Οι στρατιές του Ξέρξη έχουν διασχίσει ανενόχλητες τα Τέμπη και προχωρούν προς το Καλλίδρομο. Βουνό αδιάβατο για τον ογκώδη περσικό στρατό, που σέρνει πίσω του μεγάλο αριθμό τροχοφόρων.
Υπάρχει μόνο ένα στενό παραθαλάσσιο πέρασμα, οι Θερμοπύλες. Μα το υπερασπίζονται γενναία οι 300 οπλίτες του Σπαρτιάτη Λεωνίδα, μαζί με λίγες χιλιάδες άλλους μαχητές δίχως πολεμική εμπειρία.
Ο Ξέρξης βρίσκεται σε αδιέξοδο. Από το οποίο θα τον βγάλει ένας Έλληνας προδότης, ο Εφιάλτης, που θα οδηγήσει τους Πέρσες στα νώτα των Ελλήνων, περνώντας τους μέσα από τα κρυφά μονοπάτια του Καλλίδρομου.
Ο Λεωνίδας και οι λιγοστοί πιστοί του που δεν λιποτάκτησαν (οι θρυλικοί "τριακόσιοι") θα δώσουν σκληρή αλλά άνιση μάχη για την τιμή των Ελλήνων. Θα πέσουν μέχρις ενός...
Δεν ξέρω γιατί, αλλά το παγκόσμιο αυτό ιστορικό μνημείο εθνικής προδοσίας (ένας "Έλληνας" έδειξε τον δρόμο και τον τρόπο σε βάρβαρους εισβολείς για να σκορπίσουν τον θάνατο σε άλλους Έλληνες) μου ήρθε χθες στο νου καθώς έβλεπα την φοβερή ταινία του Νίκου Φώσκολου, "Η Λεωφόρος του μίσους". Και συνειδητοποίησα ότι ακόμα και μία "Λεωφόρος" μπορεί να μισεί. Τόσο ώστε να φτάνει ως την προδοσία. Ακόμα και το έγκλημα...
Να είσαι καλά Μιχάλη, σε όποια συμπαντική γειτονιά κι αν βρίσκεσαι. Ίσως εκεί πάνω να έχεις παρέα τον Άλκη. Οι μοίρες σας κοινές. Όπως κοινή, δυστυχώς, και η κτηνωδία των φονιάδων σας, που αξίζουν να σαπίσουν πίσω απ' τα σίδερα.
Όμως, και στους ίδιους τους Εφιάλτες δεν πρέπει λιγότερη τιμωρία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου