Από τον συνάδελφο και φίλο Θεοδόση Δ., Θεωρητικό Φυσικό και φίλαθλο της ΑΕΚ, έλαβα ένα πολύ πνευματώδες σχόλιο για το άρθρο "Ας κάνουμε «Δραπετσώνα» τη Νέα Φιλαδέλφεια!", με ιδιαίτερη αναφορά στον επίλογο. Σημειώνω με χαρά ότι θετικά σχόλια για τον ίδιο επίλογο έλαβα και από τον εξαίρετο φίλαθλο του Ολυμπιακού, συνάδελφο εκπαιδευτικό Γιώργο Κ.!
Παραθέτω το σχόλιο του Θεοδόση:
Καλημέρα Κώστα!
Εποπτεία: Σχετικά με την τελευταία σου παράγραφο: τώρα μόνο αντιλαμβάνομαι τον λόγο που φθάνοντας μία μέρα στον Πειραιά με το πρωινό τρένο, και σε αντίθεση με άλλες φορές, είχα καταφέρει να περισώσω σε υψηλό βαθμό τα επίπεδα καλαισθησίας από την ανάγνωση των βιβλίων που με συντροφεύουν πάντοτε στη διαδρομή, (δεν είναι εύκολο καθότι οι αντιξοότητες είναι πολλές, όπως δυσοσμία, ηχορύπανση, χωρική συμπίεση, αυθόρμητη έναρξη ανεπιθύμητων διαλόγων, κ.α.). Αφελώς το είχα αποδώσει στις εξαιρετικές νουβέλες του Στέφαν Τσβάιχ που είχα επιλέξει για εκείνη τη μέρα, αδικώντας ενδεχομένως προγενέστερες αναγνώσεις εξίσου αριστουργηματικών έργων.
Αφαίρεση: Τελικά ήταν θέμα γεωγραφίας. Τη μέρα εκείνη καθόμουν με θέα αντίθετη στη φορά του τρένου και με το δεξί μου χέρι στο παράθυρο. Επιπρόσθετα αισθάνομαι πλέον τρομερές ενοχές που τόσα χρόνια, είτε ως φοιτητής με το τρένο του ΟΣΕ, είτε ως νομαδικός καθηγητής μεγάλων αποστάσεων με τον ΟΣΕ ξανά, είτε πάλι ως καθηγητής προαστιακών διαδρομών με τον ΗΣΑΠ, γελούσα από μέσα μου κάθε φορά που άκουγα μία κατά τα άλλα συμπαθέστατη γριούλα να επιχειρηματολογεί με σθένος σχετικά με τη διαφορά στην ποιότητα του ταξιδιού που η επιλογή της κατεύθυνσης θέασης καθορίζει, προκειμένου η ίδια να κατευθύνει τον δύσμοιρο συνομιλητή της σε μία αυθόρμητη ανταλλαγή θέσεων.
Διαλογισμός: Μήπως πρέπει να ξανασκεφτείς τα περί αδρανειακών συστημάτων αναφοράς;
Καλό Σαββατοκύριακο,
Θεοδόσης.
Παραθέτω το σχόλιο του Θεοδόση:
Καλημέρα Κώστα!
Εποπτεία: Σχετικά με την τελευταία σου παράγραφο: τώρα μόνο αντιλαμβάνομαι τον λόγο που φθάνοντας μία μέρα στον Πειραιά με το πρωινό τρένο, και σε αντίθεση με άλλες φορές, είχα καταφέρει να περισώσω σε υψηλό βαθμό τα επίπεδα καλαισθησίας από την ανάγνωση των βιβλίων που με συντροφεύουν πάντοτε στη διαδρομή, (δεν είναι εύκολο καθότι οι αντιξοότητες είναι πολλές, όπως δυσοσμία, ηχορύπανση, χωρική συμπίεση, αυθόρμητη έναρξη ανεπιθύμητων διαλόγων, κ.α.). Αφελώς το είχα αποδώσει στις εξαιρετικές νουβέλες του Στέφαν Τσβάιχ που είχα επιλέξει για εκείνη τη μέρα, αδικώντας ενδεχομένως προγενέστερες αναγνώσεις εξίσου αριστουργηματικών έργων.
Αφαίρεση: Τελικά ήταν θέμα γεωγραφίας. Τη μέρα εκείνη καθόμουν με θέα αντίθετη στη φορά του τρένου και με το δεξί μου χέρι στο παράθυρο. Επιπρόσθετα αισθάνομαι πλέον τρομερές ενοχές που τόσα χρόνια, είτε ως φοιτητής με το τρένο του ΟΣΕ, είτε ως νομαδικός καθηγητής μεγάλων αποστάσεων με τον ΟΣΕ ξανά, είτε πάλι ως καθηγητής προαστιακών διαδρομών με τον ΗΣΑΠ, γελούσα από μέσα μου κάθε φορά που άκουγα μία κατά τα άλλα συμπαθέστατη γριούλα να επιχειρηματολογεί με σθένος σχετικά με τη διαφορά στην ποιότητα του ταξιδιού που η επιλογή της κατεύθυνσης θέασης καθορίζει, προκειμένου η ίδια να κατευθύνει τον δύσμοιρο συνομιλητή της σε μία αυθόρμητη ανταλλαγή θέσεων.
Διαλογισμός: Μήπως πρέπει να ξανασκεφτείς τα περί αδρανειακών συστημάτων αναφοράς;
Καλό Σαββατοκύριακο,
Θεοδόσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου