Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Η ειρωνεία των αντιθέσεων...

Σ’ ένα κρεβάτι, στη μονάδα ημερήσιας θεραπείας ενός μεγάλου νοσοκομείου, ένας νεαρός (είναι-δεν είναι εικοσιπέντε χρόνων) δέχεται τη φροντίδα μιας νοσοκόμας. Βρίσκεται εκεί για την προγραμματισμένη θεραπεία στην αρρώστια του. Πριν έξι μήνες έχασε τη μητέρα του απ’ την ίδια αρρώστια. Το ίδιο και τον πατέρα του, πριν δύο χρόνια... Βρίσκει τη δύναμη και χαμογελάει, εκπέμποντας μια υποψία αισιοδοξίας. Έχει στο πρόσωπο μια φανερή, ανυπόκριτη έκφραση ευγνωμοσύνης. Για τη ζωή, που του χαρίζει ακόμα την ελπίδα να παλεύει...

...Η τραγικότητα της ανθρώπινης ζωής, τελικά, πουθενά δεν φανερώνεται τόσο μεγαλόπρεπη όσο στην ειρωνεία των αντιθέσεών της. Μια ειρωνεία, μάλιστα, που συχνά παίρνει τη μορφή άγριου σαρκασμού, όταν θύτης μαζί και θύμα των αντιθέσεων τυχαίνει να είναι στην εξέλιξη της ζωής του ο ίδιος άνθρωπος. Παγκόσμιο μνημείο μιας τέτοιας ακραίας αμφιθυμίας της μοίρας αποτελεί, αναμφίβολα, η περίπτωση του Αριστοτέλη Ωνάση...

Διαβάστε το άρθρο...

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Ο άνθρωπος που προσωποποίησε την μισητή όψη του Ολυμπιακού!

Δεν υπάρχει φανατικότερος αντι-γαύρος από τον φίλο μου τον Αριστείδη! Όχι μόνο επειδή είναι οπαδός του ΠΑΟ. Όπως μου εξομολογήθηκε, υπήρξαν εποχές όπου πανηγύριζε διεθνείς επιτυχίες του (τώρα μισητού αντίπαλου) Ολυμπιακού, όπως, εξάλλου, κάθε Έλληνας οφείλει να αισθάνεται για τη νίκη κάθε ελληνικής ομάδας σε διεθνείς αναμετρήσεις. Τι τον έκανε ν' αλλάξει τόσο δραματικά τη στάση του απέναντι στον ΟΣΦΠ;

Μα, νομίζω, το ίδιο ακριβώς που έκανε κι εμάς τους Αεκτζήδες να φιλονικούμε για το ποιος είναι περισσότερο... αντι-Ολυμπιακός: η παρουσία μιας προσωπικότητας που προσέδωσε στην ομάδα του Πειραιά την όψη του απόλυτα απεχθούς, του σχεδόν οδυνηρά αποκρουστικού! Μια όψη που δύσκολα πια θα μπορέσει να αποσβεστεί από τις φίλαθλες συνειδήσεις...

Δείγμα ιταμότητας κι απύθμενης αλαζονείας η συνέντευξη που έδωσε στις 4-5-2008, μετά την "κατάκτηση" (διάβαζε, κυνική υφαρπαγή από την ΑΕΚ) του πρωταθλήματος του 2008 από τον Ολυμπιακό στα χαρτιά (γιατί, στα γήπεδα βγήκε ηττημένος). Ρίχνοντας την κατ' ουσίαν (πλην όχι τύποις) πρωταθλήτρια ΑΕΚ στην κρεατομηχανή των play-off, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα, συνέπεια της καταρρακωμένης ψυχολογίας της ομάδας. Η καταληκτική φράση στη συνέντευξη -επίδειξη οιονεί χιούμορ- αποτελεί μνημείο αλαζονικής χυδαιότητας στα χρονικά του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου:

Κάντε μια τελευταία (ερώτηση), γιατί θέλουμε να δούμε και τα play-off !  (Ηχηρά, σαρκαστικά γέλια)

Παρουσιάζω το video με μέρος της συνέντευξης, όπως μεταδόθηκε από τηλεοπτικό κανάλι που υποστήριζε τα συμφέροντα της διοίκησης του Ολυμπιακού. Δεν προκαλεί, φυσικά, εντύπωση η εκ μέρους του δουλοπρεπούς δημοσιογράφου αντίληψη της χυδαιότητας ως "χιούμορ"!



Υστερόγραφο: Όλοι θυμούνται πώς, έστω και με αυτές τις μεθοδεύσεις, το "πρωτάθλημα" του Ολυμπιακού κρίθηκε τότε από ένα τέρμα του Μήτρογλου σχεδόν στη λήξη του αγώνα με τη Λάρισα στο "Καραϊσκάκη". Ρώτησα κάποτε φανατικό μέλος της "μεγαλύτερης οργάνωσης οπαδών της ΑΕΚ", για ποιο λόγο πολλά μέλη της οργάνωσης πανηγύρισαν τότε έξαλλα το γκολ του Μήτρογλου. Η απάντηση ομολογώ με αφόπλισε: "Γιατί, φίλε μου, αν δεν έβαζε το γκολ ο Μήτρογλου, σήμερα θα είχες γήπεδο στον ΟΔΔΥ!"

Κι ύστερα σου λένε μερικοί ότι πρόδωσε την ΑΕΚ ο... Μπάγεβιτς!

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Ενας άλλος ρατσισμός...

...Η σκηνή στην κεντρική πλατεία της Ηλιούπολης. Μια γυναίκα τρέχει να προλάβει στη στάση το ακριβοθώρητο λεωφορείο της περιοχής. Στο παγκάκι της στάσης κάθεται μια παρέα νεαρών, πάνω-κάτω σε ηλικία τρίτης λυκείου. Ξάφνου, ένα πόδι απλώνεται απ’ το παγκάκι. Η γυναίκα σκοντάφτει πάνω του και πέφτει, ενώ την ίδια στιγμή η παρέα ξεσπά σε γέλια και σε επευφημίες γι’ αυτόν που είχε τη φαεινή ιδέα! Η γυναίκα σηκώνεται, μαζεύει ντροπιασμένη τα κομμάτια της και μπαίνει αμίλητη στο λεωφορείο, δευτερόλεπτα πριν κλείσει η πόρτα. Είναι φανερό ότι έχει προ πολλού συμβιβαστεί με την ιδέα πως ανήκει σε κατώτερη «ράτσα»...

Διαβάστε το άρθρο...

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Οι γάτες γυρίζουν πίσω...

Εκτιμώ ιδιαίτερα τους σκύλους. Όταν το απαιτούν οι περιστάσεις, έχουν την ικανότητα να ξεκόβουν από το χθες, να αναπροσαρμόζονται, να μετεξελίσσονται... Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να βρίσκονται κοντά στο αφεντικό τους, σ’ όποια γωνιά της γης κι αν τους πάει. Το γνωρίζω από πρώτο χέρι, έχοντας υποβάλει δύο σκύλους στο «πολιτιστικό σοκ» ισάριθμων υπερατλαντικών μετακινήσεων! Οι γάτες είναι διαφορετική περίπτωση: δένονται με τόπους, όχι με ανθρώπους. Δεν ξεχνούν ποτέ το μέρος που μεγάλωσαν, και είναι απρόθυμες να το εγκαταλείψουν ακολουθώντας τα αφεντικά τους σε μια μετακίνηση...

...Όμως, ακόμα και οι πολιτικές παρατάξεις υπόκεινται, καμιά φορά, στο σύνδρομο της γάτας: Σαν τον Μπάγκι και τον Κάαν, δεν άργησαν να ξαναθυμηθούν τις ιδεολογικές τους καταβολές (αν υποτεθεί ότι τις είχαν ξεχάσει ποτέ...) και να επιστρέψουν σε γνώριμες, γι’ αυτούς, πρακτικές απρόκλητης βίας και de facto υποκατάστασης των νόμιμων μηχανισμών της πολιτείας. Σε ιδανική απομίμηση των Ταγμάτων κάποιου αλήστου μνήμης κυρίου Röhm...

Διαβάστε το άρθρο...

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Περιμένοντας τον Χάρις...

Photo: ΤΟ ΒΗΜΑ

(Του Β. Αρναούτογλου)

Άπαντες συμφωνούν στο ότι η ΠΑΕ ΑΕΚ ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί. Στην πραγματικότητα όμως, πάνω σε μία κλωστή προσπαθεί να ισορροπήσει η πολύπαθη Ενωση η οποία τις τελευταίες εβδομάδες αναζητεί την ελπίδα στα πρόσωπα του εφοπλιστή κ. Δημήτρη Βιντιάδη και του σπουδαίου βρετανού dealer κ. Κιθ Χάρις, οι οποίοι βρίσκονται σε διαδικασία ελέγχου της εταιρείας με σκοπό να αποκτήσει τον πλειοψηφικό πακέτο μετοχών της ποδοσφαιρικής Ενωσης μέσω αύξησης μετοχικού κεφαλαίου.

Ωστόσο, ο άνθρωπος που γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα την οικονομική κατάσταση της ΑΕΚ, ο διευθύνων σύμβουλος κ. Ανδρέας Δημητρέλλος, επιχειρεί να μικρύνει τον χρονικό ορίζοντα δράσης των φερόμενων ως επίδοξων αγοραστών οι οποίοι αρχικώς είχαν τονίσει ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον δύο μήνες προκειμένου να αποφασίσουν αν θα εισέλθουν ή όχι σε διαδικασία απόκτησης μετοχών της κιτρινόμαυρης εταιρείας...

Διαβάστε τη συνέχεια...

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Η άποψη μιας αναγνώστριας για τον «Διογένη»

Από αναγνώστρια του «Βήματος», έλαβα σήμερα ένα e-mail με κριτικές τοποθετήσεις πάνω στο άρθρο Ο Διογένης, η πάλη των φύλων και η Ελλάδα της κρίσης.

Οι απόψεις της αναγνώστριας είναι ιδιαίτερα σημαντικές, και δρουν εξισορροπιστικά ως προς κάποιες απολυτότητες που (σκόπιμα) εμπεριέχει το άρθρο. Προωθώ το κείμενό της, ελπίζοντας ότι το «Βήμα» δεν θ’ αρνηθεί να το φιλοξενήσει!

Διάβασα το άρθρο σου και, μέχρι και την 5η παράγραφο, συμφωνώ μαζί σου. Αλλά από εκεί και μετά, θα διαφωνήσω με τις απόψεις σου...

Σωστά υποστηρίζεις ότι οι γυναίκες είναι πιο δυνατές από τους άντρες. Και η αιτία είναι ότι η γυναίκα αναπτύσσει ικανότητες, αντοχές και τεράστια ψυχική δύναμη, ώστε να μπορεί να επιβιώσει σε μια εχθρική, ανδροκρατούμενη κοινωνία. Καλείται -ή μάλλον υποχρεώνεται- να αναλάβει βαρείς και ποικίλους ρόλους, να καταπολεμήσει οπισθοδρομικές κοινωνικές αντιλήψεις, αιώνιες προκαταλήψεις και στερεότυπα. Να παλεύει καθημερινά για την τήρηση των δικαιωμάτων της, την ισότητα και την ανθρώπινη αξιοπρέπειά της.
Πώς λοιπόν αυτή η γυναίκα μπορεί να είναι υπαίτια για τον ηθικό ξεπεσμό και αφανισμό του άντρα; Οι ''σειρήνες'' της ευδαιμονίας και της καλοζωίας ηχούν γλυκά και σαγηνεύουν, παραπλανώντας άνδρες και γυναίκες. Διαθέτοντας αυτογνωσία, πνευματική καλλιέργεια και ισχυρές ηθικές αντιστάσεις, γλιτώνεις από την ένδεια συναισθημάτων, τη ματαιότητα και την κενότητα, που σε οδηγούν σε υπαρξιακή εξόντωση...

Τέλος, η άποψή σου, ότι οι γυναίκες θα ερωτεύονταν και θα λάτρευαν έναν κενόδοξο, σπάταλο ''Νάρκισσο'' κι όχι τον λιτό και φιλοσοφημένο ''Διογένη'', δεν ευσταθεί, διότι οι ισορροπημένες και με προσωπικότητα γυναίκες ξέρουν να διακρίνουν και να επιλέγουν τον θησαυρό που κρύβει ένας τέτοιος άνδρας, αγνοώντας και απορρίπτοντας τους ευτελείς, ασήμαντους και άχρηστους νάρκισσους!

Ευχαριστώ την αναγνώστρια για το αξιόλογο σχόλιό της, με το οποίο δεν θα διαφωνήσω. Είναι προφανές ότι το άρθρο μου δεν γράφτηκε για εκείνη! Οι όποιες γενικεύσεις είχαν μόνο μία σκοπιμότητα: να ακουστεί και η δική της η φωνή, που συχνά επικαλύπτεται από ευτελή «κακαρίσματα» σαν αυτά που περιγράφονται στον πρόλογο του «Διογένη».

Χαίρομαι που το σκόπιμα προκλητικό πνεύμα του γερο-φιλόσοφου πέτυχε, τελικά, τον στόχο του!

ΤΟ ΒΗΜΑ

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Ο Διογένης, η πάλη των φύλων και η Ελλάδα της κρίσης

Η κουβέντα είχε φουντώσει για τα καλά στη γυναικοπαρέα, στην προαστιακή καφετέρια. Κάποια –η μόνη που έδειχνε να ‘χει επίπεδο- διηγούνταν με ενθουσιασμό μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας με το λεωφορείο, που κατέληξε σε ένα ευχάριστο γεύμα και μια υπέροχη συζήτηση με τον σύντροφό της σε κάποιο ψητοπωλείο των Εξαρχείων.

Για να δεχθεί την επιτιμητική παρέμβαση της πιο «προχωρημένης» της παρέας: «Εμένα, χρυσό μου, αν κάποιος έστω και μία φορά με πήγαινε με το λεωφορείο για σουβλάκια, να μη σου πω πότε θα με ξανάβλεπε!» Εν μέσω μείζονος κρίσης, η παραπάνω φράση παύει να είναι ένα απλό αξιοπερίεργο ακαδημαϊκής σημασίας: γίνεται αληθινός σηματοδότης εθνικής ευθύνης!

Διαβάστε το άρθρο...