Ο κυρ-Αντώνης είναι Αεκτζής. Τολμώ να πω, πιο ένθερμος κι από μένα! Είναι πάντα κοντά στην ομάδα και δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του αν κάποιος πει κακή κουβέντα για τη μεγάλη του αγάπη!
Με είδε σήμερα στο γραφείο του Αριστείδη του "βάζελου" και στάθηκε να μου πει τα "Χρόνια Πολλά". Με την ευκαιρία, μιλήσαμε και για την κατάκτηση του κυπέλλου. Με ρώτησε αν ανέβηκα στη Φιλαδέλφεια για τους πανηγυρισμούς. "Για τέτοια είμαστε τώρα;", του απαντώ. "Εγώ πήγα", λέει τότε εκείνος, "αλλά σιχάθηκα και έφυγα!"
Και μου εξήγησε γιατί: "Ανέβαιναν οι κάφροι πάνω στα καπό των αυτοκινήτων που ήταν παρκαρισμένα στην περιοχή, και χοροπηδούσαν μέχρι να τα βουλιάξουν. Φαντάζεσαι τους ανθρώπους να ξυπνούν το πρωί να πάνε στη δουλειά τους και να βλέπουν τα αυτοκίνητά τους κατεστραμμένα; Τι φταίνε αυτοί αν... η ΑΕΚ πήρε το κύπελλο, και γιατί θα πρέπει άραγε να την πληρώσουν εκείνοι; Κι ύστερα γκρινιάζουμε που δεν θέλουν την ΑΕΚ στη Φιλαδέλφεια. Να γιατί δεν μας θέλουν: γιατί ξέρουν ποιοι είμαστε!"
Σκέφτηκα τότε πως, ό,τι κι αν λέμε για τους Ολυμπιακούς, ένα θα πρέπει να τους αναγνωρίσουμε: Σέβονται την πόλη τους, κι ο Πειραιάς τούς το ανταποδίδει με την αγάπη του για τον Ολυμπιακό. Αυτή την αμοιβαιότητα την έχασε προ πολλού η ΑΕΚ με τη Νέα Φιλαδέλφεια. Από τότε που ο οργανωμένος οπαδισμός των "γνήσιων" (sic) πήρε τη θέση του αθλητικού ήθους που δίδαξαν οι πρώτες γενιές φιλάθλων - κατά γενική ομολογία, κορυφαίοι της χώρας! - του προσφυγικού σωματείου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου