ΑΕΚ - Παναθηναϊκός 2-0 | Τελικός Κυπέλλου Γυναικών 2024/25

Α.Ο. Τρίκαλα - ΑΕΚ | Ποδόσφαιρο Γυναικών

Ε, όχι και "ένας από εμάς"!

Κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν ότι δεν οργανώσαμε ένα αποχαιρετιστήριο παιχνίδι προς τιμή του, όπως κάναμε παλιότερα για τον Μαύρο και τον Παπαϊωάννου! 

Αναφέρομαι στην παρανοϊκή προσωπολατρία προς τον Ματίας Αλμέιδα. Ο οποίος, ασφαλώς, ούτε "αγάπησε βαθιά την ΑΕΚ", ούτε έγινε "ένας από εμάς". Ήταν απλά ένας καλοπληρωμένος υπάλληλος της ΠΑΕ ΑΕΚ, που εξάντλησε την όποια (αξιόλογη, έστω) προσφορά του στον σύλλογο κατά τον πρώτο χρόνο της τριετούς παρουσίας του στον πάγκο της ομάδας. Μετά, οδήγησε σταδιακά την ομάδα ως τα πρόθυρα της απόλυτης διάλυσης, της ποδοσφαιρικής απαξίωσης και του ιστορικού εξευτελισμού. Αντικείμενο χλευασμού εκ μέρους αντιπάλων των οποίων κάποτε η ΑΕΚ αποτελούσε φόβητρο... 

Οι μεγάλοι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι κοιτούν μπροστά, όχι πίσω. Δεν κρατούν προπονητές επειδή και μόνο κάποτε κατέκτησαν έναν τίτλο, αλλά επειδή δείχνουν ικανοί να διατηρούν την ομάδα σε θέση πρωταγωνιστή. Ανδριάντες σε προπονητές στήνουν οι μικρο-μεσαίες επαρχιακές ομάδες που για μία φορά στην ιστορία τους επιτυγχάνουν το αδιανόητο, να κατακτήσουν κάποιο σημαντικό τρόπαιο. Κι αυτό τους αρκεί, αφού υπερβαίνει κατά πολύ τις φιλοδοξίες τους. Έτσι, οι συντελεστές της ιστορικής επιτυχίας γίνονται λαϊκοί ήρωες και αποδέκτες μόνιμης λατρείας από τους οπαδούς, ενώ οι φωτογραφίες τους τοποθετούνται σε περίοπτη θέση στο μουσείο του χωριού! 

Στην ΑΕΚ, έναν μεγάλο σύλλογο με τεράστια ιστορία, δεν επιτρέπονται "ιερές αγελάδες". Καλός προπονητής είναι εκείνος που δείχνει ικανός να φέρει κι άλλους τίτλους, που ξέρει να κουμαντάρει την ομάδα στα αποδυτήρια και να την κατευθύνει σωστά μέσα στο παιχνίδι. Ποιες από αυτές τις προϋποθέσεις πληρούσε ο Αλμέιδα τα δύο τελευταία χρόνια; (Το ερώτημα ρητορικό, φυσικά.) 

Συνελόντι ειπείν: Ευχαριστούμε τον απερχόμενο προπονητή για όσα πρόσφερε κατά την πρώτη χρονιά της παρουσίας του στον πάγκο της ομάδας. Όμως, το μέγεθος της ΑΕΚ δεν της επιτρέπει να κοιτάζει πίσω, αλλά μόνο μπροστά! 

Υ.Γ: Είναι περιττό να σχολιάσω την διακινούμενη άποψη στα social media ότι, εκείνοι που δεν ήθελαν τον Ματίας είναι... εχθροί της ΑΕΚ! Δηλαδή, εχθρός είναι όποιος θέλει το καλύτερο για την ΑΕΚ, αντί να αρκείται στο μέτριο και το λίγο. Έλεος!

Είναι ή όχι μεγάλη ομάδα η ΑΕΚ;

Οι μεγάλες ομάδες κρατούν προπονητές 
όχι για όσα πέτυχαν κάποτε αλλά  
γι' αυτά που δείχνουν ικανοί 

να πετύχουν! 
Οι μεγάλες ομάδες... 

Του χρόνου ας κατεβάσουμε την γυναικεία ομάδα στην Super League!

Αν επιτρεπόταν σε γυναίκες να ενταχθούν σε ποδοσφαιρικές ομάδες ανδρών και να λάβουν μέρος στο πρωτάθλημα της Super League, αυτό θα ήταν αληθινή ευλογία για την ΑΕΚ. Θα έδιωχνε, έτσι, τους άχρηστους και αδιάφορους ξένους μισθοφόρους, πρώην ποδοσφαιριστές, που φορούν τη φανέλα της ομάδας χωρίς την παραμικρή συναίσθηση του βάρους της, αντικαθιστώντας τους με τα φοβερά κορίτσια της γυναικείας ομάδας που μας έκανε περήφανους κατακτώντας το Πρωτάθλημα Ελλάδας 2024-25, και διεκδικώντας τώρα και το νταμπλ!

Φυσικά, αν μπορούσαν να έρθουν στην "ανδρική" ομάδα οι κοπέλες, θα έφερναν μαζί και τον άξιο και - πάνω απ' όλα - σεμνό και σοβαρό προπονητή τους. Αρκετά πια με τους καραγκιόζηδες - προπονητές που, λόγω της συμπλεγματικής ολιγάρκειας μερίδας "οπαδών" και της κατευθυνόμενης γραφίδας στρατευμένων δημοσιογράφων, έχουν αποκτήσει προνόμια "ιερής αγελάδας" στην ΑΕΚ!

ΡΕΑ - ΑΕΚ 1-3 | Α΄ Ημιτελικός Κυπέλλου Γυναικών

 Οι Πρωταθλήτριες Ελλάδος βάζουν πλώρη για το νταμπλ!

Δεν είναι loser, προσφέρει εθνική υπηρεσία!

 Η ΑΕΚ του Αλμέιδα συμβάλλει στην 

 ανάπτυξη της ελληνικής αγοράς. 

 Είναι "πελάτης" των πάντων! 

Η επανάληψη της Ιστορίας δεν θα είναι φάρσα!

Την πιο πάνω εικόνα την "αλίευσα" στο Facebook, με την συνοδευτική λεζάντα:

"Αν επαναληφθεί η Ιστορία δεν θα είναι, δυστυχώς, υπό μορφή φάρσας!"

Το ότι η σημερινή Ρωσία παραβάλλεται με την Ναζιστική Γερμανία δεν είναι προϊόν εθνικής ή πολιτικής προκατάληψης αλλά αποτέλεσμα σημειολογικής ανάγνωσης της Ιστορίας και προφανών συσχετισμών με την τρέχουσα πραγματικότητα. Ποιος μπορεί πλέον να πιστέψει ότι η Ουκρανία αποτελεί τον τελικό και όχι απλά τον εναρκτήριο στόχο της κατακτητικής μανίας ενός σύγχρονου δικτάτορα, που το μόνο που τον διαφοροποιεί από τον ακατονόμαστο του προηγούμενου αιώνα είναι η... απουσία ιδιότυπου μύστακος;

Σε ό,τι αφορά τα καθ' ημάς, η υπέρμετρη λατρεία της σημερινής Ρωσίας δείχνει να συναντά και να βαδίζει χέρι-χέρι με τον παραδοσιακό, νοσηρό αντισημιτισμό μας. Σύμπτωση κι αυτή, άραγε;

Θα συμφωνήσω με την λεζάντα της εικόνας στο FB (και θα διαφωνήσω με τον Μαρξ): Αν αφήσουμε να επαναληφθεί η Ιστορία, δεν θα πρόκειται για φάρσα αλλά για ασυγχώρητη αδυναμία να διδαχθούμε από ιστορικά λάθη!

ΑΕΚ - ΟΦΗ | Women's Football League 2024/25

Πρωταθλήτρια Ελλάδας η γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου της ΑΕΚ! Παρηγοριά για τις απογοητεύσεις που μας έχει δώσει η "ανδρική" ομάδα με τον προπονητή - πελάτη τού Μεντιλίμπαρ...

Όταν η πολιτική θυμίζει παιχνίδι σε σχολική εκδρομή...

Δεν ξέρω γιατί τη θυμήθηκα αυτή την ιστορία (ή μήπως κατά βάθος ξέρω;)...

Ήταν μία από τις συνηθισμένες σχολικές εκδρομές του γυμνασίου (τότε ήταν εξατάξιο, το λύκειο δεν υπήρχε ακόμα). Βρήκαμε ένα ανοιχτό οικόπεδο με υποτυπώδες γρασίδι, το βαφτίσαμε "Φιλαδέλφεια" ή "Καραϊσκάκη", και αποφασίσαμε να κάνουμε προσομοίωση ενός ντέρμπι ΑΕΚ-Ολυμπιακού. Ο Παναγιώτης ο Κ. κι εγώ ήμασταν, φυσικά, στην ομάδα της ΑΕΚ, ενώ ο Γιώργος ο Ν. ήταν (εξίσου φυσικά) στην ομάδα του Ολυμπιακού. Γκολπόστ, βέβαια, δεν υπήρχαν, έτσι κάθε "εστία" ήταν δυο πέτρες, από εκείνες που αφθονούσαν τριγύρω.

Σε κάποια φάση, και ενώ το σκορ ήταν 0-0, ο Γιώργος έπιασε ένα φοβερό σουτ και άνοιξε το σκορ για τον "Ολυμπιακό". Κι από τις δύο ομάδες ξεσπάσαμε αυθόρμητα σε χειροκροτήματα. Όχι όλοι: ο εγωισμός του Παναγιώτη δεν το άντεξε να φάει η "ΑΕΚ" τέτοιο γκολ από τον αιώνιο αντίπαλο! Έτσι, με ύφος που πρόδιδε πείσμα ανάμικτο με ζήλια, λέει προκλητικά στον Γιώργο:

- Ναι, καλά, σιγά το γκολ! Τυχαίο ήταν!

Ευτυχώς επενέβησαν οι πιο ψύχραιμοι για να αποτρέψουν την διαφαινόμενη σύρραξη, και το παιχνίδι συνεχίστηκε κανονικά...

Αν τυχόν θυμάται σήμερα αυτή την ιστορία ο Παναγιώτης (μάλλον απίθανο το βρίσκω), σίγουρα θα χαμογελά με συμπάθεια για το παιδιάστικο πείσμα του που τον οδήγησε να απαξιώσει και να χλευάσει την αδιαμφισβήτητη επιτυχία ενός "αντιπάλου". Βέβαια, αυτά τα δικαιολογεί πάντα η ανωριμότητα της εφηβείας. Τι γίνεται, όμως, όταν παρόμοιες συμπεριφορές επιδεικνύουν "ώριμα" (υποτίθεται) άτομα, τα οποία δεν μπορούν να δεχθούν το "γκολ" του αντιπάλου ακόμα και αν αυτό όχι μόνο δεν τα βλάπτει αλλά, αντίθετα, ωφελεί το κοινωνικό σύνολο;

Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, και η απάντηση δεν μοιάζει εύκολη υπόθεση...

Τελικά, μάλλον κατάλαβα γιατί θυμήθηκα εκείνη τη σχολική ιστορία: Πλησιάζει το ντέρμπι ΑΕΚ-Ολυμπιακού!