Τελικά, καλά μας κάνουν και θέλουν να μας αφανίσουν από προσώπου γης οι Γερμανοί, τέτοιοι που είμαστε! Απορώ πώς δεν σκέφτηκαν ακόμα να ξανανοίξουν το Άουσβιτς και το Νταχάου, να τελειώνει η πολιτισμένη ανθρωπότητα μια και καλή με τη "σιχαμερή" ράτσα μας! Ποιος τα λέει αυτά; Όχι πάντως οι Γερμανοί, αλλά κάτι κομπλεξάρες νεοέλληνες στους οποίους τα επαγγελματικά sites έχουν χορηγήσει δημοσιογραφική "πένα"!
Το άρθρο μού το έστειλε ο φίλος Κώστας Φ., και δεν πίστευα στα μάτια μου διαβάζοντάς το! Απολαύστε το, και τα λέμε:
Δεν μου αρέσει η Ελλάδα του ομορφάντρα
Της Χριστίνας Ταχιάου
Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι δεν νιώθω καν Ελληνίδα τέτοιας Ελλάδας. Ποια Ελλάδα να υπερασπιστώ και με ποια Ελλάδα να ταυτιστώ; Με την Ελλάδα που θεωρεί λογικό να δίνει φακελάκι; Με την Ελλάδα που κυκλοφορεί στο δρόμο λες και είναι μόνη της; Με την Ελλάδα που λατρεύει τα 100 ντεσιμπέλ; Με την Ελλάδα που φυσάει τον καπνό της στα μούτρα του απέναντι; Με την Ελλάδα που παραβιάζει όποιο νόμο γουστάρει; Με την Ελλάδα που δικαιολογεί την παρανομία; Με την Ελλάδα που νιώθει ανώτερη από τους «ξένους»; Με την Ελλάδα που καμαρώνει επειδή κατασκεύασε κάτι ελεεινής ασχήμιας χωριά; Με την Ελλάδα που θεωρεί λογικό να απλώνει ξαπλώστρες στις άλλοτε πανέμορφες παραλίες; Με την Ελλάδα που θεωρεί φυσιολογικό να πηγαίνει σε απίθανης αρπαχτής κλαμπ και καφέ και να παρακαλάει κάτι άθλιους φουσκωτούς τύπους της νύχτας να μη φάει πόρτα; Με την Ελλάδα που πιστεύει ότι δεν μπορεί να διοριστεί χωρίς μέσο; Με την Ελλάδα που φιλάει κατουρημένες ποδιές για να κάνει τη δουλειά της; Με την Ελλάδα που θεωρεί λογικό να πληρώνει ένα κάρο λεφτά σε μπουζούκια και μπαρ και μετά να οδηγεί μεθυσμένη; Με την Ελλάδα που πιστεύει «Και τι έγινε που έπιασαν τους Καραμπέρηδες; Αυτοί είναι το πρόβλημα;»; Με την Ελλάδα που απαιτεί να «φέρουν πίσω τα κλεμμένα» αλλά εξαιρεί τον εαυτό της από την επιστροφή; Με την Ελλάδα που διεκδικεί το δικαίωμά της να εξακολουθήσει να λειτουργεί κουτοπόνηρα; Με την Ελλάδα που πάσχει από έλλειψη φιλοδοξίας;
Όχι, δεν είμαι αγία. Όλα τα παραπάνω, τα απορρίπτει ο «ενήλικος» εαυτός μου. Ο «ανήλικος», έχει υπάρξει μέρος αυτού που τώρα απορρίπτω. Ίσως γι αυτό ενοχλούμαι τόσο πολύ τώρα. Το θέμα είναι ότι ο «ενήλικος» έχει περάσει στο άλλο άκρο. Θέλει τάξη, ησυχία, τυπικότητα κι αξιοκρατία.
Για μένα, η κρίση υπάρχει εδώ και χρόνια. Και δεν εννοώ την οικονομική, εννοώ την αισθητική, πολιτιστική, αξιακή κρίση. Η οικονομική κρίση δεν με εξέπληξε καθόλου. Αντίθετα, με εξέπληξε το γεγονός ότι τόσοι έξυπνοι άνθρωποι εξεπλάγησαν.
Την πρώτη φορά που είδα τη διαφήμιση με τον «ομορφάντραμου» ένιωσα ένα κρύο χέρι να μου σφίγγει το κεφάλι. Το ίδιο είχα νιώσει κι όταν είδα τις διαφημίσεις με την «αγαπούλα την κουκούλα» και «τη φουκαριάρα τη μάνα μου». Είναι οι διαφημίσεις που συμβολίζουν την Ελλάδα που δε μ’ αρέσει. Την Ελλάδα του γηπέδου, του βρώμικου, της φοροδιαφυγής, του μέσου, της διαφθοράς, του ψυχοπονιάρη, του τεμπέλη, του λαθραίου, του καταφερτζή, του αναίσθητου, του Ελληνάρα. Το χειρότερο είναι ότι όλοι, μικροί – μεγάλοι, απ΄ όλα τα στρώματα της κοινωνίας, γελάνε με τις διαφημίσεις αυτές. Το χαίρονται, ρε παιδάκι μου.
Φρικάρω. Φρικάρω με τις διαφημίσεις και με τη συνεχή αναπαραγωγή τους. Νιώθω ένα τσίμπημα δυστυχίας όποτε ακούω τη λέξη «ομορφάντρα μου». Μου έρχεται στο νου και η εικόνα: ασπρόμαυρη Ελλάδα, κοντοί κι άσχημοι άντρες, τσίκνα, βρωμιά ιδρώτα στο γήπεδο, λίπη και λίγδες. Όταν ακούω τη φράση «τι βάζω μέσα; Τη μάνα μου και τον πατέρα μου βάζω μέσα!» μου έρχεται στο νου ένα φέρετρο σκεπασμένο με την ελληνική σημαία.
«Γιατί όμως πιστεύεις ότι έχουν τόση απήχηση αυτές οι διαφημίσεις;» με ρώτησε η φίλη μου. Μα, επειδή, ο Έλληνας σε αυτήν ακριβώς την Ελλάδα νιώθει άνετα. Στην Ελλάδα της αγαπούλας, του ομορφάντρα μου και της φουκαριάρας της μάνας του. Στην Ελλάδα της δραχμής...
Η Χριστίνα Ταχιάου είναι δημοσιογράφος
Πηγή: Protagon
Επιλέγω τρία σχόλια αναγνωστών (από τα δεκάδες):
Τώρα τι να πω. Εγώ ανατριχιάζω με τους ευρωλιγούρηδες, τους ξιπασμένους, αυτούς που λατρεύουν τις γενικεύσεις και τα λογικά σφάλματα, που θεωρούν πως ένα έθνος είναι ένα κοινωνικό σύνολο με μετρημένα χαρακτηριστικά. Αηδιάζω με τους τύπους που θεωρούν πως τα σκατά τους μυρίζουν λιγότερο από αυτά των άλλων, που επιμένουν ότι για την κρίση φταίει η "νοοτροπία του Έλληνα", που πασχίζουν να αποπολιτικοποιήσουν τα προβλήματα μιας ολόκληρης εποχής και να τα αποδώσουν στον "Ελληνάρα τον σάπιο". Καρφάκι δεν μου καίγεται για τα εθνικά σύμβολα, για να μην παρεξηγηθώ, όμως συμπεριφορές σαν τη δική σου Χριστίνα Ταχιάου δημοσιογράφε είναι αυτές που γαλουχούν και υποθάλπουν την περιθωριοποίηση, την καταπίεση και τις κοινωνικές ανισότητες. Έχεις ακουστά για την ευθύνη των ανθρώπων του "πνεύματος"? Δημοσιογράφε? Δεν απασχολεί κανέναν αν σου χαλάει την αισθητική μια διαφήμιση, κλείσε την τηλεόραση. Ο δυτικός κόσμος σύσσωμος αιμορραγεί γιατί δεν έμαθε ποτέ να αποδίδει τα του καίσαρος τω καίσαρι, γιατί επιμένει να παπαγαλίζει το πόσο ανώτερος είναι όλων των υπολοίπων, αντί να κοιτάξει να συνεννοηθεί με τους δίπλα του, να δείξει κατανόηση και συμπόνια και να πετύχει κάτι συλλογικό. Τράβα κλείσου στις Βερσαλλίες να το παίζεις μαντάμ, εν κατακλείδι. Ασε μας εμάς εδώ να πίνουμε φραπέ και να βλέπουμε ποδόσφαιρο (γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ελλάδα επομένως αυτό κάνω 24/7, έτσι δεν είναι?) ανέβα στο Ριτζ και κάνε την κριτική σου ελεύθερα. Μόνο να μην ξανακούσω αυτό το "δημοσιογράφος". (Τίνα)
Ποια Ελλάδα να υπερασπιστώ και με ποια Ελλάδα να ταυτιστώ; Με την Ελλάδα που όλο τον χρόνο όπως και να έχουν τα πράγματα θα βγει μια βόλτα να περπατήσει στην παραλία Θεσσαλονίκης με τα αγαπημένα της πρόσωπα; Με την Ελλάδα που σε όποιο μέρος και να μένει η θάλασσα είναι 2 ώρες με το αυτοκίνητο; Με την Ελλάδα που θα βγει στα τσιπουράδικα του Βόλου με παλιούς και νέους φίλους; Με την Ελλάδα που Δεκέμβρη μήνα θα πιει τον καφέ της στην παραλία του Πλαταμώνα στη σκιά του κάστρου; Με την Ελλάδα του Αιγαίου και των ιστιοπλόων; Με την Ελλάδα του Ολύμπου και των ορειβατών; Με την Ελλάδα που η ιστορία της είναι τόσο πλούσια που κάθε μέρα ανακαλύπτει και κάτι καινούριο από τα σπλάχνα της; Με την Ελλάδα που θα βγει το Σαββατοκύριακο για ψώνια στο Μοναστηράκι; Με την Ελλάδα που ξέρει να απολαμβάνει τον πολιτισμό της και κάθε χρόνο γεμίζει την Επίδαυρο και κάθε θέατρο στην χώρα; Με την Ελλάδα που όταν αποφασίσει να βγει βόλτα θα χαιρετήσει 50 γνωστούς; Με την Ελλάδα που και στο πιο μικρό χωριό της Κρήτης ο κόσμος θα σου ανοίξει το σπίτι του χωρίς καν να σε ξέρει και θα σε φιλέψει ό,τι κι αν έχει; Με την Ελλάδα που την έχουμε γυρίσει τόσο πολύ που δεν υπάρχει μέρος να μην έχουμε κι από έναν Φίλο;
Συγγνώμη για την παρέμβαση δεσποινίς Ταχιάου, αλλά εγώ αυτήν την Ελλάδα έχω γνωρίσει και έχω αγαπήσει. Δεν διαφωνώ με όλα όσα λέτε και σίγουρα υπάρχουν πολλά άσχημα με αυτήν την χώρα και αυτόν τον λαό. Αλλά ό,τι και να γίνει δεν πρόκειται ποτέ να απαρνηθώ ούτε την χώρα μου ούτε την καταγωγή μου. Ζω πλέον εδώ και κάποια χρόνια στο εξωτερικό και είμαι πλέον πεπεισμένος ότι ορισμένα πράγματα (σαν αυτά που περιγράφω παραπάνω) δεν πρόκειται να τα βρω πουθενά. Γι’ αυτό μην βιάζεστε να καταδικάσετε την χώρα.
Όσο για το γήπεδο πηγαίνω εδώ και 15 χρόνια (όσο πιο συχνά μπορώ) και ούτε κοντός και άσχημος είμαι ούτε βρωμάω τσίκνα και ιδρώτα. Δεν πρόκειται να σας εξηγήσω τι σημαίνει αθλητισμός, ποδόσφαιρο ή γήπεδο για τον Έλληνα γιατί πολύ απλά δεν περιμένω να καταλάβετε. Δυστυχώς ο χώρος μου τελείωσε. (Μάριος Φωκαεύς)
Ισοπεδωτικό ελεεινολόγημα που προσβάλλει έναν ολόκληρο λαό επικαλούμενο τις ευτέλειες μιας θορυβώδους μειοψηφίας του και την άνευ ιδιαίτερης βαρύτητας αισθητική της εμπορικής σάτιρας. Και, μια και χαλάνε την συγγραφέα οι «κοντοί κι άσχημοι άντρες» (λες και το σουλούπι υποδηλώνει ανθρώπινη ποιότητα), θα της θυμίσω τα έργα και τις ημέρες των ψηλών και ωραίων Ναζί! Των οποίων μάλλον δείχνει ν’ αποτελεί κρυφή θαυμάστρια, αν κρίνω από τους ρατσιστικούς υπαινιγμούς της... (costaspap)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου