Φανταστείτε την εξής ιστορία: Ο Γιώργος, 25 ετών, ερωτεύεται τη Μαίρη, 20, στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Καθώς το αίσθημα είναι αμοιβαίο, η σχέση οδηγείται σε γάμο. Ο Γιώργος δεν είναι πλούσιος, έχει όμως μια καλή δουλειά που εξασφαλίζει στο ζευγάρι αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Η Μαίρη δείχνει ευτυχισμένη!
Τα χρόνια κυλούν μάλλον ανέφελα, ώσπου φτάνουμε στις αρχές της δεκαετίας του 2010. Η Μαίρη, που είναι τώρα μια καλοδιατηρημένη πενηντάρα, συναντά ξαφνικά τον Μάκη. Αυτός είναι γύρω στα 30 και γιος βιομήχανου. Ο Μάκης ξετρελαίνεται μαζί της και της ζητάει να αφήσει τον άντρα της για χάρη του. Εκτός από το ότι είναι πολύ νέος και πλούσιος, είναι κι ασύγκριτα πιο ενεργός ερωτικά από τον Γιώργο που, στα μέσα των πενήντα, διέρχεται πια μια περίοδο κάμψης…
Χωρίς να το πολυσκεφτεί, η Μαίρη αφήνει πίσω της τη ζωή που ήξερε κι ακολουθεί τη νέα πορεία που της ανοίχτηκε. Αφήνει, όμως, πίσω και μια κοινή γνώμη διχασμένη σε εκ διαμέτρου αντίθετες αξιολογήσεις της στάσης της...
Διαβάστε το άρθρο...
Τα χρόνια κυλούν μάλλον ανέφελα, ώσπου φτάνουμε στις αρχές της δεκαετίας του 2010. Η Μαίρη, που είναι τώρα μια καλοδιατηρημένη πενηντάρα, συναντά ξαφνικά τον Μάκη. Αυτός είναι γύρω στα 30 και γιος βιομήχανου. Ο Μάκης ξετρελαίνεται μαζί της και της ζητάει να αφήσει τον άντρα της για χάρη του. Εκτός από το ότι είναι πολύ νέος και πλούσιος, είναι κι ασύγκριτα πιο ενεργός ερωτικά από τον Γιώργο που, στα μέσα των πενήντα, διέρχεται πια μια περίοδο κάμψης…
Χωρίς να το πολυσκεφτεί, η Μαίρη αφήνει πίσω της τη ζωή που ήξερε κι ακολουθεί τη νέα πορεία που της ανοίχτηκε. Αφήνει, όμως, πίσω και μια κοινή γνώμη διχασμένη σε εκ διαμέτρου αντίθετες αξιολογήσεις της στάσης της...
Διαβάστε το άρθρο...
Κώστα τα ερωτήματα που βάζεις δεν έχουν καμία σχέση με την ηθική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην περίπτωση της Μαίρης, είναι ζήτημα "καρδιάς" και σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν δεν διακυβεύεται κάποιο άλλο ανώτερο αγαθό, δεν χωράνε σκέψεις περί ηθικού ή ανήθικου.
Στην περίπτωση του δημοσίου, το ζήτημα είναι από τη μία ζήτημα κακής διαχείρισης και από την άλλη υποκρισίας.
Ζήτημα κακής διαχείρισης, επειδή κάποιος, δηλαδή όσοι κυβέρνησαν από τη δεκαετία του '80 και μετά, θα έπρεπε να έχουν σκεφτεί ότι που και που θα έπρεπε να επιμορφώνουν τους υπαλλήλους του Δημοσίου ώστε να είναι πιο αποτελεσματικοί στη δουλειά τους, παρέχοντάς τους και τα απαραίτητα μέσα.
Υποκρισίας, επειδή όσοι δεν φρόντισαν να γίνει αυτό, τώρα επιρρίπτουν στους υφιστάμενούς τους την ευθύνη για αυτήν τους την αναπάρκεια. Δηλαδή σαν ένας προπονητής να ζητάει από τους παίκτες του να ανταπεξέλθουν σε συνθήκες για τις οποίες δεν τους έχει δοκιμάσει, βγάζοντας την ουρά του απ' έξω.
Εδώ νομίζω ότι "κολλάει" και το θέμα που δημιουργήθηκε με τον Κατίδη. Πέρα από τις δικές του ευθύνες, κάποιος δεν θα πρέπει να μιλήσει για τις ευθύνες της εταιρείας (θεέ μου, αποκαλώ την ομάδα μου "εταιρεία", αλλά σε τελική σαν τέτοια δεν την διαχειρίζονται;) για την οποία εργάζεται; Όταν ένας εργαζόμενος εμφανίζεται ασυνεπής απέναντι στους συναδελφούς του κάποιος δεν θα έπρεπε να του έχει υπενθυμίσει κάποια πράγματα;
Αχιλλέα, πολύ ωραίο το σχόλιό σου! Για την περίπτωση της Μαίρης, σημειώνω πως δεν μίλησα, κατ' ουσίαν, για ηθική, αλλά για ηθικισμό. Δηλαδή, επίκληση της ηθικής για την αξιολόγηση μιας πράξης που, ενδεχομένως, ουδεμία σχέση έχει με αυτήν... Για την ιστορία, πάντως, η δική μου "Μαίρη" δεν αγάπησε: απλά αξιοποίησε μια ευκαιρία που της δόθηκε! Αν τα κίνητρά της ήταν αμιγώς ερωτικά, δεν θα είχε θέση σ' αυτό το άρθρο!
Διαγραφή