Σχόλιο του ΑΝΤΩΝΗ-ΨΕΡΗΜΟΣ για το άρθρο Η βία σε κίτρινο και μαύρο...
Κώστα, Χρόνια Πολλά.
Νομίζω ότι και ο τελευταίος φίλαθλος έχει εμπεδώσει πλέον ότι το μίσος, η διάσταση και η αδιαλλαξία είναι το κύριο γνώρισμα των νεοΑΕΚτζήδων. Έχει ποτίσει πλέον το DNA μας και είναι δεύτερη φύση. Το κακό είναι ότι, ο εγωισμός του καθενός είναι πλέον τόσο υπερτροφικός ώστε καταπνίγει την αγάπη για την ομάδα. Προσπαθώντας να βρω τις απαρχές του φαινομέου αυτού καταλήγω, ξανά και ξανά, στο καταραμένο 1996 και τις συνθήκες φυγής του Ντούσαν. Εσύ είσαι παλιότερος και θα θυμάσαι καλύτερα, όμως δεν νομίζω ότι είχαμε, ποτέ πριν, τέτοιο παγιωμένο συλλογικό μίσος για έναν άνθρωπο. Δυστυχώς, το μίσος αυτό ανατροφοδοτήθηκε και μεταλαμπαδεύτηκε και, για χρόνια πολλά, θυμάμαι τον εαυτό μου να είναι το πρωταρχικό μου συναίσθημα. Όταν όμως το συναίσθημα άρχισε, σιγά-σιγά, να δίνει τη θέση του στην ανησυχία -αρχικά- και στον τρόμο -στη συνέχεια- για τη μοίρα της ομάδας, ήταν ήδη αργά: ο χαρακτήρας της είχε ήδη εκφυλισθεί και είχε δημιουργηθεί μια ολόκληρη γενιά ΑΕΚτζήδων-στρατιωτών, που δεν είχαν την ωριμότητα (ή την τύχη μου) να αντιληφθούν εγκαίρως ότι το μίσος σκοτώνει την ψυχή μας...
Πλέον, η μισαλλοδοξία στους κόλπους της ομάδας είναι α-ταξική, στερείται ιδεολογικού υποβάθρου και θυμίζει τις συνιστώσες της Αριστεράς: υπάρχουν οι παραδοσιακοί (Μπαγεβιτσικοί-Μελισσανιδικοί), οι αναθεωρητικοί (Ντεμικοί), οι εξωκοινοβουλευτικοί (Original), οι εξωκοινοβουλευτικοί που τα έχουν βρει με τον Ντέμη, οι εξωκοινοβουλευτικοί που δρουν αυτόνομα, οι διαμαρτυρόμενοι (Πειρατές) που δεν τα έχουν βρει με κανέναν, οι ανεξάρτητοι που είναι με όλους και με κανέναν... και πάει λέγοντας!
Η λύση είναι μία: να δημιουργηθούν καμία δεκαριά ΑΕΚ και να ξενοιάσουμε όλοι από το χνώτο του διπλανού μας!
ΑΝΤΩΝΗΣ-ΨΕΡΗΜΟΣ
Σχόλιο Aekphile: Ίσως το κορυφαίο σχόλιο του τακτικού συνεργάτη Αντώνη! Ο ρεαλισμός του ομολογουμένως τρομάζει - αλλά και διδάσκει ταυτόχρονα!
Κώστα, Χρόνια Πολλά.
Νομίζω ότι και ο τελευταίος φίλαθλος έχει εμπεδώσει πλέον ότι το μίσος, η διάσταση και η αδιαλλαξία είναι το κύριο γνώρισμα των νεοΑΕΚτζήδων. Έχει ποτίσει πλέον το DNA μας και είναι δεύτερη φύση. Το κακό είναι ότι, ο εγωισμός του καθενός είναι πλέον τόσο υπερτροφικός ώστε καταπνίγει την αγάπη για την ομάδα. Προσπαθώντας να βρω τις απαρχές του φαινομέου αυτού καταλήγω, ξανά και ξανά, στο καταραμένο 1996 και τις συνθήκες φυγής του Ντούσαν. Εσύ είσαι παλιότερος και θα θυμάσαι καλύτερα, όμως δεν νομίζω ότι είχαμε, ποτέ πριν, τέτοιο παγιωμένο συλλογικό μίσος για έναν άνθρωπο. Δυστυχώς, το μίσος αυτό ανατροφοδοτήθηκε και μεταλαμπαδεύτηκε και, για χρόνια πολλά, θυμάμαι τον εαυτό μου να είναι το πρωταρχικό μου συναίσθημα. Όταν όμως το συναίσθημα άρχισε, σιγά-σιγά, να δίνει τη θέση του στην ανησυχία -αρχικά- και στον τρόμο -στη συνέχεια- για τη μοίρα της ομάδας, ήταν ήδη αργά: ο χαρακτήρας της είχε ήδη εκφυλισθεί και είχε δημιουργηθεί μια ολόκληρη γενιά ΑΕΚτζήδων-στρατιωτών, που δεν είχαν την ωριμότητα (ή την τύχη μου) να αντιληφθούν εγκαίρως ότι το μίσος σκοτώνει την ψυχή μας...
Πλέον, η μισαλλοδοξία στους κόλπους της ομάδας είναι α-ταξική, στερείται ιδεολογικού υποβάθρου και θυμίζει τις συνιστώσες της Αριστεράς: υπάρχουν οι παραδοσιακοί (Μπαγεβιτσικοί-Μελισσανιδικοί), οι αναθεωρητικοί (Ντεμικοί), οι εξωκοινοβουλευτικοί (Original), οι εξωκοινοβουλευτικοί που τα έχουν βρει με τον Ντέμη, οι εξωκοινοβουλευτικοί που δρουν αυτόνομα, οι διαμαρτυρόμενοι (Πειρατές) που δεν τα έχουν βρει με κανέναν, οι ανεξάρτητοι που είναι με όλους και με κανέναν... και πάει λέγοντας!
Η λύση είναι μία: να δημιουργηθούν καμία δεκαριά ΑΕΚ και να ξενοιάσουμε όλοι από το χνώτο του διπλανού μας!
ΑΝΤΩΝΗΣ-ΨΕΡΗΜΟΣ
Σχόλιο Aekphile: Ίσως το κορυφαίο σχόλιο του τακτικού συνεργάτη Αντώνη! Ο ρεαλισμός του ομολογουμένως τρομάζει - αλλά και διδάσκει ταυτόχρονα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου