Θα μιλήσουμε ποτέ για τους εγκληματίες εμπρηστές;

Μιλάμε για τις πυρκαγιές που σχεδόν ταυτόχρονα κατακαίνε τη χώρα από τη μία άκρη ως την άλλη, λες και η αδυναμία αντιμετώπισής τους σε συνθήκες 7, 8 ή 9 μποφόρ είναι το "μεγάλο έγκλημα" της (όποιας) πολιτείας.

Για τους ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ που ΣΚΟΠΙΜΑ ανάβουν φωτιές μέσα στη νύχτα σε δύσβατες περιοχές με πυκνή βλάστηση, θα μιλήσουμε ποτέ; Θα μάθουμε ποτέ τι αποκαλύπτουν οι λίγοι που συλλαμβάνονται, ή μήπως κρατούν κι εκείνοι κλειστά τα στόματα σαν τους Κροάτες χούλιγκαν; Θα μάθουμε τι ποινές τους επιβάλλονται (αν τους επιβάλλονται) και κατά πόσον αυτές εφαρμόζονται στην πράξη;

Φοβάμαι πως τα πιο πάνω ερωτήματα είναι ρητορικά. Και οι μόνοι που δείχνουν ευχαριστημένοι από την τραγική κατάσταση στη χώρα είναι εκείνοι που γράφουν, ειρωνικά, "καίγεται όλη η χώρα και ακόμα να παραιτηθεί ο Τσίπρας!" (ανάμεσα σε αυτούς και ο "ερυθρόλευκος" δημοσιογράφος που, την ώρα που η χώρα θρηνούσε για τον Μιχάλη, βρήκε την ευκαιρία να βγάλει χολή για την "ακαταλληλότητα" του νέου γηπέδου της ΑΕΚ).

Όπως λέμε, "θέλει η μικροπρέπεια να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει"...

Σκέψεις μετά το τέλος της γιορτής...

 Μετά τους πανηγυρισμούς για το αίσιο τέλος του χθεσινοβραδινού "χιτσκοκικού" θρίλερ στη Νέα Φιλαδέλφεια, καλό είναι να επισημάνουμε και κάποια προβλήματα που, αν δεν κόστισαν χθες, ίσως κοστίσουν στο μέλλον. Τα αναφέρω επιγραμματικά:

1. Η ΑΕΚ χρειάζεται επειγόντως τερματοφύλακα! Και δεν εννοώ κάποιον που να εκτελεί διεκπεραιωτικά τις λειτουργίες της θέσης αυτής, αλλά έναν γκολκίπερ που να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μίας ομάδας με υψηλούς στόχους εντός και εκτός συνόρων. Η σύγκριση μεταξύ των δύο τερματοφυλάκων στο χθεσινό παιχνίδι ήταν εξόχως μελαγχολική...

2. Τον Άμραμπατ δεν τον σπαταλάς βάζοντάς τον στο παιχνίδι εξαρχής. Χρειάζεσαι τον δυναμισμό του στο δεύτερο ημίχρονο, ιδιαίτερα αν το παιχνίδι έχει "στραβώσει".

3. Ο Λιβάι Γκαρσία ΔΕΝ (επαναλαμβάνω: ΔΕΝ) πρέπει να εκτελεί πέναλτι!! Το παιδί απλά "δεν το 'χει" με το συγκεκριμένο είδος λακτίσματος. Αν οι προηγούμενες κακές εκτελέσεις του δεν κόστισαν στην ομάδα, η χθεσινή λίγο έλειψε να αποδειχθεί μοιραία! Ευτυχώς βρέθηκε εκεί που έπρεπε ο Βίντα...

4. Τέλος, υπάρχουν στο Κέντρο (της Αθήνας) καταστήματα που πουλούν μπάλες. Όμως, μέσα στο γήπεδο, το κέντρο της ΑΕΚ απαγορεύεται να "πουλά" τη μπάλα στον αντίπαλο! Ειδικά όταν αυτός έχει την ικανότητα να φτιάχνει φάσεις από το πουθενά...

Κατά τα άλλα, ας χαρούμε την επιτυχία, όπως το δικαιούμαστε. Αρκεί να μην επαναπαυόμαστε στην πεποίθηση ότι η καλή μας τύχη θα συγχωρεί πάντα τα λάθη μας...

Μήπως να τους ονομάσουμε, απλά, "παράτυπους φιλάθλους";

Από δημοσιογράφους του ΣΚΑΪ (Βουλαρίνος, Πορτοσάλτε) ακούω ή διαβάζω εσχάτως έντονη κριτική για όσους "υπερτονίζουν" (στην πραγματικότητα, απλά αναφέρουν) το ναζιστικό ιδεολογικό πρόσημο των Κροατών χούλιγκαν - δολοφόνων. Το σκεπτικό της κριτικής είναι ότι η ναζιστική ιδιότητα καθαυτή προτάσσεται - άρα τίθεται υπεράνω - της ίδιας της εγκληματικής δράσης. Έτσι, για παράδειγμα, αν το έγκλημα διέπραττε κάποια συμμορία αντιεξουσιαστών, "παράτυπων" μεταναστών, ή μελών μίας "ευαίσθητης κοινωνικής ομάδας", θα αντιμετωπιζόταν - υποτίθεται - με "κατανόηση" και θα κρινόταν με λιγότερη αυστηρότητα!

Το σκεπτικό των δημοσιογράφων είναι σαθρό, αν δεν κινεί υποψίες. Το ότι οι Κροάτες χούλιγκαν είναι νεοναζί, αποτελεί αδιαμφισβήτητο δεδομένο. Δεν πιστεύω, λοιπόν, ότι μία ασυμπλεγμάτιστη, δημοκρατική κοινή γνώμη έχει λόγο να διστάζει να αρθρώσει το αυταπόδεικτο, από φόβο μήπως τυχόν και εκληφθεί ως... "μεροληπτική"!

Γενικά μιλώντας, σε κάθε περίπτωση ομαδικής εγκληματικής δράσης δεν αποτελεί δείγμα μεροληψίας, αλλά ούτε και συνιστά παραβίαση "πολιτικής ορθότητας", το να προσδιορίζεται η ταυτότητα (ιδεολογική, εθνική ή φυλετική) των δραστών. Αν κάποιος δεν θέλει να εκθέτει την ομάδα στην οποία ανήκει, ας την τιμά με την κοινωνική του συμπεριφορά!

Βέβαια, δεν βλέπω πώς οι νεοναζί ειδικά θα μπορούσαν να εφαρμόσουν στην πράξη την πιο πάνω προτροπή. Ίσως θελήσουν να μας διαφωτίσουν σχετικά οι κκ. Βουλαρίνος και Πορτοσάλτε...

Κ.

Ο Τάκης συλλυπείται και συγκινεί: "Αυτοί δεν είναι οπαδοί. Τα μαχαίρια είναι μόνο για την κουζίνα"!

Οι Εφιάλτες της Λεωφόρου...

 Αύγουστος 480 π.Χ. (Αύγουστος ήταν και τότε)...

Οι στρατιές του Ξέρξη έχουν διασχίσει ανενόχλητες τα Τέμπη και προχωρούν προς το Καλλίδρομο. Βουνό αδιάβατο για τον ογκώδη περσικό στρατό, που σέρνει πίσω του μεγάλο αριθμό τροχοφόρων.

Υπάρχει μόνο ένα στενό παραθαλάσσιο πέρασμα, οι Θερμοπύλες. Μα το υπερασπίζονται γενναία οι 300 οπλίτες του Σπαρτιάτη Λεωνίδα, μαζί με λίγες χιλιάδες άλλους μαχητές δίχως πολεμική εμπειρία.

Ο Ξέρξης βρίσκεται σε αδιέξοδο. Από το οποίο θα τον βγάλει ένας Έλληνας προδότης, ο Εφιάλτης, που θα οδηγήσει τους Πέρσες στα νώτα των Ελλήνων, περνώντας τους μέσα από τα κρυφά μονοπάτια του Καλλίδρομου.

Ο Λεωνίδας και οι λιγοστοί πιστοί του που δεν λιποτάκτησαν (οι θρυλικοί "τριακόσιοι") θα δώσουν σκληρή αλλά άνιση μάχη για την τιμή των Ελλήνων. Θα πέσουν μέχρις ενός...

Δεν ξέρω γιατί, αλλά το παγκόσμιο αυτό ιστορικό μνημείο εθνικής προδοσίας (ένας "Έλληνας" έδειξε τον δρόμο και τον τρόπο σε βάρβαρους εισβολείς για να σκορπίσουν τον θάνατο σε άλλους Έλληνες) μου ήρθε χθες στο νου καθώς έβλεπα την φοβερή ταινία του Νίκου Φώσκολου, "Η Λεωφόρος του μίσους". Και συνειδητοποίησα ότι ακόμα και μία "Λεωφόρος" μπορεί να μισεί. Τόσο ώστε να φτάνει ως την προδοσία. Ακόμα και το έγκλημα...

Να είσαι καλά Μιχάλη, σε όποια συμπαντική γειτονιά κι αν βρίσκεσαι. Ίσως  εκεί πάνω να έχεις παρέα τον Άλκη. Οι μοίρες σας κοινές. Όπως κοινή, δυστυχώς, και η κτηνωδία των φονιάδων σας, που αξίζουν να σαπίσουν πίσω απ' τα σίδερα.

Όμως, και στους ίδιους τους Εφιάλτες δεν πρέπει λιγότερη τιμωρία...