Πολύ ωραίες οι φωτογραφίες σου από την Αθήνα. Είναι χθεσινές; Αναρρωτιόμουν αν το AEKshop της Πλάκας είναι ακόμα ανοικτό... Εκείνο στον Άγιο Δημήτριο έκελισε...
Εκτός από εμένα βάζει κανένας άλλος σχόλιο στο μπλογκ σου; Πάντως σε ευχαριστώ για τα λινκς που "πόσταρες". Ένα μικρό σχόλιο που κολλάει σε άλλο ποστ: Αν και καταλαβαίνω την οργή σου για την εκμετάλλευση των ανθρωπίνων συναισθημάτων που περιγράφεις, θα έπρεπε να λάβεις υπόψη σου και το γεγονός ότι στις παραδοσιακές ή προ-νεωτερικές ή προ-καπιταλιστικές κοινωνίες, τα συμβάντα της χαράς (γάμοι, γεννητούρια, βαφτίσια) αλλά και της θλίψης (κηδείες, μνημόσυνα) αποτελούσαν και μια μορφή ανακατανομής του πλούτου μέσα στις κοινότητες μέσω των τραπεζωμάτων κλπ. ή μέσω της φιλανθρωπίας. Ελπίζω αυτό να μετριάζει κάπως την αγανάκτησή σου...
Αχιλλέα, μόνο εσύ και ο Αντώνης σχολιάζετε, αν και το blog έχει αρκετά μεγάλη αναγνωσιμότητα. Το ίδιο ισχύει και για τα άρθρα μου στο "Βήμα". Τελικά, το θάρρος της γνώμης δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση... Συμφωνώ με την κοινωνιολογική σου παρατήρηση. Δημοσίευσα το περιστατικό εν είδει λαογραφικού χρονογραφήματος, μεταφέροντας μια προσωπική εμπειρία που μου άφησε πολύ άσχημη γεύση, όχι τόσο από οικονομική άποψη όσο για λόγους κοινωνικής συμπεριφοράς...
Πολύ ωραίες οι φωτογραφίες σου από την Αθήνα. Είναι χθεσινές; Αναρρωτιόμουν αν το AEKshop της Πλάκας είναι ακόμα ανοικτό... Εκείνο στον Άγιο Δημήτριο έκελισε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι φωτογραφίες είναι αρκετά πρόσφατες, Αχιλλέα. Σωστά αναγνώρισες το AEKshop της Πλάκας! Ολόκληρη τη φωτογραφική συλλογή μου μπορείς να τη δεις εδώ:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.flickr.com/photos/55383851@N06/
ή, εναλλακτικά,
http://flickeflu.com/photos/55383851@N06
Υπάρχουν και σχετικά videos με φωτογραφία και μουσική, που θα τα βρεις εδώ:
http://www.dailymotion.com/costaspap#video=xn6g1c
Εκτός από εμένα βάζει κανένας άλλος σχόλιο στο μπλογκ σου; Πάντως σε ευχαριστώ για τα λινκς που "πόσταρες". Ένα μικρό σχόλιο που κολλάει σε άλλο ποστ: Αν και καταλαβαίνω την οργή σου για την εκμετάλλευση των ανθρωπίνων συναισθημάτων που περιγράφεις, θα έπρεπε να λάβεις υπόψη σου και το γεγονός ότι στις παραδοσιακές ή προ-νεωτερικές ή προ-καπιταλιστικές κοινωνίες, τα συμβάντα της χαράς (γάμοι, γεννητούρια, βαφτίσια) αλλά και της θλίψης (κηδείες, μνημόσυνα) αποτελούσαν και μια μορφή ανακατανομής του πλούτου μέσα στις κοινότητες μέσω των τραπεζωμάτων κλπ. ή μέσω της φιλανθρωπίας. Ελπίζω αυτό να μετριάζει κάπως την αγανάκτησή σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχιλλέα, μόνο εσύ και ο Αντώνης σχολιάζετε, αν και το blog έχει αρκετά μεγάλη αναγνωσιμότητα. Το ίδιο ισχύει και για τα άρθρα μου στο "Βήμα". Τελικά, το θάρρος της γνώμης δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με την κοινωνιολογική σου παρατήρηση. Δημοσίευσα το περιστατικό εν είδει λαογραφικού χρονογραφήματος, μεταφέροντας μια προσωπική εμπειρία που μου άφησε πολύ άσχημη γεύση, όχι τόσο από οικονομική άποψη όσο για λόγους κοινωνικής συμπεριφοράς...