Οι πρώτες γενιές φιλάθλων της ΑΕΚ δίδαξαν ήθος στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τότε ήταν πράγματι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ. Σήμερα, η αλητεία και η χυδαιότητα μερίδας "οπαδών" σε κάνει να αισθάνεσαι ακόμα και ντροπή...
Η γιαγιά μου ήταν από την Πόλη. Ο παππούς μου από λίγο μακρύτερα. Ήρθαν στην Ελλάδα το '24 και εγκαταστάθηκαν σε προσφυγικό χωριό στη Βόρεια Εύβοια. Τον ίδιο καιρό γεννήθηκε η ΑΕΚ. Και για πολλές δεκαετίες υπήρξε η μοναδική ποδοσφαιρική αγάπη των κατοίκων του χωριού (εκείνων, τουλάχιστον, που ενδιαφέρονταν για το άθλημα).
Τότε, στα γύρω χωριά κυριαρχούσε ο Ολυμπιακός. Σήμερα, αν παίζει η τηλεόραση την ίδια ώρα παιχνίδια της ΑΕΚ και του Ολυμπιακού, θα ακούσεις τους θαμώνες του καφενείου του χωριού να φωνάζουν: "Βάλε να δούμε τον Θρύλο!" Οι εποχές έχουν αλλάξει...
Θυμάμαι τον παππού μου να λέει, κάνοντας χρήση ρητορικής υπερβολής, πως σε ό,τι αφορά το επίπεδο πολιτισμού - στις διάφορες εκφάνσεις του - οι άνθρωποι που αντίκρισε όταν πρωτοήρθε στην Ελλάδα ήταν "πενήντα χρόνια πίσω από τα γαϊδούρια"! Πέρα από την υπερβολή, οι πρόσφυγες έφεραν στη χώρα πολιτισμό που σήκωσε ψηλότερα την Ελλάδα. Όμως, το πιο πολύτιμο αγαθό στις λιγοστές αποσκευές που είχαν μαζί τους ήταν αυτό που λέμε Ήθος!
Αυτό το ήθος ήταν που έκανε τις πρώτες γενιές οπαδών της ΑΕΚ να ξεχωρίζουν από τους οπαδούς των άλλων μεγάλων ομάδων. Και τους κατοίκους του προσφυγικού χωριού στην Εύβοια να ξεχωρίζουν από εκείνους των γύρω χωριών. Σήμερα, η ώσμωση των πολιτισμών έχει φέρει την ισοπέδωση. Τίποτα το ξεχωριστό δεν έχουν πλέον να επιδείξουν οι μακρινοί απόγονοι των προσφύγων του ευβοϊκού χωριού. Το ίδιο και οι σημερινοί οπαδοί της ΑΕΚ...
Σημαντικό στοιχείο του χαρακτήρα των προσφύγων που ήρθαν στη χώρα αποτελούσε το δημοκρατικό τους φρόνημα, το οποίο άλλωστε εκφράστηκε και με τις πολιτικές τους επιλογές (αν και γνωρίζω ότι κάποιοι θα διαφωνήσουν). Η ίδια δημοκρατικότητα χαρακτήριζε τους παλιούς οπαδούς της ΑΕΚ. Δεν μισούσαν ποτέ τους οπαδούς των αντιπάλων ομάδων, ακόμα και όταν εισέπρατταν χλεύη και περιφρόνηση από εκείνους (ένας σύλλογος που τον ίδρυσαν πρόσφυγες ήταν εξ ορισμού "κατώτερο" είδος!). Ακόμα περισσότερο, φυσικά, δεν μισούνταν μεταξύ τους αν τυχόν είχαν διαφορετικές απόψεις πάνω στα θέματα που αφορούσαν την ομάδα. Ήξεραν να διαφωνούν χωρίς να γίνονται εχθροί.
Πού συναντά κανείς αυτές τις αρετές στον σημερινό οπαδικό χώρο της ΑΕΚ; Την μελαγχολική απάντηση δίνει μία επίσκεψη σε κάποιο forum οπαδών στα social media, στο οποίο οι αναρτήσεις και τα σχόλια που τις συνοδεύουν δεν περνούν από φίλτρα ελέγχου. Εκεί θα συναντήσεις αγέλες τυφλά φανατισμένων που δεν επιτρέπουν να ακουστεί άλλη άποψη πέρα από τη δική τους για κάθε ζήτημα που απασχολεί τον σύλλογο. Οφείλεις να λατρεύεις ό,τι λατρεύουν και να μισείς ό,τι μισούν. Ακόμα και όταν μισούν αυτό που κάποτε λάτρεψαν, όπως συνέβη πριν κάποια χρόνια με αφορμή την επιστροφή στην ΑΕΚ ενός ιστορικού προπονητή που είχε κάνει το "λάθος" να εργαστεί ενδιάμεσα σε αντίπαλη ομάδα.
Και, αν τολμήσεις να εκφράσεις, με τη μέγιστη δυνατή ευγένεια, μία άποψη που αποκλίνει από τη δική τους - π.χ., αν αρθρώσεις υποψία κριτικής για τις επιλογές μίας διοίκησης ή ενός προπονητή που έχουν θεοποιήσει - θα εισπράξεις ορυμαγδό ανορθόγραφων ύβρεων και ποταμούς αγοραίας χυδαιολογίας που δεν θα ανέμενες να ακούσεις από τα χειρότερα αποβράσματα του υποκόσμου!
Προλαβαίνω την ένσταση του αναγνώστη: Ας μη γενικεύουμε, αφού η πιο πάνω αλητεία αποτελεί μειοψηφία στον κόσμο της ΑΕΚ! Δεν θα διαφωνήσω. Πρόκειται, εν τούτοις, για μία πολύ ηχηρή μειοψηφία. Και, κυρίως, για ένα φαινόμενο οπαδικού φασισμού που δεν περιορίζεται στο διαδίκτυο αλλά επεκτείνεται συχνά σε συμπεριφορές φυσικής βίας εντός και εκτός των γηπέδων. Η πρόσφατη δολοφονία ενός νεαρού φιλάθλου της ΑΕΚ έξω από το ίδιο το γήπεδό της δείχνει πόσο μακριά μπορεί να οδηγήσει αυτή η βία...
Όσο για την πλειοψηφία των υγιών φιλάθλων της ΑΕΚ, προτιμά (δυστυχώς) να σιωπά μπροστά στον κίνδυνο να γευτεί τη χυδαιότητα και τον εξευτελισμό που υφίσταται όποιος τολμά να διαφωνήσει με τους ακατέργαστους δικτάτορες του οπαδικού χώρου. Έτσι, το ύφος και το "ήθος" των τελευταίων καταλήγει συχνά να προβάλλει προς τα έξω ως ύφος και ήθος "των οπαδών της ΑΕΚ". Και δεν είναι άμοιροι ευθυνών γι' αυτή την παραποίηση της εικόνας της ΑΕΚ όσοι αποδέχονται παθητικά τη δυσφήμιση του συλλόγου από κάποιους που τον χρησιμοποιούν σαν απόπατο των διαστροφικών ενστίκτων τους...
Όχι, δεν είναι πια διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ. Και ώρες - ώρες αναρωτιέμαι μήπως το να δηλώνεις σήμερα οπαδός της ΑΕΚ αποτελεί ακόμα και ντροπή. Γιατί, το μέγεθος της ΑΕΚ δεν μετριέται μόνο με τους τίτλους. Ήταν το ήθος των φιλάθλων της που την έκανε κάποτε να ξεχωρίζει. Κι αυτό το ήθος έχει οριστικά χαθεί.
Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου