Παρασκευή 3 Μαΐου 2013

Αυλαία για ένα "Ναό": 10 χρόνια μετά...

Ακριβώς πριν 10 χρόνια (3 Μαΐου 2003) ο Ίλια Ίβιτς έβαζε το τελευταίο γκολ στα δίχτυα του "Νίκος Γκούμας", στο 4-0 με τον Άρη Θεσσαλονίκης. Ήμουν στην "16", κι ακόμα θυμάμαι ένα πρεζόνι (κοπέλα!) που για κάποιο λόγο δεν χώρεσε στη "Σκεπαστή", να κρεμιέται σαν λυσσασμένη από τα κάγκελα βρίζοντας σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού τον προπονητή της ΑΕΚ, Μπάγεβιτς! Το ίδιο ακριβώς έκαναν, φυσικά, κι οι σύντροφοί της που φιλοξενούνταν κάτω απ' το γνωστό υπόστεγο, λίγο παραδίπλα, με τους οποίους η αφιονισμένη νεαρή ήταν σε διαρκή επικοινωνία εκ του μακρόθεν! Η νοσηρή εμπάθειά τους δεν τους άφησε να καταλάβουν πως, στην τελευταία παράσταση στο "Ναό", η ιερότητα της στιγμής επέβαλλε να είναι άλλες οι προτεραιότητές τους...

Δύο χρόνια μετά, οι ίδιοι καταστροφείς της ΑΕΚ (με ηθικό αυτουργό έναν τότε εκλεκτό τους και μετέπειτα θανάσιμό τους εχθρό) σκότωσαν τη μόνη προοπτική που υπήρχε να ξαναχτιστεί το γήπεδο στην ιστορική του θέση. Ναι, οι ίδιοι που τα τελευταία χρόνια οργανώνουν δακρύβρεχτα μνημόσυνα στα χαλάσματα του "Νίκος Γκούμας"!

Σήμερα αχνοφαίνεται μια νέα προοπτική για το γήπεδο. Ας ελπίσουμε να υπάρχουν ειλικρινείς προθέσεις και αποφασιστικότητα εκ μέρους όσων (ξανα)δίνουν όραμα στον κόσμο της ΑΕΚ! Κι ας ελπίσουμε, από την άλλη, πως κάποιοι άλλοι έχουν ωριμάσει πια και έχουν ξεπεράσει το σύνδρομο των άβουλων προβάτων-οπαδών του γενειοφόρου "Φύρερ"! Σ' αυτή την περίπτωση, ακόμα κι εμείς θα τους χειροκροτήσουμε!

ΥΓ: Ευχαριστώ τους αναγνώστες που μπαίνουν στον κόπο να αξιολογούν τις αναρτήσεις. Προφανώς λόγω τεχνικού προβλήματος του Blogger, για το οποίο δεν ευθύνεται το blog, κάποιες αξιολογήσεις εμφανίζονται προσωρινά και στη συνέχεια χάνονται. Ελπίζω το πρόβλημα να διορθωθεί...

2 σχόλια:

  1. Κώστα, ούτε που θυμάμαι πόσες Μεγαλοβδομάδες έχω περάσει ευχόμενος στους φίλους μου "άντε και καλή Ανάσταση στην ΑΕΚάρα μας". Είναι η πρώτη φορά που η ευχή αυτή φαντάζει ρεαλιστική. Τόσο ρεαλιστική που, για τον ποτισμένο με πίκρες και απογοήτευση ΑΕΚτζή, φαίνεται απίστευτη....Ας ευχηθούμε να μπορέσουμε σύντομα να ξανασυναντηθούμε στον ίδιο τόπο και ας είναι αυτή η στερνή φορά που θα νιώθουμε πρόσφυγες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αμήν, καλέ μου φίλε Αντώνη!

      Εύχομαι σ' εσένα και την οικογένειά σου, ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

      Διαγραφή