Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Τι είναι, τελικά, ρατσιστικό;

Η πρόσφατη, πολυσυζητημένη υπόθεση της Βούλας Παπαχρήστου άνοιξε πάλι τον κύκλο των αντιπαραθέσεων περί ρατσισμού στη χώρα. Θυμίζουμε ότι η αθλήτρια της ΑΕΚ αποκλείστηκε με συνοπτικές διαδικασίες από την Ολυμπιακή αποστολή λόγω ενός χιουμοριστικού σχολίου της στο site κοινωνικής δικτύωσης “Twitter”, το οποίο (σχόλιο) θεωρήθηκε ρατσιστικό από τους υπεύθυνους της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Το σχόλιο ανέφερε τα εξής: «Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα, τουλάχιστον τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό!»

Πέραν από το προφανές επιστημονικό λάθος που εμπεριέχει (πρόκειται απλά για μολυσμένα Ελληνικά κουνούπια!), το κατά πόσον το σχόλιο είναι ή όχι ρατσιστικό είναι θέμα συζήτησης. Το πρόβλημα είναι κατά κύριο λόγο εννοιολογικό: η διαφορετικότητα στην αξιολόγηση μιας πράξης ως ρατσιστικής ή όχι, οφείλεται στη μη-οικουμενικότητα της αντίληψης του πρωτογενούς όρου «ρατσισμός»...

Διαβάστε το άρθρο...

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Ζητείται κοινή λογική!

Μερικά επίκαιρα ερωτήματα, χωρίς περιττούς προλόγους:

1. Πόσο φυσιολογικό είναι να αποκλείεις τον κορυφαίο αθλητή σου, πάνω στον οποίο έχεις επενδύσει, από την κορυφαία παγκόσμια αθλητική διοργάνωση, επειδή και μόνο (αντ)έγραψε ένα σαχλό, δήθεν "ρατσιστικό" αστειάκι σε κάποιο site παρεΐστικου χαβαλέ (λες και κατέβηκε με πλακάτ και ντουντούκα σε ρατσιστική διαδήλωση στο κέντρο της πόλης);

2. Πόσο σοβαρό είναι το επιχείρημα περί "πολιτικών συμπαθειών"; Ποιος απαγορεύει στους αθλητές να έχουν πολιτική άποψη (όσο ακραία κι αν κρίνεται αυτή), και ποιος μπορεί να απαγορεύσει σε έναν διεθνή αθλητή να στέλνει ευχές σε ένα μέλος του Εθνικού Κοινοβουλίου (είτε μας αρέσει αυτό, είτε όχι);

3. Ποιος αθλητής, υπό φυσιολογικές συνθήκες, καθώς και ο προπονητής αλλά και οι οικείοι του, δέχονται σχεδόν αδιαμαρτύρητα μια εξοντωτική -και, κυρίως, άδικη- ποινή η οποία του επιβλήθηκε χωρίς καν να του δοθεί το στοιχειώδες δικαίωμα της απολογίας (παρά μόνον υπό μορφή εκ των υστέρων δηλώσεων "μετανοίας" στα media);

4. Από τι ακριβώς θέλησαν να "προστατέψουν" την αθλήτρια οι εν Ελλάδι αρχές, αποκλείοντάς την; (Το επιχείρημα ότι εκατό χιλιάδες θεατές θα γιουχάιζαν, άμα τη εμφανίσει της στο στάδιο, την "ρατσίστρια" αθλήτρια που έγραψε μια σαχλαμάρα για κουνούπια στο Twitter, δεν πείθει ούτε παιδιά προσχολικής ηλικίας!)

Ομολογώ ότι δεν διαθέτω απαντήσεις στα καθόλου ρητορικά αυτά ερωτήματα. Τις απαντήσεις τις οφείλουν άλλοι. Προς το παρόν, μένουμε να παρακολουθούμε τον νέο διχασμό της ελληνικής κοινωνίας (λες και είχαμε έλλειψη από δαύτους!) σε "ρατσιστές" και "αντιρατσιστές", αριστερούς "δημοκράτες" και δεξιούς "φασίστες", αγγέλους της συγχώρεσης και σκληρούς της τιμωρίας...

Κλείνω με μια προσωπική θέση: Ας μην επικαλούμαστε υψηλά ιδανικά όταν μιλούμε για αθλητισμό σήμερα (ο επιθετικός προσδιορισμός "κλασικός" μόνο ως οξύμωρο στέκει!). Η απόλυτη εμπορευματοποίηση έχει αφαιρέσει προ πολλού κάθε ίχνος ιδεαλισμού που δικαίως υπήρχε την εποχή του ερασιτεχνισμού. Και, δυστυχώς, χάθηκε ακόμα και το θεμελιωδέστερο όραμα του αθλητισμού: η δημιουργία ενός υγιούς σώματος. Γιατί, κάθε άλλο παρά "υγιεινή" είναι η πορεία ενός σύγχρονου αθλητή προς τον πρωταθλητισμό. Και οι νοούντες, νοήτωσαν...

ΤΟ ΒΗΜΑ

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Αιτίες και αφορμές...

Άνθρωπος εκτός τόπου και χρόνου καθώς είμαι, θα σας διηγηθώ μια ιστορία που ελάχιστη σχέση έχει με την επικαιρότητα. Την άκουσα προχθές σε μια ταβέρνα, από κάποιους κοσμογυρισμένους φίλους...

Πριν πολλά χρόνια, διοργανώθηκε μια παγκόσμια ολυμπιάδα συγγραφής πρωτότυπου μυθιστορήματος για μαθητές λυκείου. Σε μια χώρα της Αφρικής (την οποία δεν θα κατονομάσω), ανάμεσα στους συμμετέχοντες ήταν η ταλαντούχος νεαρή συγγραφέας Νούα-Νούα. Μαζί με άλλα παιδιά, απέστειλε το μυθιστόρημά της στο αρμόδιο υπουργείο για να το προωθήσει στη διοργανώτρια αρχή του διαγωνισμού, η οποία είχε έδρα σε κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.

Από τη μεριά του, το υπουργείο είχε προσλάβει έμπειρους φιλολόγους για να κάνουν δειγματοληπτικούς ελέγχους στα υποβαλλόμενα κείμενα, έτσι ώστε να εντοπιστούν τυχόν περιπτώσεις λογοκλοπής. Τέτοιες περιπτώσεις θα αποκλείονταν, φυσικά, από τον διαγωνισμό και τα σχετικά κείμενα δεν θα αποστέλλονταν στους διοργανωτές, πράγμα που θα έσωζε τη χώρα από πιθανό διεθνή διασυρμό και ισόβιο αποκλεισμό κάποιων μαθητών της από μελλοντικές συμμετοχές.

Η έκπληξη των υπευθύνων του υπουργείου ήταν μεγάλη όταν, κατά τον έλεγχο, ανακάλυψαν πως το μυθιστόρημα της μεγάλης ελπίδας του τόπου, της Νούα-Νούα, δεν ήταν παρά λέξη προς λέξη αντιγραφή ενός σχετικά άγνωστου διηγήματος του Κινέζου συγγραφέα Μάο Πινγκ!

Οι αρχές βρέθηκαν σε αμηχανία. Έστω κι αν είχαν προλάβει την παρανομία εν τη γενέσει της, το ζήτημα θα δημιουργούσε διεθνή καχυποψία εναντίον της χώρας και ίσως κόστιζε πολυετή αποκλεισμό της Νούα-Νούα από κάθε άλλη επίσημη λογοτεχνική δραστηριότητα εκτός συνόρων.

Τότε, ένα παλιό και έμπειρο στέλεχος του υπουργείου είχε μια ιδέα: θα απέκλειαν την Νούα-Νούα από τον διαγωνισμό, όχι όμως για λογοκλοπή αλλά για «ανάρμοστη κοινωνική συμπεριφορά». Αφορμή θα ήταν μια φωτογραφία της μαθήτριας, η οποία είχε πέσει –δήθεν τυχαία- στα χέρια των αρχών και την έδειχνε να χορεύει πάνω σ’ ένα τραπέζι, σε ένα μαθητικό πάρτι! Αυτό, εκτός των άλλων, θα άφηνε θετικές εντυπώσεις για τη χώρα στους διοργανωτές του διαγωνισμού, που ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητοι σε ζητήματα ηθικής...

Πολλοί έμειναν άφωνοι με τη σκληρή απόφαση που πήρε το υπουργείο κατά της Νούα-Νούα. Στο κάτω-κάτω, ήταν η μεγάλη ελπίδα εκείνου του τόπου για διάκριση στον διαγωνισμό, και κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει πως κάποιοι της έκοψαν το δρόμο εξαιτίας μιας ανόητης φωτογραφίας! Ο υπουργός, όμως, ήταν κάθετος: «Πάνω απ’ όλα η ηθική. Το λένε κι οι κανονισμοί!» Κάποιοι ηθικολόγοι, μάλιστα, απ’ όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα, έσπευσαν να υπερθεματίσουν...

Για την ιστορία, πάντως, σημειώνω ότι, μετά από τόσα χρόνια, κανένας δεν έχει καταφέρει ακόμα να ανακαλύψει την υποπαράγραφο των κανονισμών του διαγωνισμού που απαγορεύει ρητώς τις σχετικά αθώες φωτογραφίες απλού κεφιού σε ένα μαθητικό πάρτι...

ΤΟ ΒΗΜΑ

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

"Δημοκράτες" με ευαισθησίες αλά καρτ!

Photo: ΤΟ ΒΗΜΑ

Από τον συνεργάτη μου ΑΝΤΩΝΗ-ΨΕΡΗΜΟΣ έλαβα ένα πάρα πολύ εύστοχο -και δικαίως αγανακτισμένο- σχόλιο σχετικά με τον αποκλεισμό της Βούλας Παπαχρήστου:

Προσπαθώ να καταλάβω πού είναι το ρατσιστικό σχόλιο της Παπαχρήστου. Υπάρχουν πολλοί Αφρικανοί στην Αθήνα ναι ή όχι; Είναι προσβλητική η φράση "Αφρικανοί"; Ο Ιός του Νείλου μεταφέρεται από κουνούπια από την Αφρική ναι ή όχι; Η διαπίστωση ότι τα κουνούπια θα τσιμπάνε και Αφρικανούς είναι ρατσιστική; Είπε πουθενά ότι οι Αφρικανοί ευθύνονται για τον Ιό ή ότι το αίμα τους είναι βρώμικο; Για όνομα του Θεού.... καταστρέφουμε μια ζωή για να μας πουν μπράβο οι Τσίπρες και οι Κούβελοι-ες;;; Στον βωμό της ευθυνοφοβίας καταστρέφουμε τα όνειρα μιας ζωής ενός ανθρώπου; Αυτό δεν είναι αντίστροφος ρατσισμός;;; Τι φαρισαισμός είναι αυτός; Μιλάμε για ρατσισμό εμείς που, σαν λαός και χάριν ανεκδότου, παρουσιάζουμε τους Πόντιους σαν καθυστερημένους; Με το ανέκδοτο με τους Έλληνες που πέφτουν Αφρική και τους βρίσκει ο μπαμπάς του Οφορίκουε, κανείς δεν έχει γελάσει; Με το άλλο ανέκδοτο που ο μαύρος κυνηγάει έναν λευκό για να αδυνατίσει, κανείς δεν έχει γελάσει;; Γιατί άραγε δεν την καλέσανε για εξηγήσεις;;; Είναι νόμιμο αυτό;;; Και ο μεγαλύτερος εγκληματίας του κόσμου, αυτό το κάθαρμα που άνοιξε πυρ στο Ντένβερ πριν λίγες μέρες, απολογείται ενώπιον Δικαστηρίου, δεν του ανακοινώσανε την ποινή του. Ντροπή σας. Αν η Παπαχρήστου έκανε ένα άκομψο, φαιδρό, κακόγουστο, και ρατσιστικό αν θέλετε, αστείο, αυτό θα πρέπει να κριθεί αφού την ακούσετε και όχι με διαδικασίες έκτακτου ορεινού στρατοδικείου. Δημοκράτες του κώλου με ευαισθησίες αλά καρτ!

Διαβάστε επίσης...

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Κήρυκες του μίσους: οι παρενέργειες μιας κρίσης...


Όσο κι αν ακούγεται σκληρό, αυτή η κρίση δεν μας εξαθλίωσε μόνο οικονομικά: ακόμα περισσότερο, μας εξαθλίωσε ηθικά. Ή, για να είμαι ακριβέστερος, ανέδειξε την ηθική αθλιότητα που υπολάνθανε μέσα μας!

Δεν μας πήρε χρόνο να χωριστούμε σε αλληλομισούμενες κοινωνικές ομάδες που κάθε μια πλειοδοτεί σε κανιβαλιστική αγριότητα απέναντι σε κάποιες άλλες, τις οποίες θεωρεί αποκλειστικά υπεύθυνες για την κρίση. Σκληροί δαρβινικοί νεοφιλελεύθεροι εναντίον ουτοπικών αριστερών κρατιστών... Αντιμνημονιακοί ιδεαλιστές «επαναστάτες» εναντίον κυνικών φιλομνημονιακών πραγματιστών... Εθνικά υπερήφανοι δραχμολάγνοι αυτόχειρες εναντίον «ξεπουλημένων δωσίλογων» ευρωπαϊστών...

Διαβάστε το άρθρο...

Ποιοι θα την πληρώσουν (πάλι)!

- Σύνταξη φύγε, κρατάω μαχαίρι!
- Μα, πάλι εγώ, κύριε υπουργέ;

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

ΤΟ ΒΗΜΑ - Δημόσιο: Όταν η επιστημονική ελαφρότητα συναντά τον πολιτικό δόλο


Αν ήθελα να δώσω έναν σκοτεινό –και, σε κάθε περίπτωση, όχι καλοπροαίρετο- ορισμό της πολιτικής, θα έλεγα πως είναι η τέχνη της διαχείρισης του δημόσιου ψεύδους. Συν τοις άλλοις, ένας τέτοιος ορισμός διαχωρίζει την πολιτική από την επιστήμη, η οποία εξ ορισμού αναζητά την αλήθεια μέσα από τους αυστηρούς κανόνες της αποδεικτικής διαδικασίας.

Το πρόβλημα για την επιστήμη αρχίζει τη στιγμή που αυτή διολισθαίνει –έστω, ασυνείδητα- στις λογικές και τις πρακτικές της πολιτικής...

Διαβάστε το άρθρο...

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Δεν υπάρχουν "φανέλες", σου λέω!

Από τον συνάδελφο και φίλο Στράτο, οπαδό του Ολυμπιακού, έλαβα σήμερα ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο για την χιουμοριστική ανάρτηση: "Βρε Ουστ Κωστάκη!" Το παραθέτω με μικρή καθυστέρηση:     

Καλημέρα Κώστα,

Δεν θα συμφωνήσω μαζί σου, όχι γιατί είμαι Ολυμπιακός και ήρθε στην ομάδα μου, αλλά γιατί οι καιροί έχουν αλλάξει.

Οι ομάδες δεν είναι όπως ήταν, ούτε και οι "φανέλες". Οι ομάδες είναι επιχειρήσεις, είτε μας αρέσει είτε όχι. Οι παίκτες είναι επαγγελματίες και θα κοιτάξουν το συμφέρον τους όπως θα έκανε κάθε λογικός άνθρωπος. Λίγοι στο χώρο είναι αυτοί που τα καταφέρνουν. Με την λογική της "φανέλας" δεν θα γινόντουσαν μεταγραφές. Όλοι τότε θα ήταν "προδότες". Το γεγονός ότι πήγε στον Ολυμπιακό είναι το θέμα?? Αν ήμουν ΑΕΚτζής, θα νευρίαζα με τις εκάστοτε διοικήσεις που δεν κατάφεραν τόσα χρόνια να κάνουν μια ανταγωνιστική ομάδα (πλην κάποιας χρονιάς) και όχι με τον Μανωλά.

Και στο φινάλε γιατί να με ενοχλεί ο Μανωλάς για το αν "πρόδωσε" την φανέλα, όταν βλέπω γύρω μου καθημερινά να "προδίδουν" την Ελλάδα πολιτικοί, εφοπλιστές, επιχειρηματίες, μέχρι και απλοί άνθρωποι, χωρίς να κάνουμε απολύτως τίποτα????

Και γιατί να σεβαστεί τους κάφρους φιλάθλους-οπαδούς??? Για να τον χειροκροτούν την μία και την άλλη να του πετάνε μπουκάλια ή να προσπαθεί να σώσει την οικογένειά του όταν όλοι αυτοί οι ανεγκέφαλοι πετάνε μπουκάλια, καρέκλες ή εισβάλλουν στον γήπεδο?? Όλοι αυτοί σκέφτοται την ομάδα με τα πράγματα που κάνουν και τους πείραξε ο Μανωλάς??

Είναι σαν ο Λογοθετίδης (στο βίντεο) που μιλάει περί ηθικής (και καλά κάνει), να συμπεριφέρεται ανήθικα (π.χ. να έχει γκόμενα).

Το βίντεο ήταν ατυχές κατά την γνώμη μου. Δεν μπορείς να τα συγκρίνεις. Άλλο οι προσωπικές σχέσεις, άλλο οι επαγγελματικές. Αν κάποιοι θεωρούν ότι για τους ποδοσφαιριστές η φανέλα είναι κάτι σαν προσωπική σχέση, πιστεύω ότι πρέπει να αναθεωρήσουν.

Δεν το προχωράω παρακάτω. Θα μπορούσα να γράψω πολλά...

Υ.Γ. Οσον αφορά τη ΦΑΝΕΛΑ, πιο πολύ με νευριάζει το γεγονός να βλέπω με μεγαλύτερα γράμματα και σε περίοπτη θέση τον χορηγό (προκειμένου να βγάζουν χρήματα οι Μαρινάκηδες, Αλαφούζηδες, Νοτιάδες κ.α. και μετά να ζητάν να βάλουν πλάτη οι φίλαθλοι - για τόσο ηλίθιους μας έχουν), απ' ότι τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο.

Φιλικά,

Στράτος 

Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

Άνθρωποι και κτήνη: Πεθαίνοντας μόνοι στην πόλη...


Κάποιες άλλες, μακρινές εποχές, η είδηση θα είχε αναστατώσει το πανελλήνιο. Οι εφημερίδες θα την πρόβαλλαν με πηχυαίους τίτλους, ενώ θα ήταν για μέρες το πρώτο θέμα της ειδησεογραφίας στα κανάλια και στα ραδιόφωνα... Σήμερα, η είδηση πέρασε στα «ψιλά» των εφημερίδων (αν έφτασε καν ως εκεί), ενώ για τα κανάλια ήταν ένα «συνηθισμένο» περιστατικό του καθημερινού αστυνομικού δελτίου. Πώς λέει εκείνο το χιλιο-αναμασημένο κλισέ για το τέρας που δεν μας τρομάζει πια γιατί αρχίσαμε να του μοιάζουμε;

Η μοναξιά είναι αναμφίβολα μια δυσάρεστη συνθήκη (εξαιρώ την εκ πεποιθήσεως μοναχικότητα) η οποία υπόκειται σε κάποιας μορφής κοινωνική και ψυχολογική διαστρωμάτωση. (...) Θα μιλήσω σήμερα για ένα είδος εφιαλτικής μοναξιάς που όλοι θέλουμε να ξορκίσουμε από τα βάθη του ορίζοντα της ζωής μας...

Διαβάστε το άρθρο...