έχουν την ικανότητα να ξεκόβουν από το χθες, να αναπροσαρμόζονται, να μετεξελίσσονται... Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να βρίσκονται κοντά στο αφεντικό τους, σ’ όποια γωνιά της γης κι αν τους πάει. Το γνωρίζω από πρώτο χέρι, έχοντας υποβάλει δύο σκύλους στο «πολιτιστικό σοκ» ισάριθμων υπερατλαντικών μετακινήσεων! Οι γάτες είναι διαφορετική περίπτωση: δένονται με τόπους, όχι με ανθρώπους. Δεν ξεχνούν ποτέ το μέρος που μεγάλωσαν, και είναι απρόθυμες να το εγκαταλείψουν ακολουθώντας τα αφεντικά τους σε μια μετακίνηση...

...Όμως, ακόμα και οι πολιτικές παρατάξεις υπόκεινται, καμιά φορά, στο σύνδρομο της γάτας: Σαν τον Μπάγκι και τον Κάαν, δεν άργησαν να ξαναθυμηθούν τις ιδεολογικές τους καταβολές (αν υποτεθεί ότι τις είχαν ξεχάσει ποτέ...) και να επιστρέψουν σε γνώριμες, γι’ αυτούς, πρακτικές απρόκλητης βίας και de facto υποκατάστασης των νόμιμων μηχανισμών της πολιτείας. Σε ιδανική απομίμηση των Ταγμάτων κάποιου αλήστου μνήμης κυρίου Röhm...

Διαβάστε το άρθρο...

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Περιμένοντας τον Χάρις...

Photo: ΤΟ ΒΗΜΑ

(Του Β. Αρναούτογλου)

Άπαντες συμφωνούν στο ότι η ΠΑΕ ΑΕΚ ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί. Στην πραγματικότητα όμως, πάνω σε μία κλωστή προσπαθεί να ισορροπήσει η πολύπαθη Ενωση η οποία τις τελευταίες εβδομάδες αναζητεί την ελπίδα στα πρόσωπα του εφοπλιστή κ. Δημήτρη Βιντιάδη και του σπουδαίου βρετανού dealer κ. Κιθ Χάρις, οι οποίοι βρίσκονται σε διαδικασία ελέγχου της εταιρείας με σκοπό να αποκτήσει τον πλειοψηφικό πακέτο μετοχών της ποδοσφαιρικής Ενωσης μέσω αύξησης μετοχικού κεφαλαίου.

Ωστόσο, ο άνθρωπος που γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα την οικονομική κατάσταση της ΑΕΚ, ο διευθύνων σύμβουλος κ. Ανδρέας Δημητρέλλος, επιχειρεί να μικρύνει τον χρονικό ορίζοντα δράσης των φερόμενων ως επίδοξων αγοραστών οι οποίοι αρχικώς είχαν τονίσει ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον δύο μήνες προκειμένου να αποφασίσουν αν θα εισέλθουν ή όχι σε διαδικασία απόκτησης μετοχών της κιτρινόμαυρης εταιρείας...

Διαβάστε τη συνέχεια...

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Η άποψη μιας αναγνώστριας για τον «Διογένη»

Από αναγνώστρια του «Βήματος», έλαβα σήμερα ένα e-mail με κριτικές τοποθετήσεις πάνω στο άρθρο Ο Διογένης, η πάλη των φύλων και η Ελλάδα της κρίσης.

Οι απόψεις της αναγνώστριας είναι ιδιαίτερα σημαντικές, και δρουν εξισορροπιστικά ως προς κάποιες απολυτότητες που (σκόπιμα) εμπεριέχει το άρθρο. Προωθώ το κείμενό της, ελπίζοντας ότι το «Βήμα» δεν θ’ αρνηθεί να το φιλοξενήσει!

Διάβασα το άρθρο σου και, μέχρι και την 5η παράγραφο, συμφωνώ μαζί σου. Αλλά από εκεί και μετά, θα διαφωνήσω με τις απόψεις σου...

Σωστά υποστηρίζεις ότι οι γυναίκες είναι πιο δυνατές από τους άντρες. Και η αιτία είναι ότι η γυναίκα αναπτύσσει ικανότητες, αντοχές και τεράστια ψυχική δύναμη, ώστε να μπορεί να επιβιώσει σε μια εχθρική, ανδροκρατούμενη κοινωνία. Καλείται -ή μάλλον υποχρεώνεται- να αναλάβει βαρείς και ποικίλους ρόλους, να καταπολεμήσει οπισθοδρομικές κοινωνικές αντιλήψεις, αιώνιες προκαταλήψεις και στερεότυπα. Να παλεύει καθημερινά για την τήρηση των δικαιωμάτων της, την ισότητα και την ανθρώπινη αξιοπρέπειά της.
Πώς λοιπόν αυτή η γυναίκα μπορεί να είναι υπαίτια για τον ηθικό ξεπεσμό και αφανισμό του άντρα; Οι ''σειρήνες'' της ευδαιμονίας και της καλοζωίας ηχούν γλυκά και σαγηνεύουν, παραπλανώντας άνδρες και γυναίκες. Διαθέτοντας αυτογνωσία, πνευματική καλλιέργεια και ισχυρές ηθικές αντιστάσεις, γλιτώνεις από την ένδεια συναισθημάτων, τη ματαιότητα και την κενότητα, που σε οδηγούν σε υπαρξιακή εξόντωση...

Τέλος, η άποψή σου, ότι οι γυναίκες θα ερωτεύονταν και θα λάτρευαν έναν κενόδοξο, σπάταλο ''Νάρκισσο'' κι όχι τον λιτό και φιλοσοφημένο ''Διογένη'', δεν ευσταθεί, διότι οι ισορροπημένες και με προσωπικότητα γυναίκες ξέρουν να διακρίνουν και να επιλέγουν τον θησαυρό που κρύβει ένας τέτοιος άνδρας, αγνοώντας και απορρίπτοντας τους ευτελείς, ασήμαντους και άχρηστους νάρκισσους!

Ευχαριστώ την αναγνώστρια για το αξιόλογο σχόλιό της, με το οποίο δεν θα διαφωνήσω. Είναι προφανές ότι το άρθρο μου δεν γράφτηκε για εκείνη! Οι όποιες γενικεύσεις είχαν μόνο μία σκοπιμότητα: να ακουστεί και η δική της η φωνή, που συχνά επικαλύπτεται από ευτελή «κακαρίσματα» σαν αυτά που περιγράφονται στον πρόλογο του «Διογένη».

Χαίρομαι που το σκόπιμα προκλητικό πνεύμα του γερο-φιλόσοφου πέτυχε, τελικά, τον στόχο του!

ΤΟ ΒΗΜΑ

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Ο Διογένης, η πάλη των φύλων και η Ελλάδα της κρίσης

Η κουβέντα είχε φουντώσει για τα καλά στη γυναικοπαρέα, στην προαστιακή καφετέρια. Κάποια –η μόνη που έδειχνε να ‘χει επίπεδο- διηγούνταν με ενθουσιασμό μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας με το λεωφορείο, που κατέληξε σε ένα ευχάριστο γεύμα και μια υπέροχη συζήτηση με τον σύντροφό της σε κάποιο ψητοπωλείο των Εξαρχείων.

Για να δεχθεί την επιτιμητική παρέμβαση της πιο «προχωρημένης» της παρέας: «Εμένα, χρυσό μου, αν κάποιος έστω και μία φορά με πήγαινε με το λεωφορείο για σουβλάκια, να μη σου πω πότε θα με ξανάβλεπε!» Εν μέσω μείζονος κρίσης, η παραπάνω φράση παύει να είναι ένα απλό αξιοπερίεργο ακαδημαϊκής σημασίας: γίνεται αληθινός σηματοδότης εθνικής ευθύνης!

Διαβάστε το άρθρο...

Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Αυτοκαταστροφικοί εγωκεντρισμοί

Πριν κάπου δέκα χρόνια, η ποδοσφαιρική ΑΕΚ αναστατώθηκε από μια ακραία συμπεριφορά μιας οργάνωσης φανατικών οπαδών της. Οι εν λόγω οπαδοί αντιδρούσαν βίαια στην παρουσία στον πάγκο της ομάδας ενός προπονητή που στο παρελθόν την είχε οδηγήσει στην κατάκτηση πρωταθλημάτων, αλλά είχε κάνει το «λάθος» να εργαστεί για ένα διάστημα σε ανταγωνιστικό σύλλογο. Οι αντιδράσεις έφταναν ως το σημείο της ευθείας και απροκάλυπτης υπονόμευσης της αγωνιστικής πορείας της ομάδας, κάθε νίκη της οποίας θα μπορούσε να πιστωθεί στον «μισητό» τεχνικό!

Χαρακτηριστικό ήταν ένα περιστατικό σε ένα δύσκολο εκτός έδρας παιχνίδι: Οι οπαδοί στρατοπέδευσαν έξω απ’ το ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει η ομάδα, και όλη τη νύχτα την παραμονή του αγώνα έκαναν τόσο θόρυβο ώστε να μην μπορέσουν να κλείσουν μάτι οι ποδοσφαιριστές. Περιττό να αναφέρω την έκβαση του αγώνα εκείνου... Το περιστατικό αυτό, που το είδος του δυστυχώς δεν περιορίζεται στο χώρο του ποδοσφαίρου, αποκαλύπτει μια νοσηρή πλευρά του ελληνικού χαρακτήρα: είμαστε ικανοί να καταστρέψουμε αυτό που (υποτίθεται πως) αγαπάμε, αν δεν μπορέσουμε να το φέρουμε στα μέτρα μας!

Η ίδια η καταστροφή της χώρας πέρασε μέσα από τέτοια μονοπάτια αρρωστημένου εγωκεντρισμού: Ποιος ξεχνάει, για παράδειγμα, την εγκληματική συμπεριφορά κάποιων συντεχνιών που παρέλυαν την παραπαίουσα εθνική οικονομία προκειμένου να μη θιχτεί μια τρίχα από τα σκανδαλώδη προνόμιά τους; Ποιος ξεχνάει πως αυτές τις δράσεις συχνά υποδαύλιζαν αντιπολιτευτικοί καιροσκοπισμοί πολιτικών φορέων που φιλοδοξούσαν να ανακτήσουν την εξουσία φθείροντας τον κυβερνώντα αντίπαλο; Ποιος αγνοεί ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν κοινοβουλευτικές δυνάμεις που οραματίζονται μια πιθανή οικονομική καταστροφή του τόπου, θεωρώντας την κάτι σαν «αναγκαίο κακό» για το ξεκίνημα μιας «λαϊκής επανάστασης»;

Εκτός από την εθνική οικονομία, όμως, και ο φυσικός πλούτος της χώρας έχει πέσει θύμα ποικιλόμορφων εγωκεντρισμών. Αποτελούν ιστορική παράδοση πολλών δεκαετιών οι καταστροφές δασικών εκτάσεων από τις καλοκαιρινές πυρκαγιές. Η λαϊκή φαντασία αναζητούσε πάντα τους υπαίτιους σε πράκτορες και κατασκόπους γειτονικών χωρών, ή απλά σε ψυχοπαθείς συμπολίτες. Ενίοτε δικαιωνόταν.

Όμως, μια πιο ρεαλιστική εκτίμηση των πραγμάτων δείχνει κατά κύριο λόγο στην κατεύθυνση οργανωμένων οικονομικών συμφερόντων, καθώς και εγκληματικής αμέλειας. Υπήρξαν, μάλιστα, κατά καιρούς ακόμα και υπόνοιες πως, πίσω από κάποιες πυρκαγιές κρύβονταν επαγγελματικές σκοπιμότητες που σχετίζονταν με τους ίδιους τους κρατικούς μηχανισμούς δασοπυρόσβεσης...

Εστίες αποσυνθετικού εγωκεντρισμού υπάρχουν παντού μέσα στις υπηρεσίες του κράτους. Το παρακάτω περιστατικό είναι απολύτως αυθεντικό: Πριν λίγα χρόνια βρέθηκα σε εφορία των βορείων προαστίων για κληρονομική υπόθεση. Χρειάστηκε μια απλή θεώρηση ενός εγγράφου, για την οποία απ’ το γραφείο που βρισκόμουν με παρέπεμψαν σε κάποιο άλλο γραφείο. Πηγαίνοντας εκεί, προσέκρουσα σε μια δύσθυμη και κακότροπη προϊσταμένη η οποία, για μια απλή υπογραφή, ζήτησε να προσκομίσω έναν αριθμό πρόσθετων –και εμφανώς αχρείαστων- δικαιολογητικών που δεν διέθετα, και των οποίων η έκδοση ήταν χρονοβόρα και θα είχε ως αποτέλεσμα να χάσω σημαντικές προθεσμίες.

Επέστρεψα σε κατάσταση απόγνωσης στο πρώτο γραφείο, όπου μου εξήγησαν ότι η συμπεριφορά της προϊσταμένης προς τους πολίτες ήταν πράξη εκδίκησης κι εκβιασμού προς την υπηρεσία, λόγω του ότι είχαν αποσπάσει απ’ το γραφείο της μια νεοδιορισμένη υπάλληλο και την είχαν τοποθετήσει σε κάποιο άλλο γραφείο! Τελικά, το θέμα μου τακτοποιήθηκε εύκολα με την ευγενή παρέμβαση άλλων αρμοδίων, παρακάμπτοντας έτσι τον κυνικό αμοραλισμό της γραφειοκρατίας...

Από τα λίγα αλλά χαρακτηριστικά παραδείγματα, αναδύεται η εικόνα του εγωκεντρικού νεοέλληνα που θα θυσίαζε ελαφρά τη καρδία κάθε τι που θα ‘πρεπε να αποτελεί μη διαπραγματεύσιμη αρχή κι αξία, προκειμένου να το προσαρμόσει στα δικά του μέτρα. Κι όπως καίει τα ξερά χόρτα στο χωράφι του τη στιγμή που οι άνεμοι λυσσομανούν, επειδή έτσι τον βολεύει, με την ίδια ευκολία ρίχνει στην πυρά την εθνική οικονομία όταν θεωρεί πως εκείνος δεν είναι ευνοούμενός της!

Βέβαια, όταν ανοίγει κανείς τρύπα στη βάρκα που είναι κι αυτός επιβάτης, στην ουσία προδιαγράφει και τη δική του μοίρα. Σαν φίλαθλος της υπό εξαφάνιση ΑΕΚ το γνωρίζω –δυστυχώς- καλά...

ΤΟ ΒΗΜΑ

Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Ποιοι πληρώνουν την κρίση...

Την χιλιοειπωμένη φράση τη διάβασα ξανά σε πρόσφατο άρθρο αυτής της εφημερίδας (με το οποίο, κατά τα άλλα, συμφωνώ):

«Το κόστος της κρίσης καλείται να πληρώσει ο ιδιωτικός τομέας.»

Επειδή η αέναη επανάληψη είναι δυνατόν, εκτός από την επιθυμητή εμπέδωση, να οδηγήσει και σε αναθεωρητισμό, σκέφτηκα να βάλουμε για λίγο τη φράση στο μικροσκόπιο και να εξετάσουμε κάποιες λεπτές –και όχι τόσο ξεκάθαρες- υφές της...


Διαβάστε το άρθρο...

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Εγκλήματα γνώμης...

...Η πιο επιτυχημένη, ίσως, κωδικοποίηση της έννοιας του δημοκρατικού ήθους περιέχεται στη γνωστή, φοβερή φράση του φιλόσοφου François-Marie Arouet: «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες.» Στο σύγχρονο συνονθύλευμα παρηκμασμένων και μισαλλόδοξων συνειδήσεων, θλιβερό κατάντημα αυτού που κάποτε λεγόταν –και κατ’ ευφημισμό εξακολουθεί να λέγεται- «Ελλάδα» (sic), η φράση του Βολταίρου έχει αποκτήσει ένα νέο, διαστροφικό νόημα: «Διαφωνώ με αυτό που λες, και θα αγωνιστώ μέχρι θανάτου (σου) ώστε να μην μπορείς να το λες!»...

Διαβάστε το άρθρο...

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Το «σύνδρομο της Τατιάνας» (κι αν το ‘χαμε...)

Ομολογώ πως δεν μου ‘χε ξανατύχει, κι ούτε που μου ‘τυχε ξανά από τότε! Το θυμάμαι όμως όλο και πιο πολύ τελευταία, καθώς φιλοσοφώ πάνω στις βαθύτερες αιτίες του εθνικού μας ναυαγίου... Η Τατιάνα ήταν αλλοδαπή φοιτήτριά μου, από το Καμερούν. Ιδιαίτερα ευφυής και, πάνω απ’ όλα, εργατική και μεθοδική όσο λίγοι στο τμήμα της. Σαν δευτεροετής, παρακολουθούσε το μάθημα του θεωρητικού ηλεκτρομαγνητισμού που διδάσκω.

Κάποια φορά, μπήκα στην τάξη κρατώντας βαθμολογημένα διαγωνίσματα, τα οποία επέστρεψα στους μαθητές μου ζητώντας τους να σχολιάσουν την αξιολόγησή μου. Πρόσεξα την αγριεμένη έκφραση στο πρόσωπο της Τατιάνας καθώς με παρακάλεσε να πλησιάσω στο θρανίο της: «Γιατί, κύριε, μου βάλατε τόσο;» Ήμουν έτοιμος να βάλω τις φωνές, καθώς ο βαθμός της ήταν κάπου 90% του άριστα! Διατήρησα, όμως, την ψυχραιμία μου: «Πιο πολύ θα θέλατε; Υπήρχαν κάποια λαθάκια...» Η απάντησή της με καθήλωσε: «Όχι, διαμαρτύρομαι γιατί μου βάλατε πιο πολύ απ’ ό,τι άξιζα! Αυτή τη φορά δεν είχα διαβάσει όσο έπρεπε...» Είδα κι έπαθα να την πείσω ότι ο βαθμός της ήταν αντικειμενικός κι απόλυτα δίκαιος!

Καθώς φέρνω το παλιό εκείνο περιστατικό στο μυαλό μου, σκέφτομαι με μια δόση μελαγχολίας: Αχ, και να ‘μασταν δέκα εκατομμύρια «Τατιάνες»! Να ‘λεγε ο καθένας μας: «δεν πειράζει, μου φτάνουν τόσα!», τις εποχές της αθωότητάς μας, τότε που ακόμα οι αγελάδες έμοιαζαν παχιές κι αστείρευτες... Να ‘χαμε λίγο περισσότερο ήθος και μια σταλιά λιγότερη απληστία... Να ‘μασταν πρώτα συνάνθρωποι και μετά ανταγωνιστές... Να βάζαμε τη δημοκρατία λίγο ψηλότερα απ’ τη συντεχνία... Να βολευόμασταν με το παλιό αμάξι τη στιγμή που ο γείτονας δεν είχε ούτε για το λεωφορείο... Κι αν τον συναντούσαμε πρωί-πρωί στο δρόμο, μ’ αυτό το παλιό αμάξι να τον πετούσαμε ως τη δουλειά... Και να ‘ταν αυτός ο λόγος που θα ‘δινε σ’ αυτό την πρέπουσα χρηστική αξία, μακριά από κενόδοξες ανάγκες επίδειξης σε «φίλους» κι επιβεβαίωσης από ρηχές και ξιπασμένες «συντρόφους»...

Ένας τέτοιος λαός, λοιπόν, σήμερα θα μπορούσε ακόμα και να βγάζει αναιδώς τη γλώσσα του στην κυρία Μέρκελ: «Άντε στο καλό σου, κυρά μου! Ποιος σου ‘πε πως έχουμε ανάγκη από δανεικά;»

ΤΟ ΒΗΜΑ

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

Ανάμεσα στον ρεαλισμό και την καταστροφή...

Από τον τακτικό συνεργάτη του Aekphile, ΑΝΤΩΝΗ-ΨΕΡΗΜΟΣ, έλαβα ένα εξαιρετικής σημασίας σχόλιο πάνω στο άρθρο: Όταν το ποδόσφαιρο ξύνει πληγές... Θα πρέπει να σημειώσω, για λόγους τάξης, ότι η δημοσίευση του σχολίου στο blog αποτελεί, ουσιαστικά, αναδημοσίευση παλιότερου άρθρου του Αντώνη στο site aeklive. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό, από κάθε άποψη, άρθρο, το οποίο ομολογώ πως δεν γνώριζα. Ένα κείμενο του οποίου το ειδικό βάρος υπερβαίνει κατά πολύ το ανάλαφρο δικό μου χρονογράφημα!

Αγαπητέ Κώστα,

Είναι ωραίο να αισθάνομαι ότι δεν είμαι ο μόνος που έχει την άποψη αυτή ή ο μόνος που έχει το θάρρος να την λέει. Αντί άλλου σχολίου, σου παραθέτω το κείμενο που είχα γράψει τότε στο aeklive:

Σέβομαι κάθε άποψη πλην των υστερικών. Παραδέχομαι ότι πρόκειται για ένα δίλημμα που διχάζει. Το θέλουμε ή όχι το δίλημμα είναι: διάλυση της ΑΕΚ ή Τούρκοι επενδυτές; (αν βέβαια αληθεύει το ερώτημα). Χρεάζεται πολλή περίσκεψη για να δοθεί απάντηση και όχι επιπολαιότητες του στυλ "καλύτερα Δ΄ Εθνική" ή "ας μας πάρει και όποιος να 'ναι". Οι συμβολισμοί είναι έντονοι, όμως, το σημαντικότερο όλων είναι η επιβίωση της ΑΕΚ και η διατήρηση της ταυτότητάς της. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν σβηστεί η ομάδα από το χάρτη, όπως ο Ηρακλής π.χ., δεν θα υπάρχει ούτε ταυτότητα ούτε διάδοση ιδέας παρά μόνο μνήμες που θα σβήσουν μαζί με εμάς. Αραγε θα ήταν το ιδεατό να μας αναλάβουν Ρώσσοι; Μήπως ο Στάλιν δεν έκανε πογκρόμ και σφαγές κατά Ελλήνων; Μήπως να μας έπαιρναν Άραβες; Εκεί να δεις σφαγές Χριστιανών που έχουν γίνει. Αμερικάνοι ίσως; Μπα, ευθύνονται για την μεγαλύτερη σύγχρονη εθνική τραγωδία (Χούντα και κατάληψη της Κύπρου) και για κάθε δυστυχισμένο λαό ανά την υφήλιο. Γερμανοί ή Ιταλοί; Ένα εκατομμύριο Έλληνες πέθαναν από πείνα και στα πεδία της μάχης εξαιτίας τους. Άγγλοι; Μπα... στήριξαν το πραξικόπημα της Κύπρου και σφαγίαζαν τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Ολλανδοί; Ποιους μωρέ, τους κολλητούς των Σκοπιανών; Βέβαια, την ίδια στιγμή δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να βλέπουμε τα σήριάλ τους, να φοράμε τα ρούχα τους, να ζούμε με τον τρόπο της ζωής τους, να κυκλοφορούμε τα αυτοκίνητά τους, να ακούμε τα τραγούδια τους, να αφήνουμε συνάλλαγμα στις χώρες τους, να μεταναστεύουμε εκεί, να τρώμε τα προϊόντα τους. Επίσης, να πληρωνόμαστε από δάνεια που οι χώρες αυτές μας χορηγούν και να ικετεύουμε να δώσουν λύση στα δικά μας προβλήματα τα οποία, σε μεγάλο ποσοστό, αυτοί μας προκάλεσαν. Επίσης, είμαι σίγουρος ότι, οι περισσότεροι από εσάς που γράφετε εδώ μέσα, αν ερχόταν Τούρκος εργοδότης και σας έδινε 3.000 ευρώ για να δουλέψετε στην Πολυεθνική του θα λέγατε ένα βροντερό ΟΧΙ γιατί οι πρόγονοί σας σφαγιάσθηκαν από προγόνους τους και γιατί είσαστε ΑΕΚ! Τι είναι οι αρχές άραγε; Ένα ελαστικό κουστoυμάκι που το φοράμε κατά περίπτωση; Όταν αφορά την διασκέδαση, την άνεση, την ευμάρειά μας είναι ευρύχωρο και όταν αφορά κάποιον άλλο τομέα στενεύει;

Δεν λέω ότι η λύση αυτή ακούγεται ευχάριστα. Λέω όμως ότι, στην παρούσα συγκυρία δεν υψώνεις λάβαρο αντίστασης χωρίς να το σκεφτείς από όλες τις πλευρές. Άραγε αν ήταν μια Γαλλική Πολυεθνική, με τουρκικά κεφάλαια, θα μας πείραζε;

Επιβάλλεται, νομίζω, να επικρατήσει η σύνεση και η ωριμότητα και να δούμε αν και τι μπορεί να κερδίσει η ΑΕΚ από αυτή την ιστορία και πώς μπορεί να εξασφαλίσει ότι, το μόνο Τουρκικό που θα εισχωρήσει στους κόλπους της θα είναι κεφάλαια. Και, σε κάθε περίπτωση, δε νομίζω ότι ένας ακόμα διχασμός είναι αυτό που μας λείπει...

ΥΓ Δε νομίζω ότι υπάρχει περίπτωση να προχωρήσει τέτοια λύση, οπότε, μάλλον άδικα συζητάμε.

ΥΓ2 Οι πατεράδες μας δε νομίζω ότι τόλμησαν ποτέ να αποκαλέσουν "προδότη" τον Λευτέρη Αντωνιάδη που είχε την τουρκική υπηκοότητα και ήταν θρύλος της Εθνικής Τουρκίας... Αντίθετα, τον αγκάλιασαν και το θεωρούσαν τιμή τους που αγωνίστηκε στην ΑΕΚ. Μήπως ήταν λιγότερο Έλληνες από εμάς;;;

ΑΝΤΩΝΗΣ-ΨΕΡΗΜΟΣ

Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Όταν το ποδόσφαιρο ξύνει πληγές...

Καθώς η ποδοσφαιρική ΑΕΚ βυθίζεται στην οικονομική ανυπαρξία, στο μυαλό μας έρχονται τα λάθη και οι χαμένες ευκαιρίες. Για τα περισσότερα από αυτά ευθύνονται, ασφαλώς, οι επιλογές των μεγαλομετόχων. Αλλά κι εμείς οι φίλαθλοι δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών! Το 2005, η σκληροπυρηνική οργάνωση οπαδών “Original 21” απέτρεψε την είσοδο στον σύλλογο (αρχικά, μέσω της Ερασιτεχνικής) του Δημήτρη Μελισσανίδη, σε μια εποχή που το ενδιαφέρον του εφοπλιστή για τα πράγματα της ΑΕΚ ήταν ιδιαίτερα «ζεστό». Στο τέλος του 2011, εκδηλώθηκε ενδιαφέρον για την ΠΑΕ από τον Τουρκικό οικονομικό κολοσσό Sabanci Holding, προσέκρουσε όμως στις αντιτουρκικές ιδεοληψίες μεγάλης μερίδας φιλάθλων της ΑΕΚ, και το θέμα (που θα ήταν σωτήρια λύση για τον σύλλογο) δεν προχώρησε...

Επειδή τα γεγονότα του 2011 ήρθαν ξανά στην επικαιρότητα με μια πρόσφατη συνέντευξη πρώην τεχνικού διευθυντή της ΑΕΚ, σκέφτηκα να παρουσιάσω στο αναγνωστικό κοινό του «Βήματος» ένα χρονογράφημά μου που δημοσιεύθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2011 στην «Ελευθεροτυπία». Μια μεταφυσική προσέγγιση σε ένα ζήτημα που προκάλεσε υπερβολικές αντιδράσεις, με ζημιωμένη –ως συνήθως- την ίδια την ΑΕΚ...

Ακολουθεί το άρθρο (με μικρές βελτιωτικές παρεμβάσεις):

Η ευαισθησία που επέδειξαν πρόσφατα οι φίλοι της ΑΕΚ απέναντι στην φημολογούμενη εμπλοκή Τούρκων επιχειρηματιών στα διοικητικά του συλλόγου, είναι κατανοητή, με βάση τους ιστορικούς συμβολισμούς που ο σύλλογος αυτός φέρει. Βέβαια, αυτή δεν είναι η πρώτη απόπειρα εισόδου ξένων επενδυτών στην ΑΕΚ. Ποιος δεν θυμάται τους Άγγλους της ENIC που ανέλαβαν τα ηνία της ΠΑΕ το 1997 και έμειναν στο τιμόνι –με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- έως την «μεταπολίτευση» του Θεμιστοκλή Νικολαΐδη...

Ακούγεται φυσιολογικό, ίσως, ότι οι περισσότεροι φίλαθλοι της Αθηναϊκής ομάδας αποδέχθηκαν την Αγγλική «κατοχή» με πολύ μεγαλύτερη ευκολία απ’ ό,τι την προοπτική μιας Τουρκικής παρουσίας στη μετοχική σύνθεση της ΑΕΚ. Η διαφορά προφανώς ανάγεται στις ιστορικές προσφυγικές ρίζες του συλλόγου: σύμφωνα με την κρατούσα αντίληψη, δεν είναι διανοητό η «Ένωση», που γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες μιας εθνικής καταστροφής, να διοικείται από τους απογόνους των ίδιων των «εχθρών» που την προκάλεσαν!

Εν τούτοις, με την προβοκατόρικη νοοτροπία που με διακρίνει, σκέφτηκα να ζητήσω και τη γνώμη ενός παλιού πρόσφυγα επί του θέματος, κάποιου που είχε ζήσει την εθνική τραγωδία από κοντά. Και μάλιστα, ενός ανθρώπου που δεν ασχολήθηκε ποτέ του με το ποδόσφαιρο. Έτσι, η απάντηση που θα έπαιρνα θα ήταν καθαρά ιδεολογική, απαλλαγμένη από τυχόν υστερόβουλες οπαδικές σκοπιμότητες...

Ο εν λόγω πρόσφυγας ήρθε στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, κυνηγημένος από τους Τούρκους που είχαν σφάξει τον πατέρα και την αδελφή του, και είχαν λεηλατήσει και στη συνέχεια πυρπολήσει την οικογενειακή τους επιχείρηση. Κρυβόταν επί μήνες στα βουνά και τρεφόταν με ό,τι μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου, μέχρι να καταφέρει να περάσει με ασφάλεια τα Ελληνοτουρκικά σύνορα...

Είναι απίστευτο, αλλά στα κάπου τριάντα χρόνια που πρόλαβα να τον γνωρίσω, δεν άκουσα μία φορά τον παππού μου να λέει κακή κουβέντα για τους Τούρκους! Τους θεωρούσε φίλους κι αδελφούς, και πίστευε πάντα πως άλλοι μας είχαν βάλει να φαγωθούμε, εξωθώντας την Ελλάδα με πλάνες υποσχέσεις σε πολεμική περιπέτεια και αφήνοντάς την μόνη στο τέλος. Ποιοι ήταν αυτοί οι «άλλοι»; Ίσως το καταλάβετε αν σας πω πως δεν θυμάμαι ποτέ τον παππού μου να λέει σκέτα «η Αγγλία». Πάντα έβαζε και επιθετικό προσδιορισμό: «η (***) η Αγγλία»! Το εύκολο έργο της προφανούς ερμηνείας των αποσιωπητικών –με βάση το αρχαιότερο γνωστό επάγγελμα- αφήνεται στον αναγνώστη...

Αν ζούσε, λοιπόν, ο παππούς μου το 1997, σίγουρα θα είχε επαναστατήσει ακούγοντας πως κάποιοι Άγγλοι επρόκειτο τότε να κάνουν κουμάντο σε μια Ελληνική ομάδα με προσφυγικές ρίζες. Τώρα, όσον αφορά την πιθανή γνώμη του για τους υποψήφιους Τούρκους επενδυτές που πρόσφατα ήρθαν στο φως της επικαιρότητας, τι να σας πω... Δεν είμαι βέβαιος, αν και μάλλον μπορώ να την μαντέψω!

ΤΟ ΒΗΜΑ

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Τι είναι, τελικά, ρατσιστικό;

Η πρόσφατη, πολυσυζητημένη υπόθεση της Βούλας Παπαχρήστου άνοιξε πάλι τον κύκλο των αντιπαραθέσεων περί ρατσισμού στη χώρα. Θυμίζουμε ότι η αθλήτρια της ΑΕΚ αποκλείστηκε με συνοπτικές διαδικασίες από την Ολυμπιακή αποστολή λόγω ενός χιουμοριστικού σχολίου της στο site κοινωνικής δικτύωσης “Twitter”, το οποίο (σχόλιο) θεωρήθηκε ρατσιστικό από τους υπεύθυνους της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Το σχόλιο ανέφερε τα εξής: «Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα, τουλάχιστον τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό!»

Πέραν από το προφανές επιστημονικό λάθος που εμπεριέχει (πρόκειται απλά για μολυσμένα Ελληνικά κουνούπια!), το κατά πόσον το σχόλιο είναι ή όχι ρατσιστικό είναι θέμα συζήτησης. Το πρόβλημα είναι κατά κύριο λόγο εννοιολογικό: η διαφορετικότητα στην αξιολόγηση μιας πράξης ως ρατσιστικής ή όχι, οφείλεται στη μη-οικουμενικότητα της αντίληψης του πρωτογενούς όρου «ρατσισμός»...

Διαβάστε το άρθρο...

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Ζητείται κοινή λογική!

Μερικά επίκαιρα ερωτήματα, χωρίς περιττούς προλόγους:

1. Πόσο φυσιολογικό είναι να αποκλείεις τον κορυφαίο αθλητή σου, πάνω στον οποίο έχεις επενδύσει, από την κορυφαία παγκόσμια αθλητική διοργάνωση, επειδή και μόνο (αντ)έγραψε ένα σαχλό, δήθεν "ρατσιστικό" αστειάκι σε κάποιο site παρεΐστικου χαβαλέ (λες και κατέβηκε με πλακάτ και ντουντούκα σε ρατσιστική διαδήλωση στο κέντρο της πόλης);

2. Πόσο σοβαρό είναι το επιχείρημα περί "πολιτικών συμπαθειών"; Ποιος απαγορεύει στους αθλητές να έχουν πολιτική άποψη (όσο ακραία κι αν κρίνεται αυτή), και ποιος μπορεί να απαγορεύσει σε έναν διεθνή αθλητή να στέλνει ευχές σε ένα μέλος του Εθνικού Κοινοβουλίου (είτε μας αρέσει αυτό, είτε όχι);

3. Ποιος αθλητής, υπό φυσιολογικές συνθήκες, καθώς και ο προπονητής αλλά και οι οικείοι του, δέχονται σχεδόν αδιαμαρτύρητα μια εξοντωτική -και, κυρίως, άδικη- ποινή η οποία του επιβλήθηκε χωρίς καν να του δοθεί το στοιχειώδες δικαίωμα της απολογίας (παρά μόνον υπό μορφή εκ των υστέρων δηλώσεων "μετανοίας" στα media);

4. Από τι ακριβώς θέλησαν να "προστατέψουν" την αθλήτρια οι εν Ελλάδι αρχές, αποκλείοντάς την; (Το επιχείρημα ότι εκατό χιλιάδες θεατές θα γιουχάιζαν, άμα τη εμφανίσει της στο στάδιο, την "ρατσίστρια" αθλήτρια που έγραψε μια σαχλαμάρα για κουνούπια στο Twitter, δεν πείθει ούτε παιδιά προσχολικής ηλικίας!)

Ομολογώ ότι δεν διαθέτω απαντήσεις στα καθόλου ρητορικά αυτά ερωτήματα. Τις απαντήσεις τις οφείλουν άλλοι. Προς το παρόν, μένουμε να παρακολουθούμε τον νέο διχασμό της ελληνικής κοινωνίας (λες και είχαμε έλλειψη από δαύτους!) σε "ρατσιστές" και "αντιρατσιστές", αριστερούς "δημοκράτες" και δεξιούς "φασίστες", αγγέλους της συγχώρεσης και σκληρούς της τιμωρίας...

Κλείνω με μια προσωπική θέση: Ας μην επικαλούμαστε υψηλά ιδανικά όταν μιλούμε για αθλητισμό σήμερα (ο επιθετικός προσδιορισμός "κλασικός" μόνο ως οξύμωρο στέκει!). Η απόλυτη εμπορευματοποίηση έχει αφαιρέσει προ πολλού κάθε ίχνος ιδεαλισμού που δικαίως υπήρχε την εποχή του ερασιτεχνισμού. Και, δυστυχώς, χάθηκε ακόμα και το θεμελιωδέστερο όραμα του αθλητισμού: η δημιουργία ενός υγιούς σώματος. Γιατί, κάθε άλλο παρά "υγιεινή" είναι η πορεία ενός σύγχρονου αθλητή προς τον πρωταθλητισμό. Και οι νοούντες, νοήτωσαν...

ΤΟ ΒΗΜΑ

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Αιτίες και αφορμές...

Άνθρωπος εκτός τόπου και χρόνου καθώς είμαι, θα σας διηγηθώ μια ιστορία που ελάχιστη σχέση έχει με την επικαιρότητα. Την άκουσα προχθές σε μια ταβέρνα, από κάποιους κοσμογυρισμένους φίλους...

Πριν πολλά χρόνια, διοργανώθηκε μια παγκόσμια ολυμπιάδα συγγραφής πρωτότυπου μυθιστορήματος για μαθητές λυκείου. Σε μια χώρα της Αφρικής (την οποία δεν θα κατονομάσω), ανάμεσα στους συμμετέχοντες ήταν η ταλαντούχος νεαρή συγγραφέας Νούα-Νούα. Μαζί με άλλα παιδιά, απέστειλε το μυθιστόρημά της στο αρμόδιο υπουργείο για να το προωθήσει στη διοργανώτρια αρχή του διαγωνισμού, η οποία είχε έδρα σε κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.

Από τη μεριά του, το υπουργείο είχε προσλάβει έμπειρους φιλολόγους για να κάνουν δειγματοληπτικούς ελέγχους στα υποβαλλόμενα κείμενα, έτσι ώστε να εντοπιστούν τυχόν περιπτώσεις λογοκλοπής. Τέτοιες περιπτώσεις θα αποκλείονταν, φυσικά, από τον διαγωνισμό και τα σχετικά κείμενα δεν θα αποστέλλονταν στους διοργανωτές, πράγμα που θα έσωζε τη χώρα από πιθανό διεθνή διασυρμό και ισόβιο αποκλεισμό κάποιων μαθητών της από μελλοντικές συμμετοχές.

Η έκπληξη των υπευθύνων του υπουργείου ήταν μεγάλη όταν, κατά τον έλεγχο, ανακάλυψαν πως το μυθιστόρημα της μεγάλης ελπίδας του τόπου, της Νούα-Νούα, δεν ήταν παρά λέξη προς λέξη αντιγραφή ενός σχετικά άγνωστου διηγήματος του Κινέζου συγγραφέα Μάο Πινγκ!

Οι αρχές βρέθηκαν σε αμηχανία. Έστω κι αν είχαν προλάβει την παρανομία εν τη γενέσει της, το ζήτημα θα δημιουργούσε διεθνή καχυποψία εναντίον της χώρας και ίσως κόστιζε πολυετή αποκλεισμό της Νούα-Νούα από κάθε άλλη επίσημη λογοτεχνική δραστηριότητα εκτός συνόρων.

Τότε, ένα παλιό και έμπειρο στέλεχος του υπουργείου είχε μια ιδέα: θα απέκλειαν την Νούα-Νούα από τον διαγωνισμό, όχι όμως για λογοκλοπή αλλά για «ανάρμοστη κοινωνική συμπεριφορά». Αφορμή θα ήταν μια φωτογραφία της μαθήτριας, η οποία είχε πέσει –δήθεν τυχαία- στα χέρια των αρχών και την έδειχνε να χορεύει πάνω σ’ ένα τραπέζι, σε ένα μαθητικό πάρτι! Αυτό, εκτός των άλλων, θα άφηνε θετικές εντυπώσεις για τη χώρα στους διοργανωτές του διαγωνισμού, που ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητοι σε ζητήματα ηθικής...

Πολλοί έμειναν άφωνοι με τη σκληρή απόφαση που πήρε το υπουργείο κατά της Νούα-Νούα. Στο κάτω-κάτω, ήταν η μεγάλη ελπίδα εκείνου του τόπου για διάκριση στον διαγωνισμό, και κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει πως κάποιοι της έκοψαν το δρόμο εξαιτίας μιας ανόητης φωτογραφίας! Ο υπουργός, όμως, ήταν κάθετος: «Πάνω απ’ όλα η ηθική. Το λένε κι οι κανονισμοί!» Κάποιοι ηθικολόγοι, μάλιστα, απ’ όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα, έσπευσαν να υπερθεματίσουν...

Για την ιστορία, πάντως, σημειώνω ότι, μετά από τόσα χρόνια, κανένας δεν έχει καταφέρει ακόμα να ανακαλύψει την υποπαράγραφο των κανονισμών του διαγωνισμού που απαγορεύει ρητώς τις σχετικά αθώες φωτογραφίες απλού κεφιού σε ένα μαθητικό πάρτι...

ΤΟ ΒΗΜΑ

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

"Δημοκράτες" με ευαισθησίες αλά καρτ!

Photo: ΤΟ ΒΗΜΑ

Από τον συνεργάτη μου ΑΝΤΩΝΗ-ΨΕΡΗΜΟΣ έλαβα ένα πάρα πολύ εύστοχο -και δικαίως αγανακτισμένο- σχόλιο σχετικά με τον αποκλεισμό της Βούλας Παπαχρήστου:

Προσπαθώ να καταλάβω πού είναι το ρατσιστικό σχόλιο της Παπαχρήστου. Υπάρχουν πολλοί Αφρικανοί στην Αθήνα ναι ή όχι; Είναι προσβλητική η φράση "Αφρικανοί"; Ο Ιός του Νείλου μεταφέρεται από κουνούπια από την Αφρική ναι ή όχι; Η διαπίστωση ότι τα κουνούπια θα τσιμπάνε και Αφρικανούς είναι ρατσιστική; Είπε πουθενά ότι οι Αφρικανοί ευθύνονται για τον Ιό ή ότι το αίμα τους είναι βρώμικο; Για όνομα του Θεού.... καταστρέφουμε μια ζωή για να μας πουν μπράβο οι Τσίπρες και οι Κούβελοι-ες;;; Στον βωμό της ευθυνοφοβίας καταστρέφουμε τα όνειρα μιας ζωής ενός ανθρώπου; Αυτό δεν είναι αντίστροφος ρατσισμός;;; Τι φαρισαισμός είναι αυτός; Μιλάμε για ρατσισμό εμείς που, σαν λαός και χάριν ανεκδότου, παρουσιάζουμε τους Πόντιους σαν καθυστερημένους; Με το ανέκδοτο με τους Έλληνες που πέφτουν Αφρική και τους βρίσκει ο μπαμπάς του Οφορίκουε, κανείς δεν έχει γελάσει; Με το άλλο ανέκδοτο που ο μαύρος κυνηγάει έναν λευκό για να αδυνατίσει, κανείς δεν έχει γελάσει;; Γιατί άραγε δεν την καλέσανε για εξηγήσεις;;; Είναι νόμιμο αυτό;;; Και ο μεγαλύτερος εγκληματίας του κόσμου, αυτό το κάθαρμα που άνοιξε πυρ στο Ντένβερ πριν λίγες μέρες, απολογείται ενώπιον Δικαστηρίου, δεν του ανακοινώσανε την ποινή του. Ντροπή σας. Αν η Παπαχρήστου έκανε ένα άκομψο, φαιδρό, κακόγουστο, και ρατσιστικό αν θέλετε, αστείο, αυτό θα πρέπει να κριθεί αφού την ακούσετε και όχι με διαδικασίες έκτακτου ορεινού στρατοδικείου. Δημοκράτες του κώλου με ευαισθησίες αλά καρτ!

Διαβάστε επίσης...