Πώς θα εξηγήσει στην κόρη του ότι δεν πρέπει να ξαναφορέσει τη φανέλα;

Σε έναν τόπο παραθερισμού, πριν πολλά χρόνια, έγινα μάρτυς ενός απίστευτου περιστατικού. Μία κυρία, σύζυγος στελέχους μεγάλης γαλακτοβιομηχανίας, ζητούσε να αγοράσει γάλα για τα δύο μικρά παιδιά της. Για κακή της τύχη, το γάλα της εταιρείας του συζύγου είχε τελειώσει σε όλα τα σούπερ-μάρκετ εκείνη τη μέρα. Τη ρώτησα γιατί δεν αγόραζε γάλα κάποιας άλλης μάρκας. Μου απάντησε με έμφαση με το ρητορικό ερώτημα: "Τι εντύπωση θα δώσω στον κόσμο αν με δουν να αγοράζω γάλα μιας αντίπαλης εταιρείας από αυτήν του άντρα μου;" Εκείνο το βράδυ, τα παιδιά της κυρίας πήγαν στα κρεβάτια τους χωρίς να πιουν το γάλα τους...

Τα παιδιά, λοιπόν, γίνονται μέρος της επαγγελματικής εικόνας του πατέρα. Αυτό, βέβαια, δεν γίνεται πάντα με τρόπο που τα βλάπτει, όπως στην πιο πάνω ιστορία. Κάποιες φορές, μάλιστα, μπορεί ακόμα και να τα διασκεδάζει! Ας δούμε μια τέτοια περίπτωση:

Ο ποδοσφαιριστής Χ αγωνίζεται σε μία μεγάλη ομάδα και, έχοντας πετύχει μερικά θεαματικά γκολ, έχει κατορθώσει να γίνει ο αγαπημένος της εξέδρας. Για να εδραιωθεί, μάλιστα, ακόμα περισσότερο στις καρδιές των φιλάθλων, "πουλάει οπαδηλίκι" με όποιον τρόπο μπορεί. Μεταξύ άλλων, εμφανίζεται στο γήπεδο με την κορούλα του ντυμένη στα χρώματα της ομάδας του μπαμπά της. Το παιδί απολαμβάνει την αγάπη που του δείχνει ο κόσμος, και σίγουρα νιώθει όμορφα φορώντας τη στολή της ομάδας.

Επειδή, όμως, ο κύριος Χ είναι απλά επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και όχι οπαδός, κάποια στιγμή αποφασίζει, επειδή θεωρεί ότι τον συμφέρει καλύτερα, να μεταπηδήσει σε άλλο σύλλογο. Και, μαθημένος καθώς είναι να χρησιμοποιεί το παιδί του ως μέρος της επαγγελματικής εικόνας του, το εμφανίζει τώρα σε κάποιο άλλο γήπεδο ντυμένο με άλλη στολή και άλλα χρώματα, προσδοκώντας να κερδίσει κι εκεί την αγάπη της εξέδρας.

Καθώς σκαρώνω αυτή τη φανταστική ιστορία, αναρωτιέμαι δύο πράγματα:

- Πώς θα εξηγήσει ο Χ στο παιδί του ότι απαγορεύεται να ξαναφορέσει τα αθλητικά ρουχαλάκια που είχε αγαπήσει, με τα οποία είχε εισπράξει τόσο μεγάλη αγάπη από τον κόσμο της πρώην ομάδας του μπαμπά;

- Πώς θα εξηγήσει στο παιδί του ότι ακόμα και η "αγάπη" για μια ομάδα είναι πράγμα που πουλιέται κι αγοράζεται στο πλαίσιο μιας ψυχρής επαγγελματικής πλειοδοσίας;

Η μικρή Θάλεια, ανιψιά της γυναίκας μου, φοράει από μωρό τα κιτρινόμαυρα. Είναι τυχερή, γιατί κανείς δεν θα της πει ποτέ πως αυτό ήταν λάθος που δεν πρέπει να ξαναγίνει, κανείς δεν θα την εξαναγκάσει να μάθει να περιφρονεί (ακόμα και να μισεί) αυτό που αγαπούσε πριν! Βλέπετε, ο μπαμπάς της είναι πιστός οπαδός, όχι μισθοφόρος γυρολόγος των γηπέδων...

Το κοριτσάκι της φανταστικής ιστορίας μας, όμως, θα αναγκαστεί από νωρίς στη ζωή του να συνειδητοποιήσει μερικές σκληρές αλήθειες. Όπως, ότι το χρήμα τα πάντα κυβερνά, ακόμα και την αγάπη.

"Και τι θέλεις να κάνει ο άνθρωπος, ηλίθιε ρομαντικέ ιδεολόγε; Να μην κοιτάξει το συμφέρον του ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής;" 

Ασφαλώς να το κοιτάξει, ούτε λόγος! Όμως, ας αφήνει στο εξής το παιδί στο σπίτι, να παίζει με τα παιχνίδια του. Ή, αν επιμένει να το παίρνει μαζί στο γήπεδο, ας μην το ντύνει, τουλάχιστον, με τη στολή της ομάδας που τυχαίνει να τον πληρώνει.

Γιατί, δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι τα παιδιά μπορούν εύκολα να αγαπούν και να ξε-αγαπούν τα χρώματα, ανάλογα με το συμβόλαιο που τους προσφέρεις...