Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

«Κυβιστήσεις» και μετεκλογικός πραγματισμός

Επιστρέφοντας από ένα επίσημο ταξίδι στο εξωτερικό, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (ο αυθεντικός) είχε κάνει κάποτε μια ιστορική δήλωση: «Έξω πάμε καλά, αλλά μέσα…» Δηλαδή, οι εξωτερικές υποθέσεις (τα εθνικά ζητήματα) της χώρας βαίνουν καλώς, αλλά στο εσωτερικό υπάρχουν μεγάλα προβλήματα.

Βέβαια, άλλες εποχές τότε! Η χώρα απείχε πολύ απ’ το να είναι το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης, ενώ πρόβαλλε και ως ανερχόμενη δύναμη του Νότου. Εν τούτοις, η Καραμανλική ρήση διατηρεί μια κάποια διαχρονικότητα. Όχι τόσο, δυστυχώς, ως προς το αισιόδοξο πρώτο σκέλος της, όσο ως προς την απαισιόδοξη κατάληξή της…

Ο διαχωρισμός ανάμεσα σε εσωτερικές και εξωτερικές υποθέσεις είναι σημαντικός, αφού διαφοροποιεί το είδος της ευθύνης και, συνακόλουθα, την πολιτική στάση των κομμάτων. Για να το κατανοήσουμε αυτό, είναι καταρχήν αναγκαίο να (επαν)εξετάσουμε το ρόλο και τη λειτουργία της αντιπολίτευσης σε ένα δημοκρατικό καθεστώς. Ξεκινώντας με τα πλέον στοιχειώδη, πέραν του ότι, αυτονοήτως, θα πρέπει να σέβεται το – δυσμενές γι’ αυτήν – εκλογικό αποτέλεσμα (το οποίο αντιπροσωπεύει τη λαϊκή βούληση), η αντιπολίτευση θα πρέπει καλοπροαίρετα, αντικειμενικά και δίκαια να ελέγχει και την άσκηση της εξουσίας από την κυβέρνηση, με μοναδικό γνώμονα το κοινωνικό και εθνικό συμφέρον. Κι εκεί που οι περιστάσεις το απαιτούν, να γίνεται ακόμα και αρωγός της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση κρίσιμων εθνικών θεμάτων!

Στην Ελλάδα, τόσο η άσκηση της εξουσίας, όσο και αυτή του ελέγχου της, απείχαν πάντοτε από το να θεωρούνται ιδανικές. Οι κυβερνήσεις αντιμετώπιζαν το κράτος σαν μετεκλογική λεία και το διοικούσαν σαν να ήταν προέκταση των κομματικών τσιφλικιών τους. Απ’ τη μεριά τους, οι αντιπολιτεύσεις (ιδιαίτερα οι πλησιέστερα ευρισκόμενες στην εξουσία, από απόψεως κοινοβουλευτικής δύναμης) επιδίδονταν σε συστηματικό πόλεμο φθοράς και υπονόμευσης του κυβερνητικού έργου, με στόχο την αποτυχία του και με θύμα, κυρίως, την εθνική οικονομία (δείτε και το άρθρο μας: «Τι (δεν) μας δίδαξε ο Μεγάλος Πόλεμος»).

Εν τούτοις, δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να προσάψει αντεθνική και υπονομευτική συμπεριφορά σε οποιαδήποτε αντιπολίτευση (της μεταπολιτευτικής περιόδου, τουλάχιστον) σε ό,τι αφορά τα εξωτερικά ζητήματα της χώρας. Τη σχέση της χώρας, δηλαδή (και ιδιαίτερα, τις διαφορές ή τις όποιου βαθμού συγκρούσεις της) με τον υπόλοιπο κόσμο. Μέχρι πριν την παρούσα οικονομική κρίση, τα προβλήματα στα ζητήματα αυτά εστιάζονταν κυρίως στην εθνική άμυνα. Μετά την κρίση, προστέθηκε μια εξίσου απειλητική συνιστώσα: αυτή της εθνικής οικονομίας.

Σε ό,τι αφορά την άμυνα, είδαμε «φιλοπόλεμες» αντιπολιτεύσεις να λειτουργούν με πνεύμα πραγματισμού και να επιλέγουν τον έντιμο συμβιβασμό αντί της σύγκρουσης, ως μετέπειτα κυβερνήσεις. Στο πεδίο της οικονομίας, νωπό είναι το παράδειγμα φανατικά «αντι-μνημονιακής» αντιπολιτευτικής ρητορείας που μετατράπηκε σε απόλυτη «μνημονιακή» συμμόρφωση από θέσεως εξουσίας.

Η συνήθης κριτική σε τέτοιες περιπτώσεις περιλαμβάνει τον όρο «κωλοτούμπα». Αγνοεί, όμως, μια πολύ λεπτή παράμετρο του αντιπολιτευτικού ρόλου σε ό,τι αφορά τα θέματα εθνικής σημασίας: Η (εκάστοτε) αντιπολίτευση οφείλει να εμφανίζεται σκληρότερη και πιο αδιάλλακτη από την κυβέρνηση, γιατί αυτό αυξάνει σημαντικά τη διαπραγματευτική δύναμη της τελευταίας στη διαχείριση των (κάθε μορφής) εθνικών θεμάτων στα διεθνή πεδία. Δίνει το δικαίωμα στην κυβέρνηση να πει προς τα έξω: «Θέλω να συμμορφωθώ προς τας υποδείξεις σας, αλλά έχω πίσω μου μια σκληρή αντιπολίτευση που με πιέζει και δεν μπορώ να την αγνοήσω!» Κι αυτή είναι διεθνής πρακτική, όχι ελληνικό εφεύρημα…

Ερχόμαστε στην τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα. Εκ πρώτης όψεως, το νέο κυβερνητικό σχήμα εμφανίζεται διπολικό. Κάποιοι, μάλιστα, διακρίνουν σ’ αυτό μια εγγενή εσωτερική αντίφαση που προεξοφλεί τη μεσοπρόθεσμη θνησιγένειά του. Εστιάζοντας την προσοχή μας σε δύο βασικούς τομείς, ο μείζων πόλος του κυβερνητικού σχήματος επιδεικνύει ιδιαίτερη ευαισθησία σε ζητήματα οικονομίας με γνώμονα την εξασφάλιση κοινωνικής δικαιοσύνης, ενώ για τον κυβερνητικό εταίρο του υπάρχει μία επί πλέον –κι εξ ίσου ισχυρή– ευαισθητοποίηση στα θέματα της εθνικής άμυνας. Συνολικά, οι δύο κομματικοί φορείς χρησιμοποίησαν στο παρελθόν ιδιαίτερα σκληρή γλώσσα ενάντια στη διαλλακτικότητα, όπως θεώρησαν, των τότε κυβερνήσεων, τόσο απέναντι σε οικονομικές, όσο και σε αμυντικές έξωθεν πιέσεις.

Στο βαθμό που οι ένοπλες δυνάμεις κρατηθούν, ως οφείλουν, μακριά από ευρύτερες πολιτικές επιρροές και αναμείξεις, και περιοριστούν στον σημαντικότατο ρόλο τους ως εγγυήτριες της εθνικής ασφάλειας, η τοποθέτηση του επικεφαλής του συγκυβερνώντος κόμματος στη θέση του υπευθύνου για την εθνική άμυνα φαίνεται σαν μια απόλυτα λογική επιλογή. Γενικότερα, αν υπάρξει ένα modus vivendi ως προς τον διαχωρισμό των ρόλων των δύο εταίρων, δεν διαφαίνεται σοβαρός λόγος απαισιοδοξίας για τη βιωσιμότητα του κυβερνητικού σχήματος. Τουλάχιστον, σε μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα…

Φυσικά, είναι λογικά και πρακτικά αδύνατο, αν όχι και εθνικά επικίνδυνο, να ασκήσουν τα δύο κόμματα εξουσία με ατζέντα την κατά γράμμα εφαρμογή όσων – ορθώς, εκ του ρόλου τους ως αντιπολιτευόμενες δυνάμεις – φανατικά διακήρυσσαν, και απαιτούσαν να κάνει πράξη, η απελθούσα κυβέρνηση. Δεν υπάρχει περιθώριο ούτε για ηρωικούς αντι-μνημονιακούς παλικαρισμούς απέναντι στα «θηρία» της Ευρώπης, ούτε και για εθνικά νταηλίκια προς όμορες χώρες που, τη δύσκολη τούτη ώρα, χρειαζόμαστε να τις μετρήσουμε ανάμεσα στους φίλους, παρά στους εχθρούς!

Για τους οπαδούς, τουλάχιστον, του πολιτικού ρεαλισμού, θα ήταν αυτή τη στιγμή περιττή πολυτέλεια τα όποια ειρωνικά σχόλια περί «κυβιστήσεων», εν όψει μιας (ευκταίας, πιστεύουμε) επίδειξης μετριοπάθειας και πνεύματος συνεργασίας εκ μέρους της νέας κυβέρνησης, προς τον υπόλοιπο κόσμο. Είτε αυτός μας «αγαπά», είτε μας αντιμάχεται! Κι ελπίζω, ως προς τη θέση μου αυτή, να μη βρεθώ μόνος ανάμεσα σε όσους ΔΕΝ στήριξαν προεκλογικά τούτη την κυβέρνηση (όπως, εξ άλλου, από πεποίθηση και όχι για λόγους έξωθεν – καλής ή κακής – μαρτυρίας, απέφυγα να υποστηρίξω και οποιονδήποτε άλλο κομματικό σχηματισμό).

Και, για να κλείσουμε όπως ξεκινήσαμε, ευχής έργο είναι να ακουστεί κάποια μέρα από τον τάφο η φωνή του Εθνάρχη να λέει, με τη χαρακτηριστική προφορά του: «Έξω πάμε καλά, αλλά τώρα τελευταία κάτι ελπιδοφόρο γίνεται και μέσα!» Για να επιτευχθεί αυτό, όμως, απαιτείται υπέρβαση κομματικών εγωισμών (ένθεν και ένθεν) και αληθινό πνεύμα συνεργασίας και εθνικής ομοψυχίας. Θα μπορούμε, τότε, στ’ αλήθεια να αισιοδοξούμε! Έστω και χωρίς να εφησυχάζουμε…

* Ο αρθρογράφος Κώστας Παπαχρήστου είναι διαπρεπής μετρ των «κυβιστήσεων», όπως, εξ άλλου, το παρόν κείμενο περίτρανα καταδεικνύει!

Aixmi.gr

Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2015

Γράμμα σε έναν πρόσφυγα του ’22

Το παρακάτω οιονεί ποίημα αφιερώνεται στη μνήμη ενός πρόσφυγα της Μεγάλης Καταστροφής. Είμαι βέβαιος για την επιλογή (ή, τις επιλογές) που θα έκανε μπροστά στην κάλπη, αν ζούσε σήμερα. Γιατί, ο εξαιρετικός αυτός άνθρωπος, ο αυτοδίδακτα σοφός και φιλοσοφημένος, έφυγε πιστεύοντας ως το τέλος πως «για όλα έφταιγαν οι ξένοι»...

Χαμένες Πατρίδες...

Χαμένες όλες οι πατρίδες σου, παππού!

Αυτή με βιάση που άφησες
κυνηγημένος σαν τ’ αγρίμι
μες από άβατα βουνά διαβαίνοντας,
μέρες συντηρημένος
μ’ αυτά που έλεγες με τίποτα
δεν τρώγονται ωμά, όποια η πείνα,
με τη φρικτή ανάμνηση νωπή
πατέρα κι αδελφής σφαγμένων
απ’ τα χέρια πρώην αδελφών,
με μόνη ελπίδα σωτηρίας
την Ελλάδα που σε πρόδωσε
(κι ας λες οι ξένοι που μας έβαλαν
και μόνους μας αφήκαν
πως ήταν οι εχθροί!)...

Χαμένη είν’ κι αυτή
εδώ που ήρθες κάποτε
γυρεύοντας μια νέα ζωή,
απ’ το πηγάδι πίνοντας
το πρώτο σου γλυφό νερό
που σου ‘δειξαν με περιφρόνηση,
αποξηραίνοντας βάλτους ατέλειωτους
να κάνεις λίγη γη να μείνεις,
να καλλιεργήσεις...
Κι ως άρχισ’ η ζωή τριγύρω σου
δειλά ν’ ανθίζει πάλι,
τα χώματά σου πάτησαν
καινούργιοι εχθροί,
πήραν το βιος που μόχθησες
να θρέψουν άσπλαχνους ξένους στρατούς
και σ’ άβατα βουνά ξανά σε στείλαν...

Και σαν κι αυτοί νικήθηκαν
καταμεσής στο δρόμο βρέθηκες
σε διασταυρούμενα πυρά
αδελφοκτόνας μάχης,
ενός πολέμου ίσαμε σήμερα
που ωραία και καλά κρατεί
και τρώει τα παιδιά μας,
αφού η Ελλάδα γι’ άλλη μια φορά
παππού σε πρόδωσε
(κι από τον τάφο ας λες εσύ
οι ξένοι που ζητούν τα δανεικά
πάντα οι εχθροί πως είναι!)...

(Από τη συλλογή «ΜΕΤΑ ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ»)

Aixmi.gr

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2015

Πατριωτισμός και Δημοκρατία: Σχήμα οξύμωρο; (Από μια έκθεση μαθητή)

Το παρακάτω κείμενο (θα μπορούσε να) είναι μια έκθεση μαθητή των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού, ή των πρώτων του Γυμνασίου. Κι όπως λένε, την αλήθεια τη μαθαίνεις είτε από μικρό, είτε από τρελό. Εν προκειμένω, μόνο τρελός δεν δείχνει ο νεαρός κειμενογράφος!

Γράφει:

Τον πατέρα μου τον άκουγα πάντα να λέει ότι πιστεύει πολύ στη Δημοκρατία, γιατί είναι το καλύτερο και πιο δίκαιο πολίτευμα. Προχθές, όμως, μιλώντας με ένα φίλο του στο τηλέφωνο, ήταν πολύ απογοητευμένος και έλεγε πως αμφιβάλλει πια γι’ αυτήν. Την καταντήσαμε, είπε, «ασύμβατη με τη φιλοπατρία», και κάναμε τη Δημοκρατία και τον πατριωτισμό να φαίνονται μαζί σαν «σχήμα οξύμωρο».

Επειδή τις ελληνικούρες του πατέρα μου δεν τις πολυ-καταλαβαίνω, μόλις έκλεισε το τηλέφωνο του ζήτησα να μου εξηγήσει με απλά λόγια τι ήθελε να πει. Κι αυτός μου διηγήθηκε, τότε, μια φανταστική ιστορία, κάτι σαν «αλληγορία» ή «παραβολή», όπως την είπε:

Στην άκρη ενός μεγάλου και φαρδύ δρόμου, στεκόταν μια γιαγιούλα που ήθελε να περάσει στην απέναντι πλευρά. Φαινόταν σα να μην ένιωθε μεγάλη εμπιστοσύνη στα πόδια ή στα μάτια της, γιατί δίσταζε να ξεκινήσει. Κάποια στιγμή, την είδαν οι δύο εγγονοί της που κάθονταν σε μια καφετέρια κάπου εκεί κοντά, και έτρεξαν προς το μέρος της. Κι εκείνη υποσχέθηκε να δώσει κάτι λιγοστά κέρματα που είχε στην ποδιά της σ’ εκείνον που θα τη βοηθούσε να περάσει απέναντι. Οι εγγονοί τότε άρχισαν να τσακώνονται άγρια μεταξύ τους για το ποιος θα τη βοηθήσει. Έλεγαν άσχημες κουβέντες και χτυπούσαν ο ένας τον άλλο.

Τότε η γιαγιά είπε σε έναν απ’ τους δύο να την περάσει απέναντι, και στον άλλο να μείνει πίσω αλλά να έχει το νου του μήπως ο πρώτος χρειαστεί κάποια βοήθεια. Μόλις όμως ξεκίνησαν να περπατούν, ο άλλος εγγονός, που δεν έμεινε πίσω, άρχισε να κλωτσάει και να βάζει τρικλοποδιές στον πρώτο που παραλίγο να πέσει και να ρίξει κάτω και τη γιαγιά!

Εκείνη τότε είπε στον άλλο να την αναλάβει αυτός, αφού τόσο πολύ το ήθελε. Όμως, ο πρώτος εγγονός άρχισε κι εκείνος, τώρα, να χτυπάει και να κλωτσάει τον δεύτερο, και λίγο έλειψε να τον πετάξει κάτω μαζί με τη γιαγιά! Μετά ανέλαβε πάλι τη γιαγιά ο πρώτος εγγονός. Και πάλι μετά ο δεύτερος, που έβαλε τρικλοποδιά στον πρώτο. Κι αυτό γινόταν ξανά και ξανά, έτσι που η γιαγιά δεν έφτανε ποτέ στην απέναντι πλευρά του δρόμου.

Ώσπου κάποια στιγμή σώθηκαν τα κουράγια και των δύο εγγονών, και ζήτησαν από κάποιον ξένο, που φαινόταν πιο γεροδεμένος απ’ αυτούς, να τους βοηθήσει. Κι εκείνος πράγματι πέρασε τη γιαγιά απέναντι. Για τον κόπο του, όμως, ζήτησε και πήρε τη μία από τις δυο φρατζόλες ψωμί που η καημένη η γιαγιά είχε μόλις αγοράσει από το φούρνο!

Ρώτησα, τότε, τον πατέρα μου: «Μα, αφού οι εγγονοί πρέπει, λογικά, να αγαπούσαν τη γιαγιά τους, γιατί δεν τη βοήθησαν κι οι δυο μαζί να περάσει απέναντι στο δρόμο, αλλά τσακώνονταν ποιος θα την περάσει από μόνος του;» Τότε εκείνος γέλασε και μου είπε: «Τα κέρματα, παιδί μου. Τα κέρματα!» Και μετά συνέχισε:

«Φαντάσου, τώρα, ότι η γιαγιά είναι η Πατρίδα, και η οφειλόμενη προς αυτήν αγάπη είναι η φιλοπατρία, ο πατριωτισμός. Ο δρόμος που πρέπει να διασχίσει η γιαγιά είναι οι δύσκολοι καιροί που περνάμε, που απαιτούν να είμαστε μονιασμένοι και να αγωνιζόμαστε όλοι μαζί για έναν κοινό σκοπό. Πες, τώρα, ότι οι δύο ιδιοτελείς εγγονοί είναι τα πολιτικά κόμματα που, αντί να συνεργάζονται για το καλό της Πατρίδας, αγωνίζονται το ένα ενάντια στο άλλο για την κουτάλα της εξουσίας. Και ο επίσης ιδιοτελής ξένος, που βοήθησε τη γιαγιά για ένα καρβέλι ψωμί, είναι όλοι εκείνοι οι ξένοι στους οποίους καταφεύγουμε για βοήθεια όταν τα ανάξια πολιτικά κόμματα – μα κι εμείς οι αντάξιοί τους που τα ψηφίζουμε – οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή. Τέλος, φαντάσου ότι η δυνατότητα της γιαγιάς να διαλέγει ποιο από τα δυο παλιόπαιδα θα την περάσει απέναντι, καθώς και το δικαίωμα αυτών των παλιόπαιδων να καυγαδίζουν μεταξύ τους εις βάρος της ασφάλειας και της οικονομίας της γιαγιάς, είναι αυτό που λέμε… χμμ… Δημοκρατία. Κατάλαβες;»

Κούνησα το κεφάλι μου, αν και δεν ήξερα τι ακριβώς πάει να πει αυτό το «ιδιοτελείς». Εκείνο που κατάλαβα εγώ, ήταν πως η φιλοπατρία και η Δημοκρατία είναι πράγματα αταίριαστα μεταξύ τους, αφού, όπως φαίνεται, η Δημοκρατία κάνει τους ανθρώπους εγωιστές που ενδιαφέρονται πιο πολύ για το συμφέρον του κόμματος που υποστηρίζουν, παρά γι’ αυτό της πατρίδας τους.

Το είπα, όμως, στον πατέρα μου κι εκείνος γέλασε: «Όχι, παιδί μου, δεν φταίει η Δημοκρατία! Όχι τουλάχιστον αυτή που οραματίστηκαν οι πρόγονοί μας. Είναι το πώς την καταντήσαμε εμείς σήμερα που την καθιστά ασύμβατη με τον πατριωτισμό. Σαν να λέμε, φιλοπατρία και Δημοκρατία κατέληξαν να αποτελούν μαζί σχήμα οξύμωρο!»

Καθιστά ασύμβατη… Σχήμα οξύμωρο… Αυτός ο πατέρας μου έχει πάντα τον τρόπο να με μπερδεύει όταν μιλάει!

Μαθητής Γ. Π.

Aixmi.gr

Οι καλοί και οι κακοί μπουκαδόροι!...

Του Χρήστου Μιχαηλίδη

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, οπαδοί της ΑΕΚ εισέβαλαν στο γραφείο του Δημάρχου της Νέας Φιλαδέλφειας, Άρη Βασιλόπουλου, και διέκοψαν συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου με θέμα το εάν θα δοθεί ή όχι άδεια για το (ξανα) κτίσιμο γηπέδου της ομάδας εκεί που ήταν πάντα.

Ειπώθηκε ότι οι οπαδοί είχαν «άγριες προθέσεις». Δεν το γνωρίζω, και δεν το αμφισβητώ. Ποτέ δεν είχα εκτίμηση στην επιθετική αυτή μερίδα της ομάδας μου. Εν πάση περιπτώσει, κλήθηκαν τα ΜΑΤ και κάποιοι από αυτούς συνελήφθησαν. Την Παρασκευή προσήχθησαν στην Ευελπίδων για να δικαστούν.

Την εβδομάδα αυτή, άλλος οπαδός της ΑΕΚ βρέθηκε στην Αίθουσα του Ροδινιού της Ρόδου, κατά τη διάρκεια προεκλογικής ομιλίας του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα. Φορούσε κασκόλ της ομάδος, και φώναζε συνθήματα υπέρ της ΑΕΚ και εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας πως και αυτός φέρει ευθύνη που ο εκλεγείς με τις ψήφους του Δήμαρχος Αρης Βασιλόπουλος εμποδίζει να κτιστεί νέο γήπεδο της ομάδας στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τοπικού Τύπου (κυκλοφόρησαν και σχετικά βίντεο), ο εν λόγω οπαδός, κάτοικος της Ρόδου, «απομακρύνθηκε σηκωτός από άνδρες της προσωπικής ασφαλείας του Τσίπρα».

Και τα δύο αυτά περιστατικά επικρίθηκαν, ορθώς κατά τη γνώμη μου, από τον φίλα προσκείμενο προς τον ΣΥΡΙΖΑ Τύπο, αλλά και από πολλά στελέχη του κόμματος.

Που όμως, όλοι αυτοί, δεν έπραξαν κάτι ανάλογο σε άλλες, όχι παρόμοιες, αλλά πολύ πιο κραυγαλέες περιπτώσεις «εισβολής» και «διατάραξης».

Ενδεικτικά, όλοι θυμόμαστε τους φοιτητές (;):

- Που έριξαν τούρτα στο πρόσωπο του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης, Ιωακείμ Γρυσπολάκη, το 2009, επειδή εκείνος συμφωνούσε με τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις της τότε υπουργού Μαριέττας Γιαννάκου, ενώ αυτοί δεν συμφωνούσαν…

- Που έκτισαν με τούβλα και τσιμέντο την ίδια χρονιά το γραφείο του αντιπρύτανη του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Αθανασίου Καραμπίνη, επειδή εκείνος έκανε αγωγή εναντίον φοιτητή που τον κατηγόρησε για διασπάθιση δημοσίου χρήματος.

- Που επιτέθηκαν το 2008 στον τότε Πρύτανη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Αναστάσιο Μάνθο, αντιδρώντας στην σύνταξη 4ετών συμβάσεων προγραμματισμού ανάμεσα στο ΑΠΘ και το Υπ. Παιδείας. Τον γρονθοκόπησαν στο κεφάλι και στον αυχένα, και τον έστειλαν στο νοσοκομείο.

- Που κατέστρεψαν το γραφείο του καθηγητή Βασσάλου, και τον απείλησαν να τον σκοτώσουν, επειδή δεν ενέδωσε, το 2006, στις απαιτήσεις τους να γίνει διπλή εξεταστική περίοδος τον Σεπτέμβρη, θεωρώντας αυτό το πράγμα «εκτός πραγματικότητας και πανεπιστημιακής σοβαρότητητας». Και, πιο πρόσφατα:

- Που εισέβαλαν στο γραφείο του αντιπρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Καλοκαιρινού, βρίζοντάς τον και εγκαλώντας τον για θέματα μη τήρησης της καθαριότητας στα ΑΕΙ.

Ας σταθώ μόνο στο τελευταίο, που μπορώ ευκολότερα να το συγκρίνω με την εισβολή των ΑΕΚτζήδων στο γραφείο του Δημάρχου, που και εγώ καταδικάζω διότι είναι μακριά από την προσωπική μου ιδεολογία κάθε μορφή βίας, ακόμα και όταν αυτή χρησιμοποιείται ως άμυνα εναντίον μιας άδικης πράξης.

Δεν θέλω καν να σκέφτομαι τι θα γινόταν, και τι θα έγραφε ο αποκαλούμενος «προοδευτικός» και «αδέσμευτος» Τύπος, εάν κατέφθαναν και στην Πρυτανεία ΜΑΤ, συλλάμβαναν τους εισβολείς φοιτητές και παραπέμπονταν σε δίκη. Χαμός θα γινόταν. Έξω από την ΓΑΔΑ. Έξω από την Ευελπίδων. Έξω στους δρόμους. Έξω, στα πρωτοσέλιδα των «υπέρ της ελευθερίας επιλεγμένων διαδηλωτών» εφημερίδων.

Γιατί «κατάπιαν» όμως, κοινώς «έκαναν γαργάρα», αν δεν υποστήριξαν κιόλας, την ΑΕΚτζήδικη «καταστολή»; Υπάρχει αποδεκτή «εισβολή και διαταραχή» και μη αποδεκτή; Αυτοί που δέρνουν έναν πρύτανη και κτίζουν το γραφείο του είναι «επαναστάτες», και οι άλλοι που εισβάλουν στο γραφείο Δημάρχου απειλώντας τον, έστω, για να κτίσει γήπεδο για μια ποδοσφαιρική ομάδα είναι «κωλόπαιδα» και «αλήτες»;

Ποιος το αποφασίζει αυτό; Ποιος επιλέγει και ξεχωρίζει τον «καλό» από τον «κακό» ταραξία;

Το κόμμα και οι ισντρούχτορές του; Η εφημερίδα και η γενική συνέλευση των συντακτών της; Ή κάποιο «καταστατικό συνειδήσεως», όπως μου είπε μια φορά παλιός συνάδελφός μου στην εφημερίδα και ακόμα γελάω;

Όπως και να 'χει, δεν θέλω να πω τι μου θυμίζει η πρακτική αυτή. Είναι βαριά κουβέντα, και θα αποπροσανατολίσει τη συζήτηση από εκεί που την πήγα.

Ή καταδικάζουμε τη βία σε κάθε της μορφή, από όποιον και εάν την διαπράττει, ή χωρίζουμε τους πολίτες σε κατηγορίες ανάλογα με ταμπέλες που θα τους κολλήσουμε εμείς, και τους μεν θα καταδικάζουμε, τους δε θα αθωώνουμε.

Ας αποφασίσουμε, επιτέλους, για να ξέρουμε τουλάχιστον όλοι για τον καθένα «πού πατά και πού πηγαίνει»…

ΥΓ.: Εννοείται πως όσα αναφέρω για τους μπουκαδόρους φοιτητές και οπαδούς, ισχύουν και για κάθε άλλη περίπτωση παρόμοια, απ’ όποιον και αν εκδηλώνεται.

Πηγή: Protagon.gr

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015

Μάθημα δημοκρατίας: "Για την ΑΕΚ έχουν έρθει, αλλά δεν τα πέρασε η συντακτική ομάδα"

Κατά τη διάρκεια της διαδικτυακής του συνέντευξης, ο Αλέξης Τσίπρας απόρησε καθώς δεν ερωτήθηκε από το κοινό που συμμετείχε μέσω του hashtag #asktsipras, σχετικά με το θέμα της κατασκευής του γηπέδου της ΑΕΚ. Διαβάστε την... αποστομωτική απάντηση του δημοσιογράφου.

Ο Αλέξης Τσίπρας, σε συνέντευξη που παραχώρησε, απάντησε σε ερωτήσεις στο Twitter μέσω της διαδικτυακής έκδοσης της εφημερίδας "Αυγή". Απόρησε όμως με το γεγονός ότι δεν έλαβε μηνύματα από ΑΕΚτζήδες για το θέμα του γηπέδου.

"Καλά ρε παιδιά, κανένα μήνυμα για την ΑΕΚ δεν έχει έρθει;", ρώτησε, γελώντας, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως την απάντηση που έλαβε, σίγουρα δεν την περίμενε: "Για την ΑΕΚ έχουν έρθει, αλλά δεν τα πέρασε η συντακτική ομάδα".

Ο ίδιος έδειξε αρχικά ξαφνιασμένος, ωστόσο στη συνέχεια δεν τοποθετήθηκε καθόλου πάνω στο θέμα του γηπέδου της "Ένωσης".

Δείτε το σχετικό στιγμιότυπο:



(Πηγή: Contra.gr)

Σχόλιο Aekphile:

"Δημοκρατικό" δείγμα γραφής από υποψήφιο σύστημα εξουσίας! Κατά τα άλλα, η κυρία Ρένα Δούρου σκιάχτηκε από ένα γελοίο "δυσφημιστικό" δημοσίευμα που, υποτίθεται, την εξέθετε στα μάτια των φίλων της ΑΕΚ. Μόνο που το παιχνίδι μπορεί να χαθεί, τελικά, με αυτογκόλ, στο στοιχειωμένο χωράφι -πρώην γήπεδο- της Φιλαδέλφειας...

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

Παρέμβαση από το Γραφείο Τύπου Περιφέρειας Αττικής σχετικά με χθεσινό δημοσίευμα

Από το Γραφείο Τύπου Περιφέρειας Αττικής, έλαβα σήμερα (14/1) ένα mail με θέμα: "Περί παύσεως αναπαραγωγής δυσφημιστικού δημοσιεύματός σας". Αναφέρει τα εξής:

Κύριοι, 
Με δεδομένο ότι αναπαράγετε το συκοφαντικό, δυσφημιστικό και εκβιαστικό περιεχόμενο ιστοσελίδας την οποία διαψεύδει το Σωματείο Εργαζομένων Ναυπηγείων Ελευσίνος (ΣΕΝΕ):
α) σας αποστέλλουμε την ανακοίνωση του Σωματείου των Εργαζομένων (σ.σ: επισυνάπτεται),
β) σας καλούμε όπως προβείτε άμεσα εντός των επόμενων 24 ωρών στην αφαίρεση του εν λόγω κειμένου. Σε διαφορετική περίπτωση θα προσφύγουμε στη Δικαιοσύνη και παράλληλα θα προβούμε στις νόμιμες ενέργειες και ενώπιον του κυρίου Μανώλη Σφακιανάκη, επικεφαλής της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, ο οποίος έχει ήδη ενημερωθεί και αναμένει την καταγγελία μας, για την άρση του ηλεκτρονικού απορρήτου καθόσον μέσω της ανάρτησης υφίστανται περαιτέρω στοιχεία, τα οποία και θα μας γνωστοποιηθούν.

Πριν τοποθετηθώ επί της ουσίας του θέματος, λίγες παρατηρήσεις για την ίδια τη σύνταξη του κειμένου:

Κατά πρώτον, ο τίτλος του είναι αδόκιμος! Πώς είναι δυνατό να αναπαράγω εγώ ο ίδιος ένα δικό μου δημοσίευμα; Άρα, είτε θα έπρεπε να γραφεί: "Περί παύσεως αναπαραγωγής δυσφημιστικού δημοσιεύματος" (κάποιων άλλων συντακτών), είτε, εναλλακτικά, "Περί παύσεως ανάρτησης δυσφημιστικού κειμένου σας".

Κατά δεύτερον, μπορεί το δημοσίευμα να ήταν (και όντως ήταν, εν αγνοία μου!) συκοφαντικό και δυσφημιστικό, κατά ποία έννοια, όμως, ήταν "εκβιαστικό";

Τέλος, αποκαλύπτομαι για τη σαφήνεια του κειμένου: "...θα προβούμε στις νόμιμες ενέργειες και ενώπιον (sic) του κυρίου Μανώλη Σφακιανάκη, επικεφαλής της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, ο οποίος έχει ήδη ενημερωθεί και αναμένει την καταγγελία μας, για την άρση του ηλεκτρονικού απορρήτου καθόσον μέσω της ανάρτησης υφίστανται περαιτέρω στοιχεία, τα οποία και θα μας γνωστοποιηθούν." (???)

Έστειλα στο Γραφείο Τύπου της κυρίας Περιφερειάρχου το εξής απαντητικό mail:

Αγαπητοί, 
Την ανάρτηση, φυσικά, την αφήρεσα. Όχι από το φόβο κυρώσεων, αλλά από σεβασμό στην αλήθεια (την οποία ευχαριστώ που μου γνωστοποιήσατε). Αναρωτιέμαι, εν τούτοις, αν άξιζε τέτοια σπουδή και τέτοιας κλίμακας κινητοποίηση εκ μέρους σας για ένα κυριολεκτικά αστείο ζήτημα! Βέβαια, ως γνωστόν, διερχόμεθα προεκλογική περίοδο, και κάθε (αδίκως προκαλούμενη, έστω) απώλεια ψήφων από το χώρο των φίλων της ΑΕΚ, μπορεί να έχει εκλογικό κόστος στο κόμμα της Κας Περιφερειάρχου... 
Ως ένας εκ των προαναφερθέντων ψηφοφόρων, θα ήθελα να την ενημερώσω ότι το κόμμα της δυσφημούν πολύ περισσότερο οι λόγοι και οι πράξεις των ίδιων των στελεχών του απέναντι στον κόσμο της ΑΕΚ, παρά ένα ασήμαντο, γελοίο δημοσίευμα που ελάχιστης έτυχε προσοχής! Η δε αντίδρασή της στο τελευταίο, η οποία μόνο πανικό προδίδει, μάλλον συμβάλλει στη δυσφήμηση αυτή, παρά την αποτρέπει... 
Με εκτίμηση,
Κώστας Παπαχρήστου

Κάθε περαιτέρω σχολιασμός, νομίζω περιττεύει...

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

Μελισσανίδης - Τσίπρας: Συμβουλές των μεγάλων προς τους νέους!

Με τα κόμματα δεν ανακατεύομαι, κι ούτε τρέφω την παραμικρή συμπάθεια για δαύτα! Όμως, αυτό το... μεταλλαγμένο κομματικό σποτ αξίζει να το δείτε!


Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015

Η θρησκεία σε ερωτήσεις (δίχως απαντήσεις)…


Φίλες και φίλοι αναγνώστες του Aixmi.gr, Καλή Χρονιά! Εγκαινιάζω την προσωπική αρθρογραφία του 2015 σε μια στιγμή που η ανθρωπότητα (τουλάχιστον, το κομμάτι της που δικαιούται να θεωρεί τον εαυτό του πολιτισμένο) συγκλονίζεται από ένα ακόμα αποτρόπαιο έγκλημα θρησκευτικού φανατισμού. Και ο χρονικός ορίζοντας της λέξης «ακόμα» είναι βραχύς, αφού πρόσφατες είναι οι εφιαλτικές εικόνες αποκεφαλισμών και άλλων πράξεων θηριωδίας στο όνομα κάποιας θρησκευτικής πίστης...

Βλέποντας την ιστορία των θρησκειών διαχρονικά, έχω την αίσθηση (και ας με διορθώσουν οι αναγνώστες) ότι καμία δεν βρίσκεται στο απυρόβλητο της ιστορικής κριτικής σε ό,τι αφορά τη στάση της απέναντι στην αντίθετη άποψη. Και πώς να συμβιβαστεί, αλήθεια, ο (συχνά φανατικός) δογματισμός με την ελευθερία της σκέψης που προϋποθέτει το δικαίωμα στην αμφισβήτηση; Όμως, υπάρχει ένα πιο θεμελιώδες και κρίσιμο ερώτημα που αφορά αυτή τούτη την ιδέα της θρησκείας, γενικά: Πόσο συμβατή είναι αυτή με την αναζήτηση (ακόμα περισσότερο, την εύρεση και την απόλυτη γνώση) της Αλήθειας περί της Ουσίας του Θείου;

Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να μεταφέρω στους αναγνώστες του Aixmi.gr κάποιους προβληματισμούς που είχαμε διατυπώσει παλιότερα σε ένα σύντομο άρθρο στο «ΒΗΜΑ». Γνωρίζω ότι το θέμα είναι ευαίσθητο για πολλούς. Σκοπός αυτής της συζήτησης, όμως, δεν είναι να προκαλέσει αντιδράσεις και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, αλλά να λειτουργήσει ως αφετηρία ενός γόνιμου διαλόγου. Έστω και ανάμεσα σε διαφωνούντες...

Παραθέτω (με τροποποιήσεις και βελτιώσεις) το κείμενο που δημοσιεύθηκε στο «ΒΗΜΑ» στις 11/10/2012:

------------------------------------------------------

Οι απόψεις που εκτίθενται σ’ αυτό το σύντομο άρθρο ούτε πρωτότυπες είναι, ούτε συνιστούν βαθιά ανάλυση πάνω σε ένα δύσκολο κι ευαίσθητο θέμα. Εξαιρετικές αναλύσεις μπορεί να βρει άφθονες ο επισκέπτης του Διαδικτύου (ακόμα και στην ελληνική γλώσσα), για να μην αναφερθώ στα κλασικά δοκίμια μεγάλων φιλοσόφων όπως ο Bertrand Russell. Ταπεινός σκοπός αυτού του κειμένου είναι η ελάχιστη συμβολή του στην αποτροπή μιας δεδομένης «ετικετοποίησης» ανθρώπων με βάση τις επιλογές τους σε θέματα θρησκείας. Έτσι όπως εύκολα τοποθετούνται, γενικά, οι ετικέτες σ’ αυτό τον τόπο...

Έχουμε συνηθίσει να δεχόμαστε την δήλωση θρησκευτικής πίστης ως μέρος του αυτοπροσδιορισμού ενός ατόμου. Η απουσία, δε, μιας τέτοιας δήλωσης οδηγεί εξ ορισμού στον χαρακτηρισμό του ατόμου ως «άθεου».

Το ότι ένας άθεος είναι άθρησκος, είναι, ασφαλώς, αυτονόητο. Το ζητούμενο είναι κατά πόσον ισχύει το αντίστροφο. Δηλαδή, κατά πόσον ο άθρησκος (αυτός, δηλαδή, που αρνείται να περιχαρακώσει την πίστη του στα δογματικά στεγανά οποιασδήποτε θρησκείας) είναι αναγκαία άθεος. Ή, κατά λογική ισοδυναμία, κατά πόσον ο μη-άθεος (αυτός που δεν αρνείται την πίστη σε ένα Υπέρτατο Ον) είναι αναγκαία θρήσκος (δηλώνει πίστη σε κάποια θρησκεία). Κάτι τέτοιο προϋποθέτει, κατ’ ελάχιστον, ότι η ίδια η ιδέα της θρησκείας είναι συμβατή με την πίστη σε μία Αρχή που κωδικοποιείται από τον άνθρωπο – και την ίδια τη θρησκεία – με το όνομα «Θεός».

Το ερώτημα που θέτουμε είναι αν αυτή η προϋπόθεση συμβατότητας καταρχήν πληρούται. Ερώτημα κρίσιμο, αφού μια αρνητική απάντηση οδηγεί αναπόφευκτα σε ένα δεύτερο, ακόμα σοβαρότερο ερώτημα: Κατά πόσον θα μπορούσε κάποιος να κατηγορήσει την ίδια τη θρησκεία ως «βλάσφημη»!

Θα περιοριστούμε σε δύο, μόνο, σημεία που θεωρούμε βασικότερα:

1. Σύμφωνα με τη θρησκεία, ο άνθρωπος είναι σε θέση να γνωρίζει (μερικώς, τουλάχιστον) τη φύση του Θεού. Για παράδειγμα, η Χριστιανική θρησκεία αναφέρεται στο τρισυπόστατο της φύσης αυτής (Τριαδικό Δόγμα). Συσχετίζει, έτσι, μια υπερβατική έννοια (Θεός) με έναν φυσικό αριθμό (τρία). Οι φυσικοί αριθμοί, όμως (οι οποίοι, εκτός των άλλων, υπόκεινται στον περιορισμό του διακριτού) είναι εφεύρημα των ανθρώπων για πρακτικούς, κυρίως, σκοπούς (π.χ., καταμέτρηση αντικειμένων). Έτσι, μια υπερβατική έννοια που ξεπερνά τα όρια της ανθρώπινης διάνοιας, εμπειρίας και λογικής, μοιάζει να συρρικνώνεται ώστε να προσαρμοστεί στα ανθρώπινα μέτρα. Πόσο απέχει ο εξορθολογισμός αυτός της έννοιας του Θεού από την βλασφημία;

2. Στο πλαίσιο της ανθρωπομορφικής εικόνας του Θεού, όπως την περιγράφει η θρησκεία (και όχι μόνο η Χριστιανική), Εκείνος εμφανίζεται με τις πλέον απεχθείς ανθρώπινες αδυναμίες: ματαιοδοξία, ζηλοτυπία, μνησικακία, σκληρότητα, εκδικητικότητα… Στον αντίποδα, και καθ’ υπέρβαση των ορίων τόσο της κοινής λογικής, όσο και της διαλεκτικής του μεταφυσικού, υπάρχει ταυτόχρονα η αγάπη Του για τον άνθρωπο (κορυφαίο – υποτίθεται – δημιούργημά Του)! Πόσο μακριά βρίσκεται ο οξύμωρος αυτός ανθρωπομορφισμός του Θεού από την βλασφημία;

Οι παραπάνω επισημάνσεις – και άλλες που θα μπορούσαν να αναφερθούν σε ένα εκτενέστερο άρθρο – θέτουν το ερώτημα, κατά πόσον ο δογματικός εξορθολογισμός και η κατ’ ουσίαν «εκκοσμίκευση» του υπερβατικού, που επιχειρεί να επιβάλει με αδιαπραγμάτευτη βεβαιότητα η θρησκεία, είναι σε αρμονία με την πίστη σε ένα Υπέρτατο Ον και δεν αποτελούν, αντίθετα, πράξεις βλασφημίας εκ μέρους του ανθρώπου. Από την απάντηση στο ερώτημα αυτό εξαρτάται και η συμβατότητα της θρησκείας με την ίδια την ιδέα του Θεού.

Με άλλα λόγια, η ζητούμενη απάντηση θα δικαιώσει ή θα καταρρίψει, ανάλογα, τη μομφή της εξ ορισμού «αθεΐας» προς όσους δεν δηλώνουν υποταγή σε προκατασκευασμένα δόγματα που επιβάλλουν την πίστη, αντί να την εμπνέουν...

Προσθέτω ένα αναγκαίο υστερόγραφο στην παρούσα, αναθεωρημένη εκδοχή του άρθρου: Τα όσα αναφέραμε αποτελούν ακαδημαϊκούς και μόνο προβληματισμούς, και σε καμία περίπτωση δεν επιχειρούν να υποβαθμίσουν τον κοινωνικό ρόλο και την κοινωνική σημασία της Εκκλησίας! Υπάρχουν άνθρωποι που, ακόμα κι αν δεν έχουν έντονα ανεπτυγμένη θρησκευτική πίστη, βρίσκουν στην Εκκλησία ένα ζεστό καταφύγιο από τα προβλήματα και τα αδιέξοδα της ζωής. Και, καθώς το γράφω αυτό, μου έρχεται στο νου η εικόνα της μητέρας μου να περιμένει ανυπόμονα τον πρώτο ήχο της καμπάνας, τις Κυριακές των καλοκαιριών στην Εύβοια...

Aixmi.gr

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

Ανακοίνωση ORIGINAL 21 (προς ΣΥΡΙΖΑ)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:

Το τελευταίο διάστημα αναλάβαμε την πρωτοβουλία και δώσαμε το "παρών" σε δύο Δημοτικά Συμβούλια του Δήμου Ν. Φιλαδέλφειας, ενώ πραγματοποιήσαμε και μία απευθείας συνάντηση με τον Δήμαρχο όπου διαπιστώσαμε ορισμένα πράγματα τα οποία θέλουμε να γνωστοποιήσουμε σε όλο τον κόσμο της ΑΕΚ.

Η πιο ξεκάθαρη διαπίστωση είναι ότι έχουμε απέναντί μας, εχθρό και πολέμιο του σχεδίου για τη δημιουργία της "Αγιά Σοφιάς" στον ιστορικό χώρο της Ν. Φιλαδέλφειας, τον Άρη Βασιλόπουλο, τον άνθρωπο που δυστυχώς μία μειοψηφία Φιλαδελφειωτών έχρισε Δήμαρχο της προσφυγικής γειτονιάς μας, που για κάθε ΕΝΩΣΙΤΗ, όπου και αν κατοικεί, είναι το σπίτι του. Ο νεόκοπος πολιτικός που βρήκε την ευκαιρία μέσω του ζωτικού ζητήματος της ομάδας μας να κάνει επαναστατική γυμναστική, εκτός από ανακόλουθος στις απόψεις του είναι και μεγάλος ψεύτης.

Πρόκειται για τον άνθρωπο που μας είπε ότι το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας που ψήφισε το καλοκαίρι η Βουλή, μέσω του περιβόητου άρθρου 82, ανοίγει την κερκόπορτα για να δοθούν τα άλση σε ιδιωτικά συμφέροντα. Ο δραστήριος "πολιτικός" βέβαια ξέχασε να μας πει ότι το άρθρο 82 (που μετά την απόσυρση του Ρυθμιστικού Σχεδίου Θεσσαλονίκης από το νομοσχέδιο έγινε άρθρο 43) που ψηφίστηκε για να στηρίξει το άρθρο 81 που ενδιέφερε εμάς (έγινε άρθρο 42 για το ίδιο λόγο), καταργήθηκε μετά από μερικές ημέρες με την ψήφιση νέου νόμου (του 4280) ακριβώς για να μην μπορεί να γίνει αυτό για το οποίο ο "ευαισθητοποιημένος οικολογικά" Δήμαρχος μας εξέφρασε τους φόβους του (sic) ρίχνοντας την μπανανόφλουδα και όποιος την πατήσει.

Πρόκειται για τον άνθρωπο που μας είπε ότι σύμφωνα με μετρήσεις που έκανε η τεχνική υπηρεσία του Δήμου, το παλιό γήπεδο καταλάμβανε 24 στρέμματα ενώ το νέο που προβλέπεται να δημιουργηθεί με το σχέδιο της "Αγιά Σοφιάς" θα καταλαμβάνει 23,5 στρέμματα. Δηλαδή, ο τσακωμένος με την αλήθεια Δήμαρχος, επικοινωνεί προς τα έξω ότι το σχέδιο "Αγιά Σοφιά" είναι φαραωνικό και θα καταστρέψει το Άλσος, γνωρίζοντας ότι κοροϊδεύει την κοινή γνώμη και κυρίως τους κατοίκους της Ν. Φιλαδέλφειας και εναντιώνεται σε ένα σχέδιο που προβλέπει ελάχιστους εμπορικούς χώρους οι οποίοι περιορίζονται σε ένα καφενείο, σε ένα παραδοσιακό κουρείο και σε ένα στιλβωτήριο!!! Ξεχνάει να αναφέρει ότι τα επιπλέον στρέμματα δίνονται στην ΑΕΚ όχι για να χτίσει πάνω σε αυτά ανύπαρκτα εμπορικά κέντρα αλλά για να αποσυμφοριστεί ο χώρος μπροστά από τις παρακείμενες κατοικίες της οδού Καππαδοκίας μεταφέροντας τα όρια του γηπέδου 17 μέτρα ανατολικά και 5 μέτρα βόρεια, έτσι ώστε να δημιουργηθεί πεζόδρομος που θα κάνει πιο ασφαλή τη λειτουργία του γηπέδου τις δύο φορές το μήνα που θα παίζει εκεί η ομάδα και θα διευκολύνει την πεζή πρόσβαση των επισκεπτών του Άλσους.

Πρόκειται για τον άνθρωπο που κάλεσε άρον-άρον Δημοτικό Συμβούλιο την προτελευταία ημέρα του χρόνου προκειμένου να προλάβει την προθεσμία υποβολής προσφυγής στο ΣτΕ εναντίον της απόφασης του Δασαρχείου (που αυτός ερμηνεύει ως διοικητική πράξη) να απορρίψει το αίτημά του για αναδάσωση και των 2,4 στρεμμάτων του Άλσους που παραχωρήθηκαν στην ΑΕΚ, ξεχνώντας όμως να αλλάξει την απόφαση που στις 23/10/2013 είχε ψηφίσει το προηγούμενο Δημοτικό Συμβούλιο και με την οποία είχε εγκριθεί η επιστροφή στην ΑΕΚ της έκτασης που για πολλά χρόνια και εντελώς παράνομα καταλαμβάνουν και χρησιμοποιούν ως πάρκινγκ τα δημοτικά απορριμματοφόρα πίσω από την παλιά Θύρα 21 (ο Δήμος δηλαδή ζητάει από το Δασαρχείο να κρίνει αναδασωτέα μία έκταση που από πέρυσι έχει αποφασίσει να μας επιστρέψει για να προστεθεί στο οικόπεδο μας, χωρίς να έχει πρώτα αναιρέσει αυτή την απόφαση!!!). Αυτός ο "επαναστάτης" φρόντισε να καλέσει και τα "υπό κατάργηση" ΜΑΤ για να απομακρύνουν μόνο εμάς, τους "τραμπούκους" και "μπράβους", από την αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, αποδεικνύοντας τη φασιστική νοοτροπία τόσο του ίδιου όσο και των μελών της παράταξης του που, κρυπτόμενοι πίσω από τις ασπίδες των μισητών κατά τα άλλα ματατζήδων και φορώντας βέβαια πάντα τις παλαιστινιακές μαντίλες τους, μας έκαναν χειρονομίες.

Πρόκειται για τον άνθρωπο που στη συνάντηση που είχαμε μαζί του μας εξέφρασε την ανησυχία του για την τύχη των Ερασιτεχνικών τμημάτων μας επειδή το σχέδιο για την "Αγιά Σοφιά" δεν προβλέπει εγκαταστάσεις για τη στέγασή τους, όταν τα τμήματα αυτά ταλαιπωρούνται διαρκώς αναζητώντας έδρα για αγώνες και προπονήσεις και συναντούν την επανειλημμένη άρνηση του Δήμου να συμβάλει στη λύση του προβλήματος. Το μίσος τους για την ΑΕΚ τους κάνει να φτάνουν στο σημείο να απειλούν ότι θα προσφύγουν εναντίον του παραχωρητηρίου του οικοπέδου μας που εκδόθηκε το 1934 και θα ζητήσουν την ανάκλησή του, χρησιμοποιώντας ως επιχειρήματα αυτά που αναφέρει για τη στέγαση όλων των τμημάτων!!!

Πρόκειται για τον άνθρωπο που η "οικολογική του ευαισθησία" χτυπάει κόκκινο για το θέμα του γηπέδου μας αλλά για το καθόλα παράνομο κτίσμα του Κενταύρου εξαγγέλλει ότι θα ξεκινήσει τη διαδικασία τακτοποίησης και νομιμοποίησής του (και δεν είναι μόνο η καφετέρια "Κένταυρος" παράνομα χτισμένη μέσα στο Άλσος).

Ο ανθρωπάκος αυτός και η παράταξή του που μας είπαν τα παραπάνω ψηφίστηκαν και είναι δημοτική αρχή με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και έφτασε πλέον η ώρα που το κόμμα τους θα πρέπει να πάρει θέση και να μας πει αν στηρίζει τον απίθανο αυτό τύπο με τα ψέματα και τις παλινωδίες του. ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ εν όψει των εκλογών να ξεκαθαρίσει, χωρίς γενικότητες του τύπου "όλοι θέλουμε να γίνει το γήπεδο της ΑΕΚ", αν ερχόμενος στην εξουσία θα καταργήσει το νόμο που ψηφίστηκε το καλοκαίρι, όπως ο απίθανος Βασιλόπουλος υπονόησε σε πρόσφατη συνέντευξή του, για να γνωρίζει και ο κάθε ΑΕΚΤΖΗΣ ψηφοφόρος τι θα ψηφίσει. Οι εκλογές αυτές είναι πολύ κρίσιμες και όλοι θα ψηφίσουμε για τη ζωή μας και επειδή η δική μας ζωή είναι η ΑΕΚ, θα πρέπει να γνωρίζουμε ξεκάθαρα τι πρόκειται να κάνει το κόμμα αυτό για το θέμα του γηπέδου μας.

ΛΑΕ ΤΗΣ ΑΕΚ, ΑΠΛΕ ΕΝΩΣΙΤΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΗΚΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ 62 CLUBS ΤΗΣ ORIGINAL ΑΛΛΑ ΖΕΙΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΓΩΝΙΑ ΜΕ ΕΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ, ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΙ ΣΤΕΙΛΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΑΣ .

ΛΑΕ ΤΗΣ ΑΕΚ ΣΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ ΣΕ ΠΟΡΕΙΕΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ, ΣΕ ΔΗΜΑΡΧΕΙΑ, ΣΕ ΣΤΕ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΟΜΜΑΤΑ, ΚΟΜΜΑΤΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ, ΝΑ ΤΡΕΜΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ. ΣΤΙΣ 25 ΓΕΝΑΡΗ, ΕΝΑΜΙΣΗ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΕΝΩΣΙΤΕΣ ΘΑ ΠΑΝΕ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ.

ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ!

ORIGINAL 21

Σχόλιο Aekphile: Καλά τα λέτε, παιδιά, αλλά αργήσατε να ξυπνήσετε! Κι αργά καταλάβατε ότι, κάποιες πολύ συγκεκριμένες πολιτικές συμπάθειες είναι ασύμβατες με την αγάπη για την ΑΕΚ. Ήρθε η ώρα να κάνετε τις επιλογές σας...

Διαβάστε, επίσης, για να μην ξεχνιόμαστε...

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015

Η άποψη ενός πρώην δημότη Ν. Φιλαδέλφειας για το γήπεδο...

Καλή Χρονιά σε όλους!

Δεν θέλω να ξεκινήσω τη χρονιά δυσάρεστα, αλλά είναι αναγκαίο να το κάνω... Αν κάποια μέρα η Ιστορία της ΑΕΚ δικάσει τους φανατικούς "οργανωμένους", ο φάκελος της δικογραφίας θα πρέπει να περιέχει αμέτρητους τόμους! Λένε πως ΘΕΛΟΥΝ γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια, κι από την άλλη, με τις ενέργειές τους δικαιώνουν όσους αντιμάχονται το όνειρο! Για τον τυχάρπαστο, αριβίστα, Συριζαίο πρώην αφισοκολλητή δήμαρχο, δεν έχω πολλά να πω: σύντομα η Ιστορία θα τον πετάξει στον κάδο πολιτικών απορριμμάτων που του αρμόζει. Θα μιλήσω, όμως, για τους ίδιους τους κατοίκους της Φιλαδέλφειας, αυτούς που τον εξέλεξαν, όχι αναγκαία γιατί μισούν την ΑΕΚ αλλά, κυρίως, γιατί έχουν διαχρονικά υποφέρει από τις πράξεις βίας των αλητών που ισχυρίζονται πως είναι "οπαδοί" της! Μεταφέρω, ενδεικτικά, ένα (αναμφίβολα εμπαθές) κείμενο ενός πρώην κατοίκου της Ν.Φ., το οποίο διάβασα στο Facebook:

Ρε παιδιά σας παρακαλώ, πείτε μου την γνώμη σας.Έχω να κάνω μια ερώτηση:
Ας πούμε ότι έχετε ένα οικόπεδο. Ας το κάνουμε αγροτεμάχιο. Κι έρχομαι εγώ που αγαπώ τον πολιτισμό, με την άδεια σας πάντα, κι αφού μου παραχωρήσετε ένα τμήμα του αγροτεμαχίου σας, ας πούμε 1/10, οικοδομώ ένα κτίσμα για κοινωφελή σκοπό.
Εγώ κερδίζω επί πενήντα χρόνια απ την χρήση αυτού του κτίσματος, εκατομμύρια. Εσείς αξιοποιείτε μη κερδοσκοπικά το αγροτεμάχιο σας, κι υπάρχει κοινωνικό, οικονομικό και πολιτιστικό όφελος και για τους δύο.
Επειδή όμως όλα τα όμορφα κάποτε τελειώνουν, ξαφνικά το κτίσμα που είχα χτίσει γκρεμίζεται. Άνοιξε η γη και το κατάπιε... (Λέμε τώρα).
Κι αντί να αρκεστώ στο οικόπεδο που μου είχατε παραχωρήσει για να κτίσω πάλι το κτίσμα μου, ζητάω (κι όταν λέμε ζητάω εννοούμε απαιτώ) να μου παραχωρήσετε 2/10 περισσότερα.....
Κι αφού μου πείτε όχι, εγώ αρχίζω να φωνάζω, να απειλώ, να σας παρενοχλώ στην δουλειά ή και το σπίτι σας, να βάζω κόσμο που σύχναζε στο κτίσμα μου να προπηλακίσει εσάς και τους φίλους σας, κι εν πολλοίς πληρώνω κι όποιον δημοσιογράφο ξέρω, να φωνάζει πως φταίτε εσείς που δεν οικοδομώ και πάλι το κτίσμα....
Πως σας φαίνεται;;;;
Αυτό συμβαίνει με το γήπεδο της ΑΕΚ!
Το οικόπεδο που ήταν χτισμένο, της είχε ΠΑΡΑΧΩΡΗΘΕΙ!!! Αν θέλουν οι ΑΕΚτζήδες μεγαλύτερο γήπεδο απ αυτό που είχαν, να πάνε δυο στενά παρακάτω, να αγοράσουν το οικόπεδο που βρισκόταν το εργοστάσιο της Robe di Kappa, Της Bretania ή της EMI που απ την εγκατάλειψη έχουν μετατραπεί σε εστίες μόλυνσης και να χτίσουν αεροδρόμιο αν γουστάρουν!!!
Να αφήσουν όμως το άλσος ήσυχο!!! Εναλλακτικά μπορούν να οικοδομήσουν στα μέτρα που τους έχουν ήδη παραχωρηθεί χωρίς να ζητάν επιπλέον και να κόψουν την γκρίνια τις απειλές και τις βαρβαρότητες!!!
Πείτε μου σας παρακαλώ!!! Το βλέπω λάθος;;;;

Το θεώρησα αναγκαίο να δώσω μια σύντομη απάντηση:

Επειδή μάλλον είσαι ανεπίδεκτος μαθήσεως, θα σου το ξαναπώ: Στο παλιό οικόπεδο ΔΕΝ χτίζεται γήπεδο σύγχρονων προδιαγραφών, όπως απαιτεί η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου για τέλεση διεθνών αγώνων! Δια νόμου, ό,τι παραπάνω πάρει η ΑΕΚ σε δάσος για το γήπεδο, θα το αναπληρώσει πολλαπλώς αλλού, ώστε να μην υπάρξει, συνολικά, απώλεια για το περιβάλλον. Το υπόλοιπο της "ανάλυσής" σου -μνημείο λαϊκιστικού στοχασμού- δεν θα μπω καν στον κόπο να το σχολιάσω. Κοίτα να κάνεις κάτι με την εμπάθειά σου, πάντως... Καλή Χρονιά!

Εν τούτοις, έχει ιδιαίτερη σημασία η ανταπάντησή του. Μεταξύ άλλων, γράφει:

Ως άνθρωπος που έχει τύχει να πηγαίνω στο σπίτι μου και να καταλήξω να κοιμηθώ στο τμήμα, γιατί οι ΑΕΚτζήδες κι οι Ολυμπιακοί τα σπάγανε, που κάθε Κυριακή μου κλείδωναν το ποδήλατο, λόγω αγώνων, που έβλεπα την γειτονιά μου να γεμίζει με ΜΑΤ και δεν μπορούσα να κυκλοφορήσω, που μου έχει τύχει να κάθομαι στην βυζαντινή γωνιά να πίνω καφέ και να σκάσει ο μολότοφ δίπλα μου...... Δεν γουστάρω καθόλου το γήπεδο εκεί που ήταν!!!! Κι ομολογώ πως αν ζούσα ακόμα στην Νέα Φιλαδέλφεια, θα συμμετείχα πολύ δυναμικά στις κινητοποιήσεις των κατοίκων κατά του γηπέδου.....

Εν προκειμένω, υπερθεμάτισα (το σχόλιο επιδοκίμασε ο ίδιος ο πρώην κάτοικος):

Ναι στο γήπεδο, όχι στην αλητεία των χούλιγκαν! Όχι στους τραμπούκους που πρόσφατα διέσυραν και πάλι την ΑΕΚ με πράξεις βίας, παρεμβαίνοντας στο Συμβούλιο του Δήμου ΝΦ (άσχετα αν απεχθάνομαι όσο δεν παίρνει τον νυν δήμαρχο!). Ευθύνη της ίδιας της ΑΕΚ να τους αποβάλει. Τα έχω γράψει και ξαναγράψει, στο ΒΗΜΑ, στο "Αιχμή", στο Aekphile...

Το θέτω υπόψη όσων φανατίζουν τον κόσμο εναντίον του πανύβλακος, αντί να συνιστούν ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση! Ακούς Κώστα Κετσετζόγλου;;

Και πάλι, τις καλύτερες ευχές από το blog για τη νέα χρονιά!

Κ.Π.