Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Η αξημέρωτη «Νύχτα των Κρυστάλλων» για τους δημόσιους λειτουργούς

...Ποιος ξεχνάει, για παράδειγμα, ότι το ξέσπασμα της βίας των Γερμανών ναζιστών κατά του συνόλου των Εβραίων την διαβόητη «Νύχτα των Κρυστάλλων» (Kristallnacht) τον Νοέμβριο του 1938, είχε ως πρόφαση τη δολοφονία ενός αδιάφορου, για το καθεστώς, Γερμανού διπλωμάτη από έναν απελπισμένο Εβραίο στο Παρίσι! Οι «Εβραίοι» του Ελληνικού Kristallnacht ονομάζονται δημόσιοι λειτουργοί. Από την αρχή της οικονομικής κρίσης στοχοποιήθηκαν ως οι αποκλειστικοί, περίπου, υπεύθυνοι για την κατάρρευση της χώρας...

Διαβάστε το άρθρο

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Και μια ψύχραιμη ανάλυση της Ελληνικής κρίσης και του διεθνούς περιβάλλοντος

Η άλλη πλευρά του λόφου: Ας καταλάβουμε τους Γερμανούς
 
Του Νίκου Κ. Κυριαζή 
 
Δανείζομαι τον τίτλο από το διάσημο στους ειδικούς βιβλίο του Άγγλου στρατιωτικού ιστορικού σερ Μπάζιλ Λίντελ Χαρτ, που λίγο μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, παρουσίασε τον πόλεμο μέσα από τις εμπειρίες των Γερμανών.

Δεδομένου ότι πολλοί πολιτικοί μας, με κύριο τον κ. Βενιζέλο, δεν χάνουν ευκαιρία να μας υπενθυμίσουν ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο (όμως εναντίον ποιών;) και δεδομένου ότι η νικηφόρα έκβαση κάθε πολέμου απαιτεί την γνώση του αντίπαλου, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τις θέσεις και τα επιχειρήματα της γερμανικής πλευράς, όσο γίνεται πιο νηφάλια.

Φυσικά, όπως σε κάθε πόλεμο, η εύκολη λύση είναι η δαιμονοποίηση του αντιπάλου, όπου καταφεύγουν έντυπα λαϊκής κατανάλωσης και χαμηλής στάθμης και από τις δυο πλευρές, αλλά, πιο επικίνδυνο, και ορισμένοι πολιτικοί...

Διαβάστε το άρθρο

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Οι οπαδοί που "αγαπούν" την ΑΕΚ...


Όχι, δεν έπαθα... Αλτσχάιμερ, το "σαρδάμ" στην προηγούμενη ανάρτηση έγινε σκόπιμα! Και μια και μιλήσαμε για τους "οργανωμένους", αυτούς που (υποτίθεται) φωνάζουν πάντα "ΑΕΚ", κερδίζει-χάνει η ομάδα (τουλάχιστον έτσι κάνουν όταν γουστάρουν τον προπονητή), ας θυμηθούμε τη συμπεριφορά τους όταν καθόταν στον πάγκο κάποιος που δεν φορούσε μπλουζάκια για να τους γίνεται αρεστός και να εξασφαλίζει μόνιμη θέση στο απυρόβλητο! Ο Γιάννης Ξενάκης έγραψε στην αείμνηστη Ελευθεροτυπία την Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010, περιγράφοντας τον αγώνα ΑΕΚ-Αστέρα Τρίπολης 2-2:

Είναι η στιγμή που οι «οριτζιναλίστες» του Χατζηχρήστου αποδεικνύουν πόσο... αγαπούν την ΑΕΚ και στα δύσκολα! Αποδοκιμάζουν με υβριστικά συνθήματα την ομάδα και βεβαίως δεν ξεχνούν τον Μπάγεβιτς, τον οποίο και στολίζουν με χυδαία συνθήματα.


Ακόμα και όταν ο Τζιμπούρ με κεφαλιά από σέντρα του Σκόκο (83') μειώνει και δίνει μια αχτίδα ελπίδας, οι αμετανόητοι σκληροπυρηνικοί συνεχίζουν τον χαβά τους, τη στιγμή που η ομάδα τους είχε ανάγκη μόνο από συμπαράσταση. Ευτυχώς για την ΑΕΚ δεν τους... άκουσε ο Σκόκο, που με καταπληκτικό σουτ στο 87' φέρνει το ματς στα ίσια. Εκεί ξαφνικά η «ορίτζιναλ» σταμάτησε το υβρεολόγιο και ξαναθυμήθηκε την... ΑΕΚ.

Οι "οργανωμένοι οπαδοί", λοιπόν, που χρόνια τώρα κάνουν κατ' ουσίαν κουμάντο στο σύλλογο ανεβοκατεβάζοντας προπονητές και διοικήσεις, συχνά μετερχόμενοι ακόμα και ωμή βία (φυσική ή λεκτική), δέχονται τελευταία επισκέψεις άκρως υψηλόβαθμων θεσμικών παραγόντων του πρόσφατου διοικητικού παρελθόντος της ΑΕΚ. Αυτό που μου περνάει απ' το μυαλό, ούτε που τολμώ να το ξεστομίσω! Προσπαθώ να το ξορκίσω κάνοντας τη ρομαντική σκέψη πως, δεν μπορεί, όπου να 'ναι θα φανεί ο κροίσος, ο άραβας, ή ό,τι άλλο θέλει ας είναι, που θα πάρει στα στιβαρά του χέρια την ΑΕΚ και θα την ξανακάνει μεγάλη... Αυτό που ήταν πριν τα διάφορα τρωκτικά καταφάνε τις σάρκες της!

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς δίνει τη χαριστική βολή στην ΑΕΚ!


Ο εικονιζόμενος Ντούσαν Μπάγεβιτς διάλεξε την κατάλληλη στιγμή για να δώσει τη χαριστική βολή στην ΑΕΚ! Ο φιλοχρήματος προδότης-βάτραχος όχι μόνο απαίτησε μέχρι τελευταίας δεκάρας τα προς αυτόν οφειλόμενα από την ΑΕΚ, αλλά πρόσφατα ενεργοποίησε και ειδικό όρο συμφωνητικού με την ΠΑΕ, ο οποίος του επιτρέπει να διεκδικήσει τον διπλασιασμό του χρέους της ΑΕΚ προς το πρόσωπό του σε περίπτωση καθυστέρησης καταβολής των δόσεων! Οι φίλοι της ΑΕΚ αναπολούν μελαγχολικά τον αγνό Αεκτζή Μανόλο Χιμένεθ, που έφυγε καθυβριζόμενος από τους οργανωμένους οπαδούς χωρίς, εν τούτοις, να πάρει δραχμή από τα προς αυτόν οφειλόμενα...

Διαβάστε το ρεπορτάζ

ΤΟ ΒΗΜΑ - Η ΑΕΚ δεν χωράει σε "μικρά δωμάτια"!


Εντυπωσιακή η παρέλαση εν δυνάμει σωτήρων της ΑΕΚ από το μικρών διαστάσεων "δωμάτιο" συγκεκριμένης οργάνωσης οπαδών. Αν αναζητούσαμε συμβολισμούς πίσω απ' αυτές τις κινήσεις, θα καταλήγαμε σε διάφορα εναλλακτικά σενάρια:

1. Οι εν λόγω παράγοντες θέλησαν απλά να δηλώσουν de facto την επιθυμία τους να εγγραφούν ως μέλη της οργάνωσης...

2. Οι άνθρωποι γνωρίζουν καλά ότι η σωτηρία της ψυχής (εν προκειμένω, της ΑΕΚ) προϋποθέτει μια κάποιας μορφής συμφωνία κυρίων με τον "διάβολο"...

3. Προσπαθούν να εξασφαλίσουν την προσωπική και οικογενειακή τους γαλήνη εν όψει δύσκολων, κρίσιμων και πιθανώς οδυνηρών αποφάσεων για το μέλλον της ΑΕΚ...

4. Πετούν το "μπαλάκι" της διοίκησης του συλλόγου στην οργάνωση, ποντάροντας ευφυώς στα διαχρονικά οράματα Αεκάρχη του Αρχηγού της (παρά τις περί του αντιθέτου κατά καιρούς δηλώσεις του...).

Το σίγουρο είναι ότι τέτοιου είδους συμβολικές κινήσεις κορυφής αναβαθμίζουν σημαντικά την οργάνωση, προσδίδοντάς της θεσμικό κύρος. Το ερώτημα που μένει ανοικτό είναι κατά πόσον το μέγεθος του "δωματίου" όπου έλαβαν ή θα λάβουν χώρα αυτές οι επισκέψεις, προδικάζει και το μέγεθος της ΑΕΚ που μας ετοιμάζουν...

ΤΟ ΒΗΜΑ

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Δύσκολοι αποχαιρετισμοί αγάπη μου‏

Του ΑΝΤΩΝΗ-ΨΕΡΗΜΟΣ

Έβλεπα προχθές τα ανίψια μου να παίζουν ένα παιχνίδι που το ονόμαζαν «ψείρες». Στέκονταν όλοι σε ένα κύκλο και πετούσαν την μπάλα ο ένας στον άλλο μετρώντας αντίστροφα από το είκοσι. Στο μηδέν, αυτός που είχε την μπάλα έπρεπε να κυνηγήσει τους άλλους και να τους πετύχει με αυτή αλλιώς έπαιρνε μια «ψείρα». Η εικόνα αυτή, του αγχωμένου πιτσιρικά μου έφερε στο μυαλό τον Δημητρέλλο. Τον Πρόεδρο της ΑΕΚ που πιάστηκε κορόιδο και δέχθηκε, αφελώς, χωρίς να λάβει ΚΑΜΙΑ απολύτως εγγύηση από τους μετόχους, να μπει στο κάδρο της συν-ευθύνης και να ζήσει, και αυτός, τις τελευταίες ημέρες της Πομπηίας...

Διαβάστε το άρθρο

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Μποζόνια ή φερμιόνια; Τι είμαστε οι Ελληνες;

Από τα πρώτα πράγματα που εξηγούμε στους δευτεροετείς σπουδαστές μας στα πλαίσια των μαθημάτων της Κβαντικής Στατιστικής και της Κβαντικής Οπτικής στη Φυσική, είναι η διαφορά ανάμεσα στα «φερμιόνια» και τα «μποζόνια». Με πολύ απλά λόγια, τα στοιχειώδη σωμάτια της ύλης (π.χ., ηλεκτρόνια) είναι φερμιόνια, ενώ τα κβάντα της ακτινοβολίας (φωτόνια) ή, γενικότερα, των πεδίων που ευθύνονται για τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των υλικών σωματίων, είναι μποζόνια...

...Εμείς οι Έλληνες σε ποια από τις παραπάνω κβαντικές κατηγορίες σωματίων ανήκουμε; Ή, ακόμα βαθύτερα, σε ποια κατηγορία θα έπρεπε να ανήκουμε;

Διαβάστε το άρθρο

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Ανθρωποι και σκουπίδια (ή, πώς να κάνετε χώρο στη βιβλιοθήκη σας)

Κάποτε αγόραζα βιβλία και μουσικά CD χωρίς να το πολυσκέφτομαι. Το ίδιο και DVD με κινηματογραφικά έργα. Αρκούσε και μόνο να δω σε κάποιο βιβλιοπωλείο μια κομψή απόδειξη σε ένα μαθηματικό θεώρημα, ή μια ενδιαφέρουσα ιδέα πάνω σε ένα φιλοσοφικό ή κοινωνιολογικό ζήτημα. Δεν προσπερνούσα ποτέ μία ακόμα ερμηνεία της ένατης συμφωνίας του Μάλερ, όπως και μια ταινία που μου είχε αρέσει κάποτε και ίσως θα ‘θελα να την ξαναδώ κάποια στιγμή στο μέλλον... Χρόνο με το χρόνο, όμως, οι άγιες αυτές πνευματικές επενδύσεις άρχισαν να μειώνονται, και τώρα πια απαιτείται σκληρό παζάρι με την «τρόικα» του άλλου μισού εαυτού μου για να δοθεί έγκριση αγοράς βιβλίων ή δίσκων...

Διαβάστε το άρθρο

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Αθηναϊκές συνωμοσιολογίες!


Ο διάδρομος ήταν ακόμα σκοτεινός στις 7:30 το πρωί. Το μόνο φως που μαρτυρούσε ανθρώπινη παρουσία στο κτίριο ερχόταν, όπως πάντα, απ' το γραφείο του Αριστείδη. Τον βρήκα σκυμμένο στην οθόνη του PC του να μελετάει με προσοχή τα περιεχόμενα μιας πολύχρωμης ιστοσελίδας. Ήμουν σίγουρος πως βρισκόταν στα ίχνη μιας νέας παγκόσμιας συνωμοσίας!

Διαβάστε το άρθρο

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Το "Κλαμπ των Αυτοκαταστροφικών" και η περίπτωση του Αντώνη...

Δυστυχώς, ΤΟ ΒΗΜΑ δεν με ειδοποιεί όταν υπάρχουν νέα σχόλια στα άρθρα μου. Έτσι, εντελώς τυχαία ανακάλυψα σήμερα το σχόλιο του Αντώνη-Ψέρημος για το αντικαπνιστικό άρθρο Αποχαιρετώντας για πάντα το «κλαμπ των αυτοκαταστροφικών»! Αν και το σχόλιο αποδυναμώνει την επιχειρηματολογία του άρθρου, είμαι υποχρεωμένος -για λόγους επιστημονικής εντιμότητας- να μην το αποσιωπήσω, αφού αντιπροσωπεύει μια υπαρκτή, ειδική κατηγορία καπνιστών που περιέπεσαν στη συνήθεια για λόγους που δεν εντάσσονται στους ψυχολογικούς μηχανισμούς εθισμού που περιγράφονται στο άρθρο. Δεν συνιστώ, πάντως, στον αναγνώστη να παρασυρθεί από τη γοητεία του λόγου του Αντώνη, βάζοντας στο περιθώριο τα εφιαλτικά στατιστικά δεδομένα που αναφέρει ο γιατρός Α. Πολίτης!

Sui Generis περίπτωση

Φίλε μου Κώστα, υπάρχουν, δυστυχώς και περιπτώσεις όπως η δική μου που συνιστούν sui generis περίπτωση. Τι εννοώ; Ήμουν ένας πολύ πειθαρχημένος έφηβος. Χωρίς ξεσπάσματα, ασχολούμουν μόνο με τα μαθήματα, τη ροκ μουσική και την ΑΕΚ. Δεν είχα κανένα φίλο που να καπνίζει. Δεν είχα πιει ποτέ καφέ ή αλκοόλ. Είχα άριστες σχέσεις με τους δικούς μου και, νομίζω, δεν είχα ψυχολογικά προβλήματα -εκτός και αν θεωρούνται τέτοια οι... ερωτικές απογοητεύσεις της εφηβείας. Ήμουν 16 χρονών και κάποια μέρα, μου γύρισε το κουμπί και αποφάσισα να αρχίσω το κάπνισμα. Έτσι απλά. Αγόρασα ένα πακέτο Cortina και πήγα στο υπόγειο της πολυκατοικίας μου. Όχι απλά μου άρεσε η πρώτη φορά φίλε μου, αλλά έκτοτε πάντα αναζητούσα εκείνο το ίδιο συναίσθημα που για εμένα ήταν και παραμένει μοναδικό. Επαθες πλάκα; Άκου και αυτό: καμία διάθεση δεν είχα να δείξω στους φίλους μου ότι είμαι in διότι, εκτός του ότι κανείς τους δεν κάπνιζε, το κράτησα κρυφό από όλο τον κόσμο για ένα χρόνο τουλάχιστον, ήτοι μέχρι την τρίτη λυκείου. Καμία διάθεση δεν είχα να πάω κόντρα στους γονείς μου διότι, ποτέ δεν κάπνισα μπροστά τους. Τελικά, μετά από 1-2 προσπάθειες και 16 χρόνια καπνίσματος το έκοψα τα τελευταία 2 1/2 χρόνια (είχαν προηγηθεί άλλες δύο προσπάθειες, από 1 1/2 χρόνο κάθε μία). Ο λόγος προφανής: τα παιδιά μου. Ακόμα παλεύω βέβαια με ένα ηλεκτρονικό τσιγάρο χωρίς νικοτίνη, πιο πολύ για να καταπολεμώ τη νευρικότητά μου όταν πίνω καφέ και όταν βλέπω την ΑΕΚ. Νομίζω όμως ότι είμαι σε πολύ καλό δρόμο και, να σου πω την αλήθεια, κάθε φορά που το έκοβα ήταν και πιο εύκολο. Αν μετανιώνω που το ξεκίνησα; Αν αναλογισθώ τι κακό μπορεί να έχω προκαλέσει στον εαυτό μου, ναι, σίγουρα. Όταν σκέφτομαι όμως την πρώτη φορά και τα αμέτρητα ηλιοβασιλέματα, τις βόλτες με τη μηχανή, τα ψαρέματα, τα πρωινά στο μπαλκόνι στην Ψέρημο, νιώθω μια ζέστη να με κατακλύζει και γεύσεις, αρώματα και ήχοι να με συνεπαίρνουν: αεράκι, καφές, ήχος από θάλασσα, στιγμές μοναδικές, στιγμές προσωπικές. Αν το κάνεις, τουλάχιστον κάνε το να αξίζει.

Αντώνης-Ψέρημος

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Αγαπούλες, βγάλτε τις κουκούλες!

Marfin 2010: Ένα έγκλημα που έμεινε ατιμώρητο, εντός και εκτός Κοινοβουλίου...

"Τι απέδειξε για μία ακόμα φορά η δράση των γνωστών-αγνώστων (sic); Πως αυτό που ψηφίστηκε στη Βουλή των Ελλήνων, όσο επαχθές κι αν είναι για τους πολίτες της χώρας, δεν αποτελεί παρά το μη-χείρον, άρα το βέλτιστον! Αν έμπαινα στον πειρασμό της δίκης προθέσεων, θα αναρωτιόμουν αν αυτός, τελικά, ήταν ο αντικειμενικός σκοπός των «δημοκρατικών» και «προοδευτικών» δυνάμεων της κουκούλας..."

Διαβάστε το άρθρο και το σχόλιο του Αντώνη-Ψέρημος

Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Οι ευθύνες του Συστήματος στις πλάτες του λαού

Του Νίκου Ζακόπουλου (*)

Έλεος πλέον! Δεν υπάρχει κανένας Έλληνας να σηκώσει ανάστημα και να υποστηρίξει τους Έλληνες; Καλά όταν καλοπερνούσαν. Τώρα που πληρώνουν στο πολλαπλάσιο τις αμαρτίες τους δεν υπάρχει κανένας να τους υποστηρίξει; Την απορία όλων, πώς και δεν ξεσηκώνονται οι Έλληνες με τόσα που τραβάνε, δεν υπάρχει κανένας να την μετατρέψει σε έπαινο; Και σε τελευταία ανάλυση γιατί θα πρέπει να φταίνε οι Έλληνες που εμπιστεύονταν το κράτος τους, που τους έλεγε τη μία φορά ότι θα πλουτίσουν με το χρηματιστήριο και την άλλη φορά ότι θα εξυπηρετήσουν τις ανάγκες τους δανειζόμενοι;

Κατανομή των εισοδημάτων τους έκαναν με βάση τις επίσημες απολαβές τους και τις προσφορές επισήμων τραπεζών. Ούτε έκλεβαν κανένα ούτε ξεπερνούσαν τις δυνατότητές τους. Εάν τώρα αυτή η διαδικασία βόλευε μερικούς (πολιτικούς) και πλούτιζε άλλους (τραπεζίτες) γιατί θα πρέπει να ευθύνονται οι Έλληνες; Βάσει ποίας λογικής θα έπρεπε να αμφισβητούσαν τα χρήματα που τους έδινε το κράτος και να αρνούνταν προσφορές επισήμων τραπεζών όταν αυτές δεν ξεπερνούσαν τις δυνατότητές τους; Προβλέψεις που δεν έκαναν ειδικοί στο χώρο τους (πρωθυπουργοί, υπουργοί, διοικητές τραπεζών) γιατί θα έπρεπε να κάνει ο απλός Έλληνας;

Και εάν τελικά απεδείχθη ότι το κράτος ήταν γυμνό, γιατί θα πρέπει να λοιδορούνται οι Έλληνες και όχι οι υπεύθυνοι προς τούτο; Γιατί εγώ δεν είδα στο εξωτερικό να ειρωνεύονται τους πολιτικούς τους οποίους αντίθετα υποδέχονται με χαμόγελα!

Οι "καλομαθημένοι, τεμπέληδες, διεφθαρμένοι Έλληνες" φταίνε για όλα; Οι καθημερινές σκηνές νεοελληνικής τραγωδίας, το όνειρο κάθε Έλληνα να αποκτήσει μία στέγη που ξαφνικά έγινε θηλιά στον λαιμό του, οι παραδοσιακοί δεσμοί αίματος που τόσο είχαν κατηγορηθεί από τους νεόκοπους κοινωνιολόγους και που τώρα αποδεικνύονται σωσίβια στην οικονομική καταιγίδα, δεν συγκίνησαν κανένα λαλίστατο κατά τα άλλα επώνυμο Έλληνα του εξωτερικού η εσωτερικού;

Δεν αντιλαμβάνονται ότι το σύστημα προκειμένου να διασωθεί μεταφέρει τις δικές του ευθύνες στις πλάτες των Ελλήνων; Ο Έλληνας προκειμένου να σωθεί η χώρα του είναι πρόθυμος για την μεγαλύτερη θυσία. Αυτό που δεν ανέχεται είναι η κοροϊδία και ο διασυρμός. Και αυτό είναι που θα ξεσηκώσει τους Έλληνες. Και όχι μόνο εναντίον αυτών που τους κοροϊδεύουν, αλλά και εναντίον αυτών που ανέχονται την κοροϊδία και τον χλευασμό.

(*) Ο Νίκος Ζακόπουλος είναι καθηγητής της Ιατρικής Σχολής Αθηνών.

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

Σχόλιο Aekphile:  Προσυπογράφουμε απόλυτα το άρθρο! Μια άποψη που δεν έχει ακουστεί πολύ (σε αντίθεση με αυτές που υπερτονίζουν την υποτιθέμενη δικαιοσύνη του συνεχούς αυτομαστιγώματος των απλών Ελλήνων!) την οποία ούτως ή άλλως οφείλαμε κι εμείς να είχαμε καταθέσει, αλλά πέσαμε στην παγίδα της παράβλεψης όσων μοιάζουν αυτονόητα -αλλά δεν είναι!

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Το «σύνδρομο της Sophie» και ο εθνικός μας Τιτανικός...

Στη δραματική κορύφωση του αριστουργήματος του Alan J. Pakula, “Sophies Choice” (1982), η ηρωίδα (που την υποδύεται η Meryl Streep) προσπαθεί να σώσει τον εαυτό της και τα δύο παιδιά της στο Άουσβιτς, λέγοντας στον αξιωματικό των Ναζί, που έκανε τις επιλογές θανάτου, πως είναι «Άρια», σε αντίθεση με τους «φυλετικά κατώτερους» που έπαιρναν ήδη το δρόμο για τους θαλάμους των αερίων...

Θυμήθηκα την ταινία καθώς διάβαζα πρόσφατα ένα άρθρο της δημοσιογράφου Χριστίνας Ταχιάου στο Protagon (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=12309) με τίτλο: «Δεν μου αρέσει η Ελλάδα του ομορφάντρα». Ένα ελιτίστικο, κρυπτο-ρατσιστικό λιβελογράφημα κατά της χώρας, στο οποίο οι (αναμφισβήτητες) παθογένειες του κοινωνικο-πολιτικού της συστήματος εμφανίζονται σαν δομικά συστατικά του Ελληνικού DNA, σε απόλυτη εναρμόνιση με την υποτιθέμενη αποκρουστική δυσμορφία της φυλής! Το μήνυμα της αρθρογράφου σαφές: «Δηλώνω υπευθύνως ότι ουδεμία σχέση επιθυμώ να έχω με αυτή τη μιαρή χώρα!» Και τους πραγματικούς αποδέκτες του μηνύματος δεν είναι δύσκολο να τους μαντέψει κανείς: αχνοφαίνονται κάπου μακριά, έξω απ’ τα σύνορα, κρατώντας ψυχρά τα κατάστιχα με τα πεπρωμένα των «κατώτερων» λαών...

Την ώρα που ο Τιτανικός βυθίζεται, λοιπόν, κάποιοι που θεωρούν εαυτούς «Αρίους» διεκδικούν το όψιμο προνόμιο ενός εισιτήριου στην πρώτη θέση, ευελπιστώντας ότι έτσι θα μπορέσουν να επιβιώσουν. Όπως γνωρίζουμε καλά, όμως, η θάλασσα δεν χαρίστηκε σε κανέναν εκείνο το φοβερό βράδυ του 1912. Και, εκατό χρόνια μετά, ο ψυχρός πραγματισμός της εποχής δεν θα έχει λόγους να είναι περισσότερο επιεικής. Ακόμα και μ’ αυτούς που φορούν τα σινιέ ενδύματα του νάρκισσου κι έχουν περασμένη στη μέση τη φιλαυτία για σωσίβιο!

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Αποχαιρετώντας για πάντα το «κλαμπ των αυτοκαταστροφικών»!

Ομολογώ πως το υπέβαλα στο ΒΗΜΑ χωρίς να πολυπιστεύω ότι θα δημοσιευθεί... Ήξερα ότι το άρθρο έθιγε συμφέροντα μιας πανίσχυρης βιομηχανίας, στην οποία μάλιστα έχουν στερήσει το δικαίωμα της διαφήμισης. Η δημοσίευση του άρθρου, λοιπόν, θα ήταν ρίσκο για οποιοδήποτε μέσο, έντυπο ή ηλεκτρονικό. Το ΒΗΜΑ με διέψευσε ευχάριστα! Το ευχαριστώ! 
Βγαίνοντας από την πλαϊνή πόρτα του κτιρίου των διδακτηρίων στη σχολή όπου διδάσκω, θα συναντήσει κανείς στα διαλείμματα αυτό που έχω ονομάσει «το κλαμπ των αυτοκαταστροφικών». Είναι οι σπουδαστές που επιδίδονται στο σπορ του καπνίσματος. Όταν περνώ, με κοιτούν με νόημα περιμένοντας στωικά τις νουθεσίες μου που, όπως και δεκάδες προηγούμενες, είναι καταδικασμένες να πέσουν στο κενό. Νουθεσίες που δεν σχετίζονται με διάθεση στείρας ηθικολογίας, αλλά με επίγνωση εφιαλτικών στατιστικών δεδομένων... 

Διαβάστε το άρθρο

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

Όταν το εθνικό αυτομαστίγωμα γίνεται διαστροφή!

Τελικά, καλά μας κάνουν και θέλουν να μας αφανίσουν από προσώπου γης οι Γερμανοί, τέτοιοι που είμαστε! Απορώ πώς δεν σκέφτηκαν ακόμα να ξανανοίξουν το Άουσβιτς και το Νταχάου, να τελειώνει η πολιτισμένη ανθρωπότητα μια και καλή με τη "σιχαμερή" ράτσα μας! Ποιος τα λέει αυτά; Όχι πάντως οι Γερμανοί, αλλά κάτι κομπλεξάρες νεοέλληνες στους οποίους τα επαγγελματικά sites έχουν χορηγήσει δημοσιογραφική "πένα"!
Το άρθρο μού το έστειλε ο φίλος Κώστας Φ., και δεν πίστευα στα μάτια μου διαβάζοντάς το! Απολαύστε το, και τα λέμε:

Δεν μου αρέσει η Ελλάδα του ομορφάντρα

Της Χριστίνας Ταχιάου

Η συνειδητοποίηση ήρθε πριν λίγα χρόνια και με βάρεσε σα χαστούκι: κατάλαβα ότι δε μ’ αρέσει η Ελλάδα. Τόσο απλά. Το χειρότερο, όμως, δεν ήταν αυτό. Το χειρότερο ήταν όταν κατάλαβα ότι δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθήσω να αλλάξω κάποια από αυτά που θεωρούσα κακώς κείμενα: κατάλαβα ότι η Ελλάδα αρέσει στους Έλληνες. Άρα, το λάθος είμαι εγώ.

Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι δεν νιώθω καν Ελληνίδα τέτοιας Ελλάδας. Ποια Ελλάδα να υπερασπιστώ και με ποια Ελλάδα να ταυτιστώ; Με την Ελλάδα που θεωρεί λογικό να δίνει φακελάκι; Με την Ελλάδα που κυκλοφορεί στο δρόμο λες και είναι μόνη της; Με την Ελλάδα που λατρεύει τα 100 ντεσιμπέλ; Με την Ελλάδα που φυσάει τον καπνό της στα μούτρα του απέναντι; Με την Ελλάδα που παραβιάζει όποιο νόμο γουστάρει; Με την Ελλάδα που δικαιολογεί την παρανομία; Με την Ελλάδα που νιώθει ανώτερη από τους «ξένους»; Με την Ελλάδα που καμαρώνει επειδή κατασκεύασε κάτι ελεεινής ασχήμιας χωριά; Με την Ελλάδα που θεωρεί λογικό να απλώνει ξαπλώστρες στις άλλοτε πανέμορφες παραλίες; Με την Ελλάδα που θεωρεί φυσιολογικό να πηγαίνει σε απίθανης αρπαχτής κλαμπ και καφέ και να παρακαλάει κάτι άθλιους φουσκωτούς τύπους της νύχτας να μη φάει πόρτα; Με την Ελλάδα που πιστεύει ότι δεν μπορεί να διοριστεί χωρίς μέσο; Με την Ελλάδα που φιλάει κατουρημένες ποδιές για να κάνει τη δουλειά της; Με την Ελλάδα που θεωρεί λογικό να πληρώνει ένα κάρο λεφτά σε μπουζούκια και μπαρ και μετά να οδηγεί μεθυσμένη; Με την Ελλάδα που πιστεύει «Και τι έγινε που έπιασαν τους Καραμπέρηδες; Αυτοί είναι το πρόβλημα;»; Με την Ελλάδα που απαιτεί να «φέρουν πίσω τα κλεμμένα» αλλά εξαιρεί τον εαυτό της από την επιστροφή; Με την Ελλάδα που διεκδικεί το δικαίωμά της να εξακολουθήσει να λειτουργεί κουτοπόνηρα; Με την Ελλάδα που πάσχει από έλλειψη φιλοδοξίας;

Όχι, δεν είμαι αγία. Όλα τα παραπάνω, τα απορρίπτει ο «ενήλικος» εαυτός μου. Ο «ανήλικος», έχει υπάρξει μέρος αυτού που τώρα απορρίπτω. Ίσως γι αυτό ενοχλούμαι τόσο πολύ τώρα. Το θέμα είναι ότι ο «ενήλικος» έχει περάσει στο άλλο άκρο. Θέλει τάξη, ησυχία, τυπικότητα κι αξιοκρατία.

Για μένα, η κρίση υπάρχει εδώ και χρόνια. Και δεν εννοώ την οικονομική, εννοώ την αισθητική, πολιτιστική, αξιακή κρίση. Η οικονομική κρίση δεν με εξέπληξε καθόλου. Αντίθετα, με εξέπληξε το γεγονός ότι τόσοι έξυπνοι άνθρωποι εξεπλάγησαν.

Την πρώτη φορά που είδα τη διαφήμιση με τον «ομορφάντραμου» ένιωσα ένα κρύο χέρι να μου σφίγγει το κεφάλι. Το ίδιο είχα νιώσει κι όταν είδα τις διαφημίσεις με την «αγαπούλα την κουκούλα» και «τη φουκαριάρα τη μάνα μου». Είναι οι διαφημίσεις που συμβολίζουν την Ελλάδα που δε μ’ αρέσει. Την Ελλάδα του γηπέδου, του βρώμικου, της φοροδιαφυγής, του μέσου, της διαφθοράς, του ψυχοπονιάρη, του τεμπέλη, του λαθραίου, του καταφερτζή, του αναίσθητου, του Ελληνάρα. Το χειρότερο είναι ότι όλοι, μικροί – μεγάλοι, απ΄ όλα τα στρώματα της κοινωνίας, γελάνε με τις διαφημίσεις αυτές. Το χαίρονται, ρε παιδάκι μου.

Φρικάρω. Φρικάρω με τις διαφημίσεις και με τη συνεχή αναπαραγωγή τους. Νιώθω ένα τσίμπημα δυστυχίας όποτε ακούω τη λέξη «ομορφάντρα μου». Μου έρχεται στο νου και η εικόνα: ασπρόμαυρη Ελλάδα, κοντοί κι άσχημοι άντρες, τσίκνα, βρωμιά ιδρώτα στο γήπεδο, λίπη και λίγδες. Όταν ακούω τη φράση «τι βάζω μέσα; Τη μάνα μου και τον πατέρα μου βάζω μέσα!» μου έρχεται στο νου ένα φέρετρο σκεπασμένο με την ελληνική σημαία.

«Γιατί όμως πιστεύεις ότι έχουν τόση απήχηση αυτές οι διαφημίσεις;» με ρώτησε η φίλη μου. Μα, επειδή, ο Έλληνας σε αυτήν ακριβώς την Ελλάδα νιώθει άνετα. Στην Ελλάδα της αγαπούλας, του ομορφάντρα μου και της φουκαριάρας της μάνας του. Στην Ελλάδα της δραχμής...

Η Χριστίνα Ταχιάου είναι δημοσιογράφος

Πηγή: Protagon

Επιλέγω τρία σχόλια αναγνωστών (από τα δεκάδες):

Τώρα τι να πω. Εγώ ανατριχιάζω με τους ευρωλιγούρηδες, τους ξιπασμένους, αυτούς που λατρεύουν τις γενικεύσεις και τα λογικά σφάλματα, που θεωρούν πως ένα έθνος είναι ένα κοινωνικό σύνολο με μετρημένα χαρακτηριστικά. Αηδιάζω με τους τύπους που θεωρούν πως τα σκατά τους μυρίζουν λιγότερο από αυτά των άλλων, που επιμένουν ότι για την κρίση φταίει η "νοοτροπία του Έλληνα", που πασχίζουν να αποπολιτικοποιήσουν τα προβλήματα μιας ολόκληρης εποχής και να τα αποδώσουν στον "Ελληνάρα τον σάπιο". Καρφάκι δεν μου καίγεται για τα εθνικά σύμβολα, για να μην παρεξηγηθώ, όμως συμπεριφορές σαν τη δική σου Χριστίνα Ταχιάου δημοσιογράφε είναι αυτές που γαλουχούν και υποθάλπουν την περιθωριοποίηση, την καταπίεση και τις κοινωνικές ανισότητες. Έχεις ακουστά για την ευθύνη των ανθρώπων του "πνεύματος"? Δημοσιογράφε? Δεν απασχολεί κανέναν αν σου χαλάει την αισθητική μια διαφήμιση, κλείσε την τηλεόραση. Ο δυτικός κόσμος σύσσωμος αιμορραγεί γιατί δεν έμαθε ποτέ να αποδίδει τα του καίσαρος τω καίσαρι, γιατί επιμένει να παπαγαλίζει το πόσο ανώτερος είναι όλων των υπολοίπων, αντί να κοιτάξει να συνεννοηθεί με τους δίπλα του, να δείξει κατανόηση και συμπόνια και να πετύχει κάτι συλλογικό. Τράβα κλείσου στις Βερσαλλίες να το παίζεις μαντάμ, εν κατακλείδι. Ασε μας εμάς εδώ να πίνουμε φραπέ και να βλέπουμε ποδόσφαιρο (γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ελλάδα επομένως αυτό κάνω 24/7, έτσι δεν είναι?) ανέβα στο Ριτζ και κάνε την κριτική σου ελεύθερα. Μόνο να μην ξανακούσω αυτό το "δημοσιογράφος". (Τίνα)

Ποια Ελλάδα να υπερασπιστώ και με ποια Ελλάδα να ταυτιστώ; Με την Ελλάδα που όλο τον χρόνο όπως και να έχουν τα πράγματα θα βγει μια βόλτα να περπατήσει στην παραλία Θεσσαλονίκης με τα αγαπημένα της πρόσωπα; Με την Ελλάδα που σε όποιο μέρος και να μένει η θάλασσα είναι 2 ώρες με το αυτοκίνητο; Με την Ελλάδα που θα βγει στα τσιπουράδικα του Βόλου με παλιούς και νέους φίλους; Με την Ελλάδα που Δεκέμβρη μήνα θα πιει τον καφέ της στην παραλία του Πλαταμώνα στη σκιά του κάστρου; Με την Ελλάδα του Αιγαίου και των ιστιοπλόων; Με την Ελλάδα του Ολύμπου και των ορειβατών; Με την Ελλάδα που η ιστορία της είναι τόσο πλούσια που κάθε μέρα ανακαλύπτει και κάτι καινούριο από τα σπλάχνα της; Με την Ελλάδα που θα βγει το Σαββατοκύριακο για ψώνια στο Μοναστηράκι; Με την Ελλάδα που ξέρει να απολαμβάνει τον πολιτισμό της και κάθε χρόνο γεμίζει την Επίδαυρο και κάθε θέατρο στην χώρα; Με την Ελλάδα που όταν αποφασίσει να βγει βόλτα θα χαιρετήσει 50 γνωστούς; Με την Ελλάδα που και στο πιο μικρό χωριό της Κρήτης ο κόσμος θα σου ανοίξει το σπίτι του χωρίς καν να σε ξέρει και θα σε φιλέψει ό,τι κι αν έχει; Με την Ελλάδα που την έχουμε γυρίσει τόσο πολύ που δεν υπάρχει μέρος να μην έχουμε κι από έναν Φίλο;
Συγγνώμη για την παρέμβαση δεσποινίς Ταχιάου, αλλά εγώ αυτήν την Ελλάδα έχω γνωρίσει και έχω αγαπήσει. Δεν διαφωνώ με όλα όσα λέτε και σίγουρα υπάρχουν πολλά άσχημα με αυτήν την χώρα και αυτόν τον λαό. Αλλά ό,τι και να γίνει δεν πρόκειται ποτέ να απαρνηθώ ούτε την χώρα μου ούτε την καταγωγή μου. Ζω πλέον εδώ και κάποια χρόνια στο εξωτερικό και είμαι πλέον πεπεισμένος ότι ορισμένα πράγματα (σαν αυτά που περιγράφω παραπάνω) δεν πρόκειται να τα βρω πουθενά. Γι’ αυτό μην βιάζεστε να καταδικάσετε την χώρα.
Όσο για το γήπεδο πηγαίνω εδώ και 15 χρόνια (όσο πιο συχνά μπορώ) και ούτε κοντός και άσχημος είμαι ούτε βρωμάω τσίκνα και ιδρώτα. Δεν πρόκειται να σας εξηγήσω τι σημαίνει αθλητισμός, ποδόσφαιρο ή γήπεδο για τον Έλληνα γιατί πολύ απλά δεν περιμένω να καταλάβετε. Δυστυχώς ο χώρος μου τελείωσε. (Μάριος Φωκαεύς)

Ισοπεδωτικό ελεεινολόγημα που προσβάλλει έναν ολόκληρο λαό επικαλούμενο τις ευτέλειες μιας θορυβώδους μειοψηφίας του και την άνευ ιδιαίτερης βαρύτητας αισθητική της εμπορικής σάτιρας. Και, μια και χαλάνε την συγγραφέα οι «κοντοί κι άσχημοι άντρες» (λες και το σουλούπι υποδηλώνει ανθρώπινη ποιότητα), θα της θυμίσω τα έργα και τις ημέρες των ψηλών και ωραίων Ναζί! Των οποίων μάλλον δείχνει ν’ αποτελεί κρυφή θαυμάστρια, αν κρίνω από τους ρατσιστικούς υπαινιγμούς της... (costaspap)

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Τι (θα θέλαμε να) περιέχεται στη νέα δανειακή σύμβαση!

- Και πώς θα το εξηγήσουμε τώρα στη Μέρκελ και τη Λαγκάρντ ότι μας έπεισαν να βάλουμε στη νέα δανειακή σύμβαση και το "κούρεμα" των χρεών της ΑΕΚ;

(Photo: ΤΟ ΒΗΜΑ)