Ένα μελαγχολικό κείμενο...

Την αντίθεσή μου (συχνά οξύτατα επικριτική) προς τον συγκεκριμένο οπαδικό χώρο και την συγκεκριμένη ηγετική φυσιογνωμία, την έχω εκφράσει κατ' επανάληψη. Στα πλαίσια, όμως, της δέσμευσης αυτού του blog να μην διάκειται a priori αρνητικά σε οποιαδήποτε άποψη (αρκεί, φυσικά, αυτή να μην παραβιάζει αυτονόητες ηθικές αρχές), δεν μπορούμε να μην δημοσιεύσουμε ένα ενδιαφέρον κείμενο που μόλις εντοπίσαμε...

Μοναξιές...

Το τηλέφωνό μου χτυπάει ακατάπαυστα Και όμως έχουν μείνει κάποιοι που επιμένουν να θυμούνται. Που δεν ξεχνάνε. Που η καρδιά τους πάει να σπάσει. Σεπτέμβριος 2011 και δεν υπάρχουμε πουθενά. Περιμένουμε το φάκελο με τα 2.800 από την οδό Τσόχα γα να πάρουμε την μπλε κάρτα του ξένου παίκτη στο χάντμπολ. Λαχταράμε πότε θα αποφασίσει να μας πει την αλήθεια και όχι ψέματα ο Σταύρος για τα λεφτά που μας χρωστάει από πέρυσι. Καταστρώνουμε σχέδια για να γίνει όσο πιο αθόρυβη και διακριτική η οικονομική παρουσία του Πέτρου στα κοινά του σωματείου (που πνέει τα λοίσθια και ζει με φιλιά ζωής από ανώνυμους, και κυρίως μετανάστες). Κάνουμε συνεχείς κλήσεις στον ΑΕΚτζή δήμαρχο του Βύρωνα να μας μειώσει το νοίκι για να παίζει εκεί στο κλειστό της περιοχής η Α.Ε.Κ. με 200 και όχι 400 ευρώ νοίκι το μήνα. Παραφιλάμε μήπως και ο Δελαπατρίδης Νίκος αλλά και ο παππούλης με το μπαστουνάκι βρουν άκρη για να αναπνεύσει επιτέλους η... ξυπόλυτη και ορφανή Βασίλισσα. Αναρωτιόμαστε ύστερα από αυτά που είδαν τα ματάκια μας στις Βρυξέλλες πόσο μπορεί να στοίχισε ο Κωνσταντόπουλος; Γιατί ο Αραμπατζής έμεινε στον πάγκο; Πόσα μερόνυχτα χρειάστηκε ο Κωστάκης για να συμφωνήσει προκειμένου να μείνει στην Α.Ε.Κ. του θείου του; Με τι κριτήρια είχε μπει πωλητήριο στον Λεονάρντο; Ακόμη ψάχνουμε να βρούμε με ποιον τρόπο βοήθησαν την Α.Ε.Κ. τα λεφτά των Supporters (βλέπε Πέτρος). Οι ώρες περνάνε αργά αλλά και άσχημα και εκτός από τα παραπάνω ενδεικτικά (γιατί υπάρχουν και άλλα πάρα πολλά) ερωτήματα οι καρδιές του πιστού κόσμου της Α.Ε.Κ. (γιατί υπάρχει και λιγότερο πιστός κόσμος) σφίγγονται. Σφίγγονται και μαραζώνουν. Αγωνιστική ανυπαρξία (πόσα λεφτά αλήθεια στοίχισε η προετοιμασία στο εξωτερικό;). Διοικητική ανυποληψία (πάει πια το μοντέλο του προέδρου-ηγέτη, πέταξε, χάθηκε στον ουρανό της Πεύκης στην... φτωχογειτονιά της Βόρεια Κηφισιάς και πρόσφατα στον όγδοο όροφο (το γνωστό)). Κούληδες, Κανελλόπουλοι, Νοτιάδες, Παππάδες και λοιποί πλούσιοι συγγενείς κρύφτηκαν (όπως από φόβο έκαναν πάντα) και η ψυχή της Α.Ε.Κ. ματώνει. Γρήγορα θα μας αφήσει ο Σταύρος, μετά θα χαθεί ακόμη πιο γρήγορα και ο Κασνακίδης που θα αναλάβει. Θα πάνε να συναντήσουν τον Θανόπουλο αλλά και τους τέτοιου είδους διαχειριστές που δεν θυμόμαστε πια ούτε τα ονόματά τους. Και εμείς είμαστε πλέον υποχρεωμένοι να ζούμε χωρίς όραμα. Μόνο με τις αναμνήσεις. Και η νεολαία μας μπαφιασμένη, εγκλωβισμένη στα ντου, στα τζάμπα και στα μπάχαλα, εξαρτημένη από μικροεγωσιμούς, να κινείται μειώνοντας αισθητά το δυναμικό της. Ευτυχώς όχι την δυναμική της. Να γινόταν ένα θαύμα και να ξεφύτρωνε ο Τίγρης με ή χωρίς άλογο και όχι όπως φυτρώνει επικοινωνιακά τα τελευταία δέκα χρόνια... Να, έτσι να κάναμε ένα κλικ και να βρίσκαμε τον παλιό καλό Ντέμη πριν την ψωνίσει και χαθεί μέσα στα δικά του "ξέρω"... Πόσο μακρινό μοιάζει για όσους ξέρουν, αλλά και για αυτούς που μπορούν να καταλάβουν, το όνειρο της Νέας Φιλαδέλφειας; Πόσο θα έρθουμε απόψε με τον Εργοτέλη; Εκεί καταντήσαμε: Να αναρωτιόμαστε τι θα κάνει απόψε στο Ο.Α.Κ.Α. η Α.Ε.Κ. με τον Εργοτέλη! Θα καταλάβουν άραγε ποτέ οι 8.000 και πλέον ήρωες που έβαλαν πλάτη τσέπη και στήθια ότι αυτοί είναι η μόνη λύση σωτηρίας για την Α.Ε.Κ. στην δύσκολη κωλοεποχή που ζούμε αλλά και στην χειρότερη που έρχεται;

Anti-Hooligan, 17-9-2011

Πηγή