Stupidphones...

- Γιατί λέγονται smartphones; 

- Κατ' ευφημισμό. Δες πόσοι ηλίθιοι   πληκτρολογούν οδηγώντας! 

Ο αντι-εμβολιασμός δεν αφορά (μόνο) το εμβόλιο...

Ένα πράγμα που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε αν θέλουμε να δούμε το πρόβλημα του αντιεμβολιασμού στις πραγματικές του διαστάσεις, είναι ότι το ζήτημα δεν αφορά αυτό καθαυτό το εμβόλιο. Για να γίνω σαφέστερος, στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν ακραιφνώς αντιεμβολιαστές αλλά, πολύ ευρύτερα, αμφισβητίες της σοβαρότητας της πανδημίας και αρνητές όλων ανεξαιρέτως των μέτρων που έχουν ληφθεί για την αντιμετώπισή της.

Στις αρχικές φάσεις της πανδημίας έκαναν θόρυβο για τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης (το πρώτο lockdown, του οποίου τα θετικά αποτελέσματα δεν αμφισβητούνται). Επόμενοι "εχθροί" ήταν ο περιορισμός στις δημόσιες συναθροίσεις και η υποχρεωτική χρήση μάσκας σε συγκεκριμένους χώρους, όπως π.χ. τα μέσα μεταφοράς και τα σχολεία. Και, φυσικά, ο πόλεμος των αρνητών covid κορυφώθηκε με τα εμβόλια, τα οποία όχι μόνο αντιμάχονται λυσσωδώς αλλά και επιχειρούν να δυσφημίσουν με κάθε (αντιεπιστημονικό) τρόπο. Για να μην αναφερθούμε και στους χλευασμούς, τις χυδαιολογίες και τα αναθέματα που εισπράττουν καθημερινά στα social media τόσο οι επιστήμονες, όσο και οι ίδιοι οι εμβολιασμένοι (γιατί άραγε; ποιον πειράζουν;).

Αδιάψευστος μάρτυς για την εξ αρχής (προ της έλευσης των εμβολίων) αρνητική στάση των σημερινών αντιεμβολιαστών απέναντι στην σοβαρότητα της πανδημίας - την οποία αμφισβήτησαν - και την αναγκαιότητα λήψης μέτρων για την αντιμετώπισή της, είναι ένα ψευδο-"επιστημονικό" συνέδριο που έλαβε χώρα διαδικτυακά περί τα τέλη Σεπτεμβρίου του 2020. Είχα τότε σταχυολογήσει μερικές απόψεις που ακούστηκαν εκεί, όπως αναφέρονται στο άρθρο που παραθέτω. Στο link που υπάρχει στο τέλος του κειμένου βλέπουμε τι απαντά η πραγματική επιστήμη στον "επιστημονικό" τσαρλατανισμό!

Δείτε το άρθρο

Εκείνοι που (δεν) πρέπει να μιλούν...

                     

Είναι επιτρεπτός ο περιορισμός της ελευθερίας στην έκφραση γνώμης σε μία δημοκρατική κοινωνία, όταν η γνώμη αυτή προτρέπει σε απείθεια στα μέτρα αντιμετώπισης μίας μείζονος υγειονομικής κρίσης;

Αυτό το (διόλου ρητορικό) ερώτημα είχαμε θέσει παλιότερα:

http://costaspap.blogspot.com/2021/04/blog-post_27.html

Η απάντησή μας παραμένει ίδια: Δεν φταίνε εκείνοι που ιδιοτελώς (αν όχι δολίως) μιλούν, υπό το πρόσχημα δήθεν "ιδεολογίας" ή "διωκόμενης επιστημοσύνης". Αυτοί τη δουλειά τους κάνουν.

Φταίμε όλοι εμείς που τους ακούμε, καθιστώντας μάλιστα εμφανή την προσοχή που τους δίνουμε (πατώντας "κουμπιά" επιδοκιμασίας ή αποδοκιμασίας, ή μπαίνοντας σε δημόσιους διαλόγους μαζί τους).

Οι τείνοντες ευήκοα ώτα, όχι οι ομιλούντες, έχουν την ευθύνη!

Περί "ιδεολόγων"...

 Να θυμάσαι:

Αυτοί που σου λένε

"αντιστάσου κι εγώ θα σε υπερασπιστώ"

το κάνουν πάντα με το αζημίωτο.

Πολιτικό ή οικονομικό...

Νεοελληνικός Διασκοτισμός...

                     

Κάποτε η Ιστορία θα γράψει ότι δύο κινήματα, το αντιμνημονιακό και το αντιεμβολιαστικό, σήμαναν το τέλος του Διαφωτισμού στην Ελλάδα. Αφού, ο τυφλός φανατισμός και η εμμονική ιδεοληψία κατόρθωσαν να εκτοπίσουν σε μεγάλο βαθμό την επιστήμη και τον ορθολογισμό.

Ίσως μάλιστα στα κεφάλαια της Ιστορίας προστεθεί και ένα ακόμα, με τίτλο "Νεοελληνικός Διασκοτισμός". Και όταν τελικά αποκτήσουμε αρκετή αντιληπτική ικανότητα ώστε να πάρουμε είδηση τι μας έχει συμβεί, θα αρχίσουμε να αναζητούμε τους πονηρούς και ιδιοτελείς influencers (*) για να τους ζητήσουμε ευθύνες που μας "παρέσυραν". Σαν τον αθεράπευτα ανώριμο ενήλικα που καταφεύγει στους ψυχοθεραπευτές για να τον απενοχοποιήσουν για όλα του τα κρίματα, φορτώνοντάς τα στα λάθη των γονιών του στην παιδική του ηλικία!

Όσο για τους influencers, άλλοι θα έχουν κάνει πολιτικές καριέρες κι άλλοι θα έχουν κάνει (ακόμα περισσότερα) λεφτά. Και, φυσικά, θα έχουν εξασφαλίσει το ακαταδίωκτο...

Θα είμαστε για πολύ ακόμα τα κορόιδα τους;

 * Influencers: Οι επηρεαστές της κοινής γνώμης, κυρίως μέσω των social media.

Βοήθειά μας!

 Να εμπιστεύεστε τα από άμβωνος αντιεμβολιαστικά κηρύγματα.

Το μόνο που θέλουν είναι να πάτε γρηγορότερα στον Παράδεισο!

Το επιδόρπιο της παρηγοριάς...

 Φτάνοντας στην ταβέρνα του κυρ-Νίκου, στου Φιξ, βρήκα το αφεντικό σε μεγάλα κέφια. Πώς να μην έχει; Το προηγούμενο βράδυ η ομάδα του είχε διασύρει στην Τούμπα την ΑΕΚ. Ή μάλλον τη σκιά, το φάντασμα της ΑΕΚ... Τον πρόλαβα πριν αρχίσει την αναμενόμενη καζούρα:

- Δεν θέλω ν΄ ακούσω κουβέντα σήμερα. Ούτε λέξη!

Καθώς εκείνος γελούσε, εγώ συνέχισα με αυτοσαρκαστική, τώρα, διάθεση:

- Πάντως, για ομάδα που κατέβηκε στο γήπεδο χωρίς προπονητή - γιατί, αυτόν τον ανύπαρκτο που είχαμε δεν τον λες και προπονητή - δεν τα πήγαμε και τόσο άσχημα, έτσι;

- Τι να σου πω, κύριε Κώστα... Το περίμενα δύσκολο αυτό το παιχνίδι, μα τελικά το πήραμε πολύ εύκολα!

Πόσο μικρή έχουν κάνει την ΑΕΚ, σκέφτηκα... Όμως τη χαριστική βολή τη φύλαγε ο κυρ-Νίκος για το τέλος. Σαν σηκώθηκα να πάω να πληρώσω το λογαριασμό, μου λέει:

- Κάτσε, πού πας; Θα σου φέρω και λίγο χαλβαδάκι. Αφού σε πικράναμε χθες, να σε γλυκάνουμε τώρα λιγάκι!

Πού καταντήσαμε... Η ΑΕΚ να μας ανοίγει πληγές και οι αντίπαλοι να μας προσφέρουν βάλσαμο...

Το χαλβαδάκι, πάντως, ήταν ό,τι έπρεπε για να πάνε τα φαρμάκια κάτω!

"You're simply the best": Μία Μεγάλη Κυρία στον Ναό! (28/8/1990)

Καθώς απολάμβανα αμέριμνος το γεύμα μου στην ταβέρνα του κυρ-Νίκου στου Φιξ, από ένα διπλανό μαγαζί ακούστηκαν ήχοι ροκ μουσικής:

"We don't need another hero"

Και, μετά από λίγο,

"You're simply the best"

Και, επειδή το πολωμένο Αεκτζίδικο μυαλό μου έχει το κουσούρι να "βλέπει" πίσω από κάθε τι την ΑΕΚ, θυμήθηκα ότι η φωνάρα αυτή της Μεγάλης Κυρίας του αμερικανικού ροκ είχε ακουστεί τέτοιες μέρες πριν 31 χρόνια live μέσα στο γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια!

Δείτε την ιστορική συναυλία της Tina Turner στην Αθήνα (28/8/1990).

 

Καλό Ταξίδι, Ανέστη...

 Αντίο Ανέστη Βλάχο,

ωραίε άνθρωπε

υπέροχε ηθοποιέ

μεγάλε Αεκτζή...

Η εθνική τραγωδία και η "δημοκρατία των hashtags"

           

Προς τι, λοιπόν, έχει γίνει σημαία της αντιπολίτευσης και αντικείμενο επίμονης ρητορείας της η προφανής κι αναμφισβήτητη αβελτηρία και η (ναι, απόλυτα ασυγχώρητη) υποκρισία των κυβερνώντων; Δεν θα κέρδιζε, άραγε, ηθικούς πόντους η αντιπολίτευση αν απλά σιωπούσε πολιτικά μπροστά στο μαζικό αυτό ανθρώπινο δράμα, μιλώντας μόνο για όλα εκείνα που πρέπει να γίνουν ώστε να μην ξαναβιώσει η χώρα παρόμοια τραγωδία; Και, τέλος, ποιος θα μπορούσε στ’ αλήθεια να κατηγορήσει έναν (έστω) κακοπροαίρετο που θα σκεφτεί πιθανόν ότι υπάρχουν άτομα στον αντιπολιτευτικό χώρο, τα οποία «τρίβουν τα χέρια τους» για τη φθορά που θα προκαλέσει στην κυβέρνηση η εκατόμβη των θυμάτων της φωτιάς;

Κάποιες φορές, μία παρεμφατική σιωπή λέει περισσότερα από εκατοντάδες «κατηγορώ» ενώ παράλληλα συνιστά δείγμα ηθικής ανωτερότητας. Αν, λοιπόν, υποτεθεί ότι η πολιτική ηθική απουσιάζει από την εξουσία, ας την επιδείξει, τουλάχιστον, η εν δυνάμει εξουσία. Εκτός πια κι αν τίποτα δεν αλλάζει σ’ αυτό τον τόπο...

Θα μπορούσα να το είχα γράψει σήμερα αν δεν υπήρχε μέσα στο κείμενο η λέξη "εκατόμβη". Όμως, το κείμενο αυτό δεν είναι σημερινό. Δημοσιεύθηκε στο "Βήμα" τον Ιούλιο του 2018, λίγο μετά την τραγωδία στο Μάτι με τους 102 νεκρούς. Μάλιστα, ίσως να 'μουν κι ο πρώτος που χρησιμοποίησε για την περίσταση τον όρο "πολιτική τυμβωρυχία", για να τονίσω το απολύτως αθέμιτο της πολιτικής αξιοποίησης μιας εθνικής τραγωδίας:

https://www.tovima.gr/2018/07/31/opinions/politikes-tymbwryxies/

Πάνω από τις καινούργιες στάχτες της Ελλάδας, σαν έτοιμοι από καιρό οι άλλοι τρίβουν τώρα με αίσθημα ρεβανσισμού τα χέρια τους, λογαριάζοντας πολιτικά κόστη και χαμένα και κερδισμένα πολιτικά κεφάλαια. Και, μέσα από τα μύρια χυδαία πολιτικά αναθέματα των κομματόσκυλων (hashtags τα λένε;) δεν ξεπροβάλλει, έστω υπαινικτικά - έστω ακόμα και υποκριτικά - μια υποψία πόνου για όλους εκείνους που οι ζωές τους καταστράφηκαν. Θέλει η πόρνη να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει...

Θα το διατυπώσω απλά: Όποιος επενδύει πολιτικό κεφάλαιο σπεκουλάροντας πάνω σε εθνικές τραγωδίες, δεν δικαιούται να θεωρεί τον εαυτό του ως Έλληνα (με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το δικαίωμά του να συμμετέχει στα κοινά).

Όμως, δεν αξίζουν καλύτερα λόγια και όσοι, από την ασφάλεια που τους προσφέρει ο καναπές τους, ανταλλάσσουν φθηνές πλακίτσες - συχνά διανθισμένες με χυδαιολογικές προτροπές περί "ερωτικών" συνευρέσεων της πολιτικής ηγεσίας - την ώρα που, ακόμα και μέσα στην απελπισία τους, εκείνοι που καταστράφηκαν βρίσκουν το κουράγιο να λένε: "Θα τα ξαναφτιάξουμε!" (Συγκλονιστική η ανάρτηση ενός πρώην φοιτητή μου με καταγωγή από τη Βόρεια Εύβοια. Πόση δύναμη, πόση ελπίδα, πόση αισιοδοξία αναδυόταν μέσα από μία ασύλληπτη καταστροφή ενός από τα ωραιότερα μέρη της Ελλάδας! Κι ούτε μια λέξη που να προδίδει θυμό...)

Οι αληθινοί ήρωες, είτε από εδώ, είτε - ακόμα περισσότερο - από άλλα, μακρινά μέρη, δεν βρίσκονται πάνω από ηλίθια πληκτρολόγια αλλά εκεί έξω, στο πεδίο της άνισης μάχης με τις φλόγες. Ρισκάρουν την ίδια τη ζωή τους με μόνη ανταμοιβή ένα ποτήρι νερό και μια καλή κουβέντα. Και, στο τέλος της μέρας θα τους ακούσεις να λένε "έκανα απλά αυτό που θεωρούσα σωστό για τον συνάνθρωπο". Με τη συνείδησή τους να αποτελεί και τη μοναδική "υστεροβουλία" τους...

Θα αρκεστώ να κλείσω λέγοντας τούτο: Στον βαθμό, τουλάχιστον, που η Ιστορία μάς ανήκει (όπως θα 'λεγε κι ο "προοδευτικός" τραγουδοποιός), εμείς οι Έλληνες ήμασταν που ανακαλύψαμε την Δημοκρατία των Πολιτών. Ας μην είμαστε εμείς οι ίδιοι, τώρα, που θα την καταντήσουμε "δημοκρατία των hashtags"!