Από καλό φίλο, ο οποίος δεν επιθυμεί να αναφερθεί το όνομά του (πράγμα που θα σεβαστώ), έλαβα ένα ενδιαφέρον σχόλιο για το ζήτημα των ημερών (κορωνοϊού εξαιρουμένου): τις παρενοχλήσεις νεαρών ατόμων από ισχυρούς παράγοντες στον χώρο του αθλητισμού αλλά και της τέχνης. Παραθέτω το κείμενο του φίλου, προτρέποντας τον αναγνώστη να το διαβάσει με ανοιχτό μυαλό και δίχως την παραμικρή προκατάληψη...
--------------------------------
Σχετικά με το θέμα των παρενοχλήσεων, μια και απασχολεί πολύ την κοινωνία μας τούτες τις μέρες, δεν είναι άμοιροι ευθυνών όσοι τον καιρό της ανάδειξης, της δόξας, των χρημάτων, των επιδόσεων, της αίγλης, σιωπούσαν με στόματα ερμητικά κλειστά. Και, όσο κι αν δικαιολογείται η ετεροχρονισμένη αποκάλυψη, δεν φεύγει από τον νου κανενός πως οι δάφνες όταν είναι νωπές δεν "επιτρέπουν" εμπόδια. Γιατί, νωρίτερα θα ήταν φράξιμο και διακοπή αίγλης ή χρήματος η κάθε καταγγελία. Ενώ τώρα που δεν τίθεται κανένα θέμα τέτοιο, βγαίνουν μόνον ως θύματα, μόνον ως αθώοι, μόνον ως ηθικοί που έστω και αργά "διατρανώνουν" την ηθική τους με αυτά. Οι δε θύτες νόμιζαν πως η δόξα των θυμάτων τους θα διαρκεί νωπή και "ες αεί" και δεν θα πυροβοληθούν ποτέ, αφού τα θύματα έχουν πετύχει. Οι μάσκες έπεσαν για όλους. Και κυρίως για τους τελευταίους, που δεν ξέρουν πού να κρυφτούν και πώς να διαψεύσουν. Γιατί, απλά δεν γίνεται: οι τωρινές, καθημερινές τους μάσκες δεν μπορούν στο ελάχιστο να καλύψουν το "είναι" τους...
Για να μην πάμε και στον χώρο των μοντέλων και εκείνων που βγάζουν τις υποψήφιες "miss", όπου κι εκεί πολλά συμβαίνουν αλλά δεν αποκαλύπτεται τίποτα. Γιατί; Διότι είναι όλα κοινή συναινέσει, και η δόξα ακόμα καλά κρατεί και διαρκεί. Γιατί, ιστορικά είναι μέσα στη μακρά λίστα των κορυφαίων του είδους με τη συγκεκριμένη χρονολογία ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ και στολισμού των κορυφαίων περιοδικών. Εκεί τη "γλιτώνουν" όλοι. Στην καλύτερη, σχεδόν όλοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου